Frank Ocean schudt platenlabels wakker

Kan één artiest een hele industrie door elkaar schudden? Ja, als je naam Frank Ocean is. Met de release van z'n album ‘Blond' verloste hij de wachtende fans na vier jaar uit hun lijden. Maar los van de uitstekende kwaliteit van het album, zal Ocean vooral de geschiedenisboeken ingaan als de eerste muzikant die platenlabels en streamingsdiensten genadeloos tegen elkaar uitspeelt.
door
Mare
Leestijd 2 min.

De albumrelease had heel wat voeten in de aarde. Eerst waren er herhaaldelijke geruchten over de datum, dan dook de onduidelijke videoclip ‘Endless' op en tot slot verscheen de plaat die op twee verschillende wijzes gespeld kan worden: ‘Blonde' en ‘Blond'. Tegelijk met de cd kwam er ook een eenmalig magazine, ‘Boys don't cry', met daarin onder andere een wazig gedicht van Kanye West over McDonalds. Overbodig om te zeggen dat Frank Ocean nogal verrassend uit de hoek gekomen is.

Gevaarlijk precedent

Tot die onprettige conclusie kwam ook Def Jam, een subdivisie van Universal. Met de release van de 45-minuten durende videoclip ‘Endless', een soort albumteaser', kwam hij zijn contractuele verplichtingen na. Maar de dag nadien kwam de aap uit de mouw: Ocean heeft het eigenlijke album uitgebracht onder zijn eigen label en is in zee gegaan met Apple Music voor de digitale release van het album, dat twee weken lang exclusief via Apple te streamen is.

Dat is op zich niet heel uitzonderlijk. Ook Kayne West, Rihanna en Beyoncé sloten al deals met grote streamingdiensten. Toch is er één belangrijk verschil: Frank Ocean heeft geen groot platenlabel gebruikt voor de distributie van het fysieke album, zoals bijvoorbeeld Jay Z in het verleden wel gedaan heeft. In plaats daarvan heeft hij slim onderhandeld met Apple Music zodat de online inkomsten hoog genoeg liggen en hij geen fysieke cd's of platenlabel meer nodig heeft. Een doorn in het oog van de grote labels, die hierin een gevaarlijk precedent zien.

Einde van de exclusiviteit

In nasleep van de gebeurtenissen kondigde Universal al aan een einde te willen maken aan de exclusieve streamingcontracten. Spotify weigert nu al om hieraan mee te doen. Ook voor de consument zijn dergelijke exclusieve streamingdeals behoorlijk vervelend. Dat betekent immers dat je ofwel extra moet betalen voor een bijkomend lidmaatschap, ofwel het album illegaal moet downloaden. Tot slot is er ook nog de vraag over wat de toegenomen macht van dergelijke diensten zal betekenen voor artiesten met een minder mythische status. Hoe zullen zij in in zo'n toekomstscenario het hoofd boven water kunnen houden?

Mare Hotterbeekx