Dark Places

Sinds het fenomenale ‘Gone Girl' heeft de naam Gillian Flynn op ons een pavloviaans effect. Onvrijwillig watertandend begonnen wij dan ook aan ‘Dark Places', de nieuwste verfilming van een roman van Flynn. Jammer genoeg heet de regisseur deze keer echter niet David Fincher maar wel Gilles Paquet-Brenner, en haalt Flynns proza blijkbaar ook niet altijd hetzelfde niveau. De gelaagdheid van ‘Gone Girl' is foetsie in ‘Dark Places'. Nu hoeft natuurlijk niet elke misdaadthriller even snugger te zijn, maar met het lekker trashy vertrekpunt van ‘Dark Places' viel veel meer te doen. Verscholen onder een aftandse baseballpet speelt Charlize Theron Libby Day. Als achtjarig meisje was zij getuige van de gruwelijke moord op haar moeder en zussen. Haar duivelaanbiddende broer leek de evidente dader. Vijfentwintig jaar later wil de Kill Club, een groep schimmige individuen met een ongezonde belangstelling voor onopgeloste moorden, de zaak heropenen. Libby werkt schoorvoetend mee. Flynns verhaal zet alweer slim het ramptoerisme van media en mensheid te kijk. Maar wanneer de Kill Club naar de achtergrond verdwijnt, blijft alleen nog een overvolle, ongeconcentreerde, ietwat banale en uiteindelijk zelfs lichtjes belachelijke plot over. Wel handig: wij hebben dankzij deze ontgoocheling eindelijk weer de volledige controle over onze speekselklieren.

Aantal sterren: 2/5