Linkin Park: "Wij maken geen muziek voor onze fans"

Twintig jaar na zijn debuut zet Linkin Park zijn lange traditie van vernieuwing onvermoeibaar voort met de release van hun zevende album ‘One More Light'. Dat klinkt resoluut meer poppy en betekent een grote ommezwaai voor de band. Fans van het eerste uur wezen dus gewaarschuwd. Metro ging op de koffie bij zanger Chester Bennington.
door
Mare
Leestijd 3 min.

Jullie nieuwe plaat klinkt radicaal anders. Hoe zou jij ze omschrijven?

Chester Bennington: "Als de beste weergave van wie we vandaag zijn als band. Deze plaat klinkt helemaal anders dan onze muziek in het verleden. Dit is veel inspirerender en positiever, al blijven de teksten somber."

Je hebt ook het opnameproces omgegooid.

"Ja, we zijn begonnen met de teksten. We hebben onze liedjes geschreven op basis van gesprekken die we hadden over onze levens, onze ervaringen. Dat resulteerde in mooie nummers. Het had raar geklonken moesten daar zware riffs of grunts op staan, gewoon omdat we dat in het verleden gedaan hebben."

Hoe zou je Linkin Park twintig jaar later beschrijven?

"Damn, goeie vraag. Rob was nog een adolescent toen we ‘Hybrid Theory' maakten, en ik was er 25. In die twintig jaar tijd is er heel wat gebeurd. Ik ben getrouwd, heb zes kinderen gekregen. Mijn leven kende ups en downs, vriendschappen en relaties zijn gekomen en gegaan. Op je 40ste beginnen de mensen rondom je ouder te worden. Familieleden of vrienden sterven. We zijn allemaal zo veranderd."

Heb je het nodig om je hart uit te storten over wat je hebt meegemaakt?

"We zijn in elk geval gekalmeerd. Ik heb trouwens niet meer dezelfde muzikale vooroordelen als toen ik vijftien was. Toen luisterde ik naar rock en hiphop. De Beatles, dat vond ik maar shit. Terwijl ze nu mijn favoriete band zijn. Mijn smaken en perspectieven zijn veranderd. Elk van onze albums is gemaakt op een moment dat we een bepaalde emotie wilden uitdrukken. Als ik nu een plaat zou maken die klinkt als twintig jaar geleden, dan zou dat niet meer naturel klinken. Dat is niet wie ik vandaag ben."

Het was dus een voor de hand liggende stijl?

"We wilden een weg inslaan die we nog niet bewandeld hadden. ‘Hybrid Theory' was de muziek die we zelf wilden horen en die nog niemand eerder had gemaakt. Na ‘Meteora' wisten we dat we meer waren dan hoe iedereen ons omschreef. We hebben altijd verschillende stijlen gemixt, maar niet in de zin die ik dacht. Ons parcours is echt alle richtingen uitgegaan."

Ben je niet bang voor de reactie van jullie fans?

"Helemaal niet. Ik hou van onze fans, maar ik maak geen muziek voor hen. Ik doe het voor mezelf. Toen ‘Hybrid Theory' uitkwam, was de kritiek niet lovend. Net als vandaag. We kregen toen bakken kritiek. Maar twintig jaar later is het wel een van de bestverkochte albums ooit en zijn miljoenen fans er wild van. Die polariteit is er altijd geweest. Er zijn mensen die van ons houden en mensen die ons haten. Telkens we een plaat uitbrengen, reageren onze fans verdeeld. Toen ‘Somewhere I belong', de eerste single van ‘Meteora', uitkwam, kregen we dezelfde reacties als nu met ‘Heavy'. Enerzijds is het ‘cool en revolutionair', en anderzijds ‘Wat is dit? Walgelijk!'" (lacht)

Zijn jullie na twintig jaar een volleerde groep?

"Ik heb het gevoel dat we een speciale plaats hebben veroverd in de moderne rockgeschiedenis. We spelen voor een groter publiek dan vroeger en dat blijft evolueren. Er is nostalgie, maar ook veel vernieuwing. Vraag aan honderd mensen wat hun favoriete Linkin Park-nummer is en je krijgt ongetwijfeld honderd verschillende antwoorden. Ik krijg vaak de vraag of ‘Hybrid Theory' mijn lievelingsplaat is, omdat die het succesvolst is. Nee. Er zijn dingen die ik heel goed vind aan die plaat, maar mijn favoriet is ‘One More Light'."

Laura Sengler