SOUNDCHECK. Stromae stelt zijn gloednieuwe album voor: «Ik wist dat ik moest terugkeren toen ik jaloers werd op Billie Eilish»
Na zijn grote verdwijntruc maakte Stromae de afgelopen zes jaar al verschillende comebacks: als modeontwerper voor Mosaert, als brein achter een videoclip van Billie Eilish of als featuring op een nummer van Coldplay. Vandaag is hij helemaal terug, als zichzelf en voor zichzelf. In een gezellig vragenuurtje vanuit een elegante fauteuil in Brussel maakt Paul Van Haver duidelijk dat hij deze keer het spel volgens zijn regels wil spelen: «Tijdens ‘Racine Carrée’ hield ik me vooral bezig met het plezier van het publiek en kwam ik op de tweede plek. Nu niet meer.»
«Ik wist dat ik moest terugkeren toen ik een gezonde jaloezie begon te koesteren voor andere artiesten zoals Aya Nakamura en Billie Eilish. Ik dacht: ‘Tiens, kan ik het beter doen?’ Mezelf die vraag stellen, was het teken dat ik opnieuw in actie moest schieten», geeft Van Haver grif toe over zijn comeback.
Het kostte hem evenwel zes lange jaren om opnieuw op de planken te staan. Hij wil weinig prijsgeven over die woelige periode, maar de grote lijnen zijn inmiddels wijdverbreid: venijnige neveneffecten van een antimalariamiddel, een burn-out, depressie en vermoeidheid na meer dan 200 concerten tijdens zijn ‘Racine Carrée’-tour. Een tournee waarop hij «heel veel gegeven heeft om het publiek te entertainen», zegt hij. «Ik beleefde er zelf wel plezier aan, maar ik kwam op de tweede plek. Nu is alles meer in balans.»
Een chille comeback
De balans. Het is het thema dat het vaakst terugkeert tijdens het interview. Dat de Belgische artiest slechts één interview wil geven aan een vijftigtal Belgische journalisten tegelijk is een bewijs van hoe belangrijk het voor hem is om zijn evenwicht te bewaren: «Mijn status is niet meer dezelfde als vroeger. Ik kan vaker nee zeggen en andere eisen stellen zodat ik mijn krachten kan sparen. De mooiste les die ik geleerd heb de laatste jaren is dat ik mijn werk ook gewoon van negen tot vijf kan doen en daarna huiswaarts kan gaan. En eenmaal thuis, hoef ik niet meer over muziek te praten. Nu ik ouder ben en een zoon heb, wil ik vooral televisie kijken en relaxen.»
Al maakt die chilldrang zijn ambities er niet minder op. De Verenigde Staten staan op de veroveringsagenda, maar ook Brazilië en Zuid-Amerika. Al komt nu alles op zijn tijd: «Als ik mijn professionele ambities verwezenlijk: zo veel te beter. Zo niet, dan zien we wel weer.»
Multitude ****
Stromaes langverwachte terugkeer is eentje waarmee enkel de maestro kan wegkomen. Op zijn gewaagde derde plaat staan geen collabs met grote artiesten, laat staan potentiële pophits van het kaliber van ‘Papaoutai’. Wel twaalf nummers lang te degusteren: keelzang, afrobeat, reggaeton, charango, cumbia, en andere exotische ritmes en klanken vanuit een of andere uithoek van de aardbol, of rechtsreeks geëxporteerd uit Stromaes hersenpan. Het leverde een meesterlijke plaat op, waarop Paul Van Haver komaf maakt met zijn demonen al vanaf de eerste triomfantelijke binnenkomer ‘Invaincu’ waarin hij een gerichte trap in de ballen van zijn ‘putain maladie’ geeft. Zijn mysterieuze ziekte heeft ontegensprekelijk zijn plaat getekend, in het ongegeneerd openhartige ‘L’Enfer’ maar ook in het briljante manisch-depressieve tweeluik ‘Mauvaise journée/ Bonne journée’. Al is er ook ruimte voorzien om thema’s als feminisme, sekswerk en vaderschap te fileren. In die bijtende lyrics waarmee hij zijn gewillige publiek een spiegel wil voorhouden weerklinken nog de meeste sporen van ‘Racine Carrée’. Maar met deze plaat is het Belgische popfenomeen onmiskenbaar een gloednieuw en grillig pad ingeslagen. Onvoorspelbaar, onverbetelijk en onoverwinnelijk: ‘Multitude’ is een comeback van jewelste.
‘Multitude’ verschijnt op 4 maart bij Universal Music. Op 19 juni komt Stromae naar Werchter Boutique en op 10 juli naar Les Ardentes. In 2023 keert hij op 15, 16 en 17 maart en 1, 2 en 3 juni terug naar Paleis 12.