SOUNDCHECK. Elbow maakte zijn nieuwste worp deels via telewerk: «‘Flying Dream 1’ zal een zeer bijzondere plaats innemen in ons oeuvre»

De blauwdruk voor de nieuwe Elbow ‘Flying Dream 1’ ontstond noodgedwongen afzonderlijk in de huisstudio van elk bandlid tot de magie van het samenspelen in een leeg historisch theater alles deed samensmelten. Het resultaat is een heerlijk mijmerende plaat die de zachtere kant van de band alle ruimte geeft. De blauwdruk voor de nieuwe Elbow ‘Flying Dream 1’ ontstond noodgedwongen afzonderlijk in de huisstudio van elk bandlid tot de magie van het samenspelen in een leeg historisch theater alles deed samensmelten. Het resultaat is een heerlijk mijmerende plaat die de zachtere kant van de band alle ruimte geeft.

door
Dirk Fryns
Leestijd 5 min.

Guy Garvey (zang): «Er is zoveel gebeurd tijdens het opnemen van deze plaat. Vorig jaar in september stierf mijn schoonmoeder aan kanker (Garvey is getrouwd met Rachel Stirling, de dochter van Diana Rigg, ooit Emma Peel in ‘The Avengers’ en onder andere Olenna Tyrell in ‘Game of Thrones’, red.) na een maandenlang ziektebed. De wereld stond toen al stil waardoor we alle tijd hadden om die laatste periode hecht, intiem en helend te beleven. Toen ze stierf waren we net begonnen aan de opnames, wat het allemaal zeer intens maakte.»

Opnames die oorspronkelijk via de digitale weg verliepen.

«Vreemd in het begin, maar al snel zorgden die files voor regelmaat. Ik in Londen en de anderen in het noorden. Craig (Potter, toetsen) heeft opnieuw de productie in handen genomen en wordt daar steeds beter in. Hij luistert de laatste tijd voornamelijk naar hiphop en krijgt daardoor een breder muzikaal en auditief spectrum dat hij ook voor Elbow kan gebruiken. (lachend) Zonder van ons een hippe hiphopcrew te maken. Ik zat thuis en wanneer ik een bestand doorkreeg, zette ik mijn koptelefoon op en luisterde urenlang naar die demo wanneer het gezin sliep. De woorden die dan door mijn hoofd flitsten, schreef ik op en vaak waren dat de eerste bouwstenen. Of ik gooide wat familie- en Elbow-foto’s op de grond om me zo associatief onder te dompelen in emoties die ik toen voelde.»

Ik veronderstel dat de eerste single ‘The Seldom Seen Kid’ - tevens de titel van jullie in 2008 verschenen plaat – op die manier ontstaan is?

«Klopt. De plaat was een eerbetoon of in memoriam voor Bryan Glancy, een goede vriend van mezelf en de band. Iedereen in Manchester kende hem, een fantastische muzikant maar veel te vroeg heengegaan. Op een gegeven moment lagen er allerlei foto’s verspreid over de vloer en kreeg ik een file door van Craig. Een foto van Bryan trok mijn aandacht terwijl ik die subtiele drums hoorde, gevolgd door een prachtige klarinet. De klank die vanuit zo’n houten blaasinstrument komt, betovert je al vanaf de eerste noot. Ik begon te dromen en realiseerde me dat een ontmoeting van Bryan met mijn vrouw Rachel niets anders dan een geweldig en uitnodigend charmeoffensief zou geweest zijn.»

Op basis van hun karakter?

«Absoluut. Bryan was grappig, gulzig, trots en altijd open voor nieuwe ervaringen. Een speelse verleider die met veel wegkwam omdat je gewoon niet kwaad op hem kon zijn. Rachel is exact hetzelfde en in mijn verbeelding zag ik mijn beste vriend dansen met de vrouw die ik liefheb. Een zeer mooi beeld. De woorden kwamen er gewoon uitgerold. (zingt) ‘Then he’d steal you for dancing and you’d lend him your arms. And I’d stooge for your laughing and you’d twirl in a chaos of charm.’ (lacht) Misschien maar beter dat ze elkaar enkel in mijn hoofd ontmoet hebben.»

Er hangt een milde sluier over dit album die de meer zachtaardige kant van Elbow bedekt zonder ook maar één moment melig over te komen.

«Het was al snel duidelijk dat het album tot stand zou komen vrij van de gebruikelijke creatieve krijtlijnen. We wisten dat we meer tijd dan gewoonlijk zouden hebben en dan komt er automatisch meer reflectie om de hoek kijken. We houden allemaal van contemplatieve, rustige en als één geheel vormgegeven platen zoals Talk Talk, The Blue Nile, Kate Bush of Van Morrison er ooit hebben opgenomen. Ons vroegere werk draagt daar ook invloeden van maar nu hebben we die veel sterker uitgewerkt. ‘Flying Dream 1’ klinkt best wel romantisch maar wie goed luistert, hoort en voelt de sterke link met de alledaagse realiteit die al drie decennia standhoudt. Het zorgt er ook voor dat we na meer dan dertig jaar nog steeds samen door dezelfde deur kunnen. We hebben ook allemaal een gezin waardoor er sowieso een gezonde stabiliteit nodig is om goed te functioneren. We kunnen onszelf best verliezen in de euforie van het opnemen en toeren maar de romantiek binnen Elbow wordt steeds in balans gehouden door, zoals ik al aanhaalde, een meer dan royale portie realisme.»

Jullie kregen ook veel reactie van fans op wat jullie speelden tijdens de Elbow Room Sessions op YouTube tijdens de lockdowns.

«Klopt en daaruit leerden we dat die zachtere kant zeer gewaardeerd werd. Voor ons waren die sessies een soort afgedwongen normaliteit binnen een steeds meer abnormale wereld. We leerden ook beter het moment vast te grijpen en geen tijd te verliezen. Al kan dat ook te maken hebben met ouder worden. (lacht) Tijdens de hoogdagen van de pandemie waren er bouwwerken in onze achtertuin bezig en alleen al het feit dat er uit een lading stenen een muur en uiteindelijk een huis gemaakt werd, was een teken van hoop.»

Een niet onbelangrijke speler was het Brighton Theatre Royal.

«Een fantastische plaats waar elke stoel, elke plank of wat dan ook een rijke geschiedenis uitstraalt. Het theater bestaat al een dikke tweehonderd jaar en nog nooit was het zo lang gesloten geweest. Het feit van daar te kunnen opnemen zonder publiek was vreemd genoeg een extra stimulans voor de verbeelding. We gooiden een soort anker uit in de tijd waarin dit album werd opgenomen. ‘Flying Dream 1’ zal daarom een zeer bijzondere plaats innemen in ons oeuvre.»

Als tekstschrijver bepaal je mee de sfeer van een Elbow-album, om over je zang nog maar te zwijgen. Je bent ondertussen al opgenomen in de muzikale en lyrische canon van de Britse populaire cultuur en je bent ‘Visiting Professor of Songwriting’ aan de Manchester University.

(lacht) «Een zeer flatterende titel die ik dringend op mijn business card moet zetten. Ach, het doet plezier dat je erkend wordt voor wat je doet en ik moet dringend eens wat nieuwe lessen gaan geven. Het stimuleert ook om geregeld nieuwe grond op te zoeken als auteur, ook al schrijf ik cyclisch. Maar door het ouder worden kan ik met andere ogen kijken naar zaken die ik al heb meegemaakt. Zo keer ik geregeld terug naar de weide achter het huis van mijn moeder. Ik mocht daarin spelen maar moest er wel voor zorgen dat ik haar steeds kon horen. Als kind lag achter die opgelegde gehoorsafstand het einde van de wereld. Als tiener ging ik verder het veld in, rookte er mijn eerste sigaret en gaf er mijn eerste kus. En zo kan je die explosie van ontdekkingen in je geest steeds weer opnieuw laten afgaan. Om maar te zeggen dat ik als tekstschrijver best met vertrouwen naar de toekomst kijk.»

‘Flying Dream 1’ (****1/2) is nu uit. Elbow treedt op 16 juni 2022 op in Vorst Nationaal.