Pendelaar Inês Temmerman: "Ik moet dringend leren loslaten"

ZICHT

In Costa Rica heb ik het grootste kampvuur ooit gezien. Dat was toen ik daar acht maanden heb gewoond na mijn middelbare school om vrijwilligerswerk te doen. Tijdens een vrij weekend hebben mijn medevrijwilligers en ik de bus genomen naar een eiland, waar we rond het reuzekampvuur hebben geslapen onder de blote sterrenhemel. Dat was echt ontroerend.

GEHOOR

Alleen thuis zijn, in de douche staan, muziek door de boxen laten knallen en luidkeels meezingen: dat vind ik zalig. Zo'n momentje met mezelf kan mij echt weer opladen. Als ik mij emotioneel voel, zing ik de longen uit het lijf met ‘I Have Nothing' van Whitney Houston of ‘If I Was Your Girlfriend' van Prince. Maar mijn all time favourite is het hele ‘Off the wall'-album van Michael Jackson.

SMAAK/SPRAAK

Toen mijn oma van Marokkaanse zijde nog leefde, maakte zij op zondag altijd de beste couscous ter wereld. Wij gingen dan met de hele familie naar haar om rond een groot bord te gaan zitten. Aan tafel had ieder zijn lepel om de couscous met kip en groenten te delen. Ook haar Marokkaanse Harira-soep met kikkererwten smaakte lekker in de winter. Het geeft mij een nostalgisch gevoel als ik eraan terugdenk.

REUK

Toen ik zeven was, kreeg ik van Sinterklaas een babypop die naar vanille rook. Sinds die dag ben ik verzot op die geur. Al jarenlang draag ik vanilleparfum van Yves Rocher en gebruik ik body lotion die naar vanille ruikt. Ook mijn geurkaarsen en de zakjes die ik bij mijn propere kleren stop, zijn met vanille. Mijn pop heb ik trouwens nog steeds in mijn kast liggen omdat ik ze wil doorgeven aan mijn kinderen.

TAST

Mijn konijn Janet Jackson is de zachtste pluizenbol ter wereld. Ze heeft grote oren en lange haren. Mijn kotgenote en ik waren meteen verkocht toen we haar zagen in de dierenwinkel. We hebben haar toen impulsief meegenomen, samen met een kooi en wat voeding. Toen we thuiskwamen, zeiden we tegen elkaar: ‘Wat hebben we nu gedaan?'. Maar nu zijn we heel gelukkig met ons fluffy huisgenootje.

ZESDE ZINTUIG

Ik ben iemand die zich heel snel hecht aan kinderen. Daarom had ik het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn klasje in Costa Rica. Ik gaf daar Engelse les, kunst en sport aan twaalfjarigen. Ook zij hebben moeten huilen bij mijn vertrek. Tijdens mijn laatste stage had ik het ook moeilijk, maar de baby's waren nog te jong om het afscheid echt te beseffen. Toch zal ik voor mijn job moeten leren om telkens opnieuw los te laten.

Tekst en foto Charlotte De Cort