MOVIES. Malou Reymann zag haar vader vrouw worden, en maakte er een film over
Toen de Deense regisseur Malou Reymann 11 jaar oud was, ging er een schok door haar gezin: haar vader verklaarde zich transgender en werd een vrouw. Jarenlang liep Malou rond met strijdende gevoelens, en die heeft ze nu in een opmerkelijke en ontroerende film gegoten: ‘A Perfectly Normal Family’.
‘A Perfectly Normal Family’ had een stroperig melodrama kunnen worden, maar die val heb je vaardig vermeden. Was je je bewust van het gevaar?
Malou Reymann: «Ik wist dat ik het nooit zo ver zou laten komen. Toen ik eenmaal de moed verzameld had om hiervan mijn eerste langspeelfilm te maken, besliste ik dat het MIJN film zou worden. Alleen ik wist hoe ik dit verhaal moest vertellen. Zolang ik trouw bleef aan mezelf en mijn eigen ervaringen en intuïtie zou ik recht in mijn schoenen staan. Ik bekijk het leven sowieso niet als een stroperig melodrama, dus waarom zou mijn film dan zo uitdraaien?»
Waarom verwerk je stukjes home video in de film?
«Toen ik het script schreef, heb ik mijn vader gevraagd om me onze eigen home video’s te sturen. Het was waanzinnig om te zien hoeveel van mijn jeugd mijn vader gefilmd had. Ik voelde ook voor het eerst echt hoe moeilijk het geweest was voor mijn vader om aanwezig te zijn in ons gezin, omdat hij toen niet eens aanwezig was in zijn eigen lichaam. Plots waren mijn herinneringen aan ons vroegere leven verstoord. Daarom wou ik die filmpjes in mijn film. Die fragmenten helpen om een structuur te leggen in het verhaal, maar je begint ook te beseffen dat er in die beelden van een gelukkig en normaal gezin iemand is die altijd ontbreekt.»
In de film reageren hoofdfiguur Emma en haar oudere zus Caroline heel anders op de transitie van hun vader. Hoe komt dat?
«Het verschil zit hem in wat de transitie betekent voor die zussen. Caroline voelt zich goed bij haar ‘nieuwe’ vader, terwijl Emma het gevoel heeft dat ze haar vader kwijt is. Emma en Agnete, zoals haar vader nu heet, moeten leren aanvaarden dat alles nu anders is. Ze moeten het verleden loslaten om te ontdekken wat ze voor elkaar kunnen betekenen. Wat ik geleerd heb uit de transitie van mijn vader had niets te maken met samen naar de manicure gaan. Ze heeft me getoond dat het belangrijkste in je leven is dat je eerlijk ben met jezelf. Mijn vader en ik hebben er een hoge tol voor betaald, maar het is de meest waardevolle les die ik ooit geleerd heb. Ik wil die zeker ook doorgeven aan mijn eigen dochter.»
Je vader heeft samen met jou interviews gedaan in Denemarken. Was je verrast dat ze dat wou doen?
«Heel verrast. Ik was heel bang om het haar te vragen, want ik dacht dat ze nee zou zeggen. Maar ze had er zin in en we hebben er allebei veel aan gehad. Ik heb de indruk dat ik een hoofdstuk van mijn leven afgesloten heb. Het voelt alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Nu is alles wat ik meegemaakt heb gewoon een deel van mijn leven. Het definieert niet meer wie ik ben.»