SOUNDCHECK. Bear's Den is op 'So that you might hear me' eindelijk eerlijk met zichzelf

"Die hebben we ook gebruikt!" zegt Kevin Jones (foto rechts) uitbundig wanneer er door de geluidsinstallatie van een verlaten café een synthesizer klinkt die niemand opmerkt. Hij komt recht uit de tourbus gekropen en bestelt een kop thee die hij nooit zal krijgen. Maar wat hij wel al heeft: een derde plaat.

Voordat je aan deze plaat begon was je vier jaar bijna onafgebroken aan het touren. Viel het mee om thuis te komen?

"Het duurde wel even voordat ik er weer gewend aan was. Je gaat bijvoorbeeld terug naar de winkel voor een fles melk en denkt bij jezelf: dit is raar. We hebben heel lang getourd en toen ik terug thuis kwam, ben ik eigenlijk direct op een vliegtuig naar Australië gestapt omdat ik moest bezig blijven. Maar het is ook fantastisch om opnieuw thuis te komen en je vrienden en familie terug te zien. Het is een interessante dualiteit."

Maar die thuiskomst heeft jullie wel jullie derde album opgeleverd. Zien jullie dat als een mijlpaal?

"We willen gewoon muziek maken en dat we dat een anderhalf jaar mochten werken aan een nieuw album voelt als een geweldige prestatie. Maar we spreken niet echt van een mijlpaal, we zijn vooral trots en dankbaar."

Net zoals de vorige plaat is ‘So you might hear me' gebaseerd op een gedicht: ‘So you will hear me' van Pablo Neruda.

"Daar had ik nog niet eens over nagedacht (lacht), maar inderdaad. Andrew en ik lezen veel en zijn snel geïnspireerd door boeken, films of vreemde conversaties met onze vrienden. We absorberen constant content. Tijdens het maken van een album zijn er vaak drie of vier verschillende gedichten die relevant zijn of betrekking hebben tot wat we muzikaal doen. Zo worden ze een grote inspiratiebron waar we uit kunnen putten."

Wat sprak jullie aan in het gedicht?

"Er zijn eigenlijk een paar thema's. Eén daarvan is het ontdekken van communicatie. Soms is het niet zo gemakkelijk om met mensen te communiceren als je zou willen. Dat komt misschien omdat je niet begrijpt wat er gezegd wordt of omdat je zelf niet duidelijk communiceert. Daaraan gekoppeld wilden we ons ook kwetsbaar en eerlijk opstellen, zowel muzikaal als persoonlijk. We willen praten over gevoelige onderwerpen zonder daar bang voor te zijn."

Waarom was er de nood om zo kwetsbaar en eerlijk te zijn?

"We zijn beiden vaak niet zo goed in eerlijk zijn in onze persoonlijke relaties, maar wel in onze muziek. Daarom willen we eigenlijk ons eigen voorbeeld volgen. Als je eerlijk kan zijn tegen een zaal vol mensen, moet je ook eerlijk zijn tegen de mensen waar je om geeft. Het is altijd goed om jezelf uit te drukken, want als je niet eerlijk bent tegenover andere mensen, ben je ook niet eerlijk tegenover jezelf."

Geldt dat ook voor de Britse politiek?

"Ja, ik denk dat we allemaal boos en beschaamd zijn over het hele gedoe. Ik vind het belangrijk om over de brexit te praten. We krijgen een gevoel van nieuwsgierigheid en ongeloof van mensen uit Europa en ik begrijp dat het nodig is om er over te praten. Ik wil ook duidelijk maken dat dit niet is wat wij wilden. Veel Britten voelen zich belogen en bedrogen en nu raken we verzeild in een situatie die slecht is voor iedereen. Dat danken we allemaal aan een paar politici die geen verantwoordelijkheid nemen voor hun daden."

Na zoveel jaar op tour zal dat vast niet het enige zijn dat er veranderd is. Hoe zit dat met muziek?

"Het is een heel interessant tijdperk om muziekconsument te zijn. Vroeger was je bijna verplicht fan van één bepaald genre. Dat kwam misschien omdat mensen zich het niet konden veroorloven. Je zou bijvoorbeeld eerst honderden euro's moeten uitgeven aan metal-albums om te zien of het wel iets voor jou was. Nu kan je gewoon luisteren en proberen wat je wil, de ontdekkingen liggen binnen handbereik."

Heeft dat ook jullie muziek beïnvloed? Het eerste album was heel folk, maar nu is het ook elektronisch en niet meer in één hokje te plaatsen.

"Ja, toch wel. Wie veel verschillende muziek luistert, heeft een grotere kans iets meer divers te maken. Maar je moet natuurlijk wel ergens beginnen en uitzoeken wie je bent voordat je begint te evolueren. Dat is waarschijnlijk wat we met ons eerste album gedaan hebben. Nu is het meer elektronisch, maar onze muziek bevat nog altijd dezelfde akoestische elementen. Ik bekijk het meer als kleding. Als tiener ben je steeds op zoek hoe je jezelf wilt aankleden. Je experimenteert ermee en op een bepaald moment heb je een ruw idee hoe je jezelf wilt kleden. Je verandert nog wel eens van jas of schoenen, maar het idee blijft hetzelfde."

Karsten Quix

Bear's Den staat op 29 juli op Rock Werchter. ‘So that you might hear me' is uit bij Caroline. Lees de recensie onder de video.