Acteur Adam Driver over ‘Logan Lucky', Steven Soderbergh en zijn militaire carrière

Je personage in ‘Logan Lucky', Clyde Logan, baat een café uit maar heeft ook een verleden als militair. Vond je dat belangrijk?

Adam Driver: "Minder dan je zou denken. Het toeval wil dat ik twee keer kort na elkaar een ex-militair heb gespeeld. Mijn personage in ‘Paterson' van Jim Jarmusch was dat ook. Maar ik vond het net een verademing dat zijn militaire achtergrond hem niet definieerde. En hetzelfde geldt voor Clyde in ‘Logan Lucky'. Natuurlijk dragen ze hun militaire verleden met zich mee, maar het is niet de essentie van die personages. Ze lopen niet voortdurend rond in uniform."

Een definiërend kenmerk van Clyde Logan is wel dat hij als militair zijn arm kwijtgeraakt is. Hoe leer je daarmee omgaan?

"Veel oefening. Ik moest ook niet altijd met een volledige artificiële arm spelen. Voor de scènes waar ik de arm afneem, was het gewoon een groene mouw die achteraf digitaal weggegomd werd. De grootste uitdaging was om een martini te mixen met één arm. Dat heb ik moeten leren als een soort choreografie."

Je hebt privé ook een band met het leger. Je staat mee achter het initiatief ‘Arts in the Armed Forces', waarbij je theater speelt voor de Amerikaanse troepen, zowel in de States als in het buitenland. Hoe gaat dat precies in zijn werk?

"Simpel: telkens als ik meespeel in een film vraag ik aan de andere acteurs of ze geen zin hebben om een handje te helpen. Ik ken hun werkschema, dus ik weet wanneer ze vrij zijn. En dan stel ik voor om ergens in een uithoek van de wereld een toneelstuk van Sam Shepard te gaan voorlezen of zo. Bijna iedereen zegt ja. Maar het komt erop neer dat ik ze eerst verleid door goed met hen samen te werken, en vervolgens misbruik ik die band voor mijn zaak." (lacht)

Klopt het dat je je hebt laten inspireren door je oom voor deze rol?

"Ja, en op de acteur Sam Elliott. Wat mijn oom betreft, ging het vooral voor de fysieke verschijning, de look. Op die ontbrekende arm na, weliswaar. (lachje) Mijn oom is ook even in zichzelf gekeerd en bedachtzaam als Clyde. Hij denkt voortdurend na over de dingen, terwijl zijn broer Jimmy Logan in de film meer een man van de actie is. Die artificiële arm hielp trouwens om die kant van mijn personage in de verf te zetten. Je gedraagt je automatisch minder actief met zo'n kunstmatige ledemaat omdat je voortdurend tegengewerkt wordt."

Zowel Jimmy als Clyde Logan zagen hun toekomstdromen in rook opgaan door fysieke tegenslag. Denk jij soms aan hoe je leven eruit zou zien als je niet doorgebroken was als acteur?

"Zeker. Ik ben opgegroeid in Indiana en dat is niet noodzakelijk het culturele knooppunt van de wereld. Maar je kunt nooit voorspellen hoe je leven zal lopen. Ik ben zelf een jaar of twee in het leger geweest, bij de United States Marine Corps. Ik was echt van plan om er mijn carrière van te maken. Net voor mijn eenheid naar Irak werd gestuurd, had ik een serieus ongeval met mijn mountainbike, brak ik mijn borstbeen en moest ik het leger verlaten."

Heb je in het leger iets geleerd wat nu nog van pas komt?

"Verschillende dingen. Ik heb geleerd dat het gedrag van mensen in stresserende omstandigheden heel anders kan zijn dan in het gewone leven en dat je daarmee rekening moet houden. Een theater- of filmgezelschap heeft ook verschillende raakpunten met een legereenheid. In beide gevallen werk je samen aan een missie die groter is dan eender wie in de groep. Je hebt een rol in dat team en die rol is niet belangrijker dan die van iemand anders. Je bent afhankelijk van de mensen naast je en je bent zelf cruciaal voor die mensen. Als de persoon die de leiding draagt zijn job goed doet, heb je het gevoel dat je zelf goed werk levert. En als die leider niet goed is, lijkt je werk gevaarlijk en tijdverlies. Het grote verschil is uiteraard dat je als acteur doet alsof het een situatie op leven en dood is, terwijl je in het leger echt in zulke situaties terechtkomt."

Soderbergh is iemand met een enorm gevarieerde staat van dienst, van commerciële hits als ‘Ocean's Eleven' en ‘Magic Mike' tot arthousefilms zoals ‘Che' en ‘The Limey'. Voel je dat als je met hem samenwerkt?

"Hij weet perfect wat hij wil, ja. En het mooie is dat hij jou toch alle vrijheid laat. Toen ik met hem samenzat om over de film te praten, hebben we het nauwelijks over mijn personage gehad. Ik mocht ermee doen wat ik wilde. Als ik te ver afdwaalde van de film, zou hij het wel zeggen. Dat is heel bevrijdend voor een acteur. Hij gaat ervan uit dat niemand je personage beter begrijpt dan jij zelf. Hij geeft je volledige verantwoordelijkheid voor de keuzes die je maakt en dat is bijzonder aangenaam. Het andere grote verschil tussen Soderbergh en de andere regisseurs bij wie ik op de set heb gestaan, is het tempo. Steven werkt ongelooflijk snel, ook al omdat hij zoveel jobs gewoon zelf doet. Hij hoeft dus niet te discussiëren met anderen. Hij beslist alles zelf."

Ruben Nollet