SERIES. Danny Boyle brengt de Sex Pistols weer tot leven: «Zij gaven ons de moed om onszelf uit te drukken»

Het hoeft niet te verbazen dat de Britse regisseur Danny Boyle voeling heeft met punk. Tenslotte is hij de man die ons onder meer ‘Trainspotting’ en ‘28 Days Later’ schonk. In de zesdelige miniserie ‘Pistol’ blikt hij terug op de korte maar krachtige carrière van de legendarische band die van punk een begrip maakte: de Sex Pistols.

door
Ruben Nollet
Leestijd 4 min.

Jij was 19 toen de Sex Pistols ontstonden. Welke invloed hebben ze op jou gehad?

Danny Boyle (kleine foto) : «Ik ben ervan overtuigd dat ik hier niet zou zitten als zij er niet geweest waren. Ik kom uit een doodgewoon arbeidersgezin. Als kind groeide ik op met het idee dat mijn sociale klasse mijn hele leven zou bepalen. Want dat was hoe het altijd ging: jongens gingen hetzelfde beroep doen als hun vader en meisjes zoals hun moeder. De Sex Pistols hebben daar voorgoed komaf mee gemaakt. Zij veroorzaakten een revolutie en hebben het pad van veel mensen van mijn generatie veranderd. Ze gaven ons de moed om onszelf uit te drukken.»

Zijn ze daarom ook een uitgesproken Britse band?

«Met zijn monarchie en de vastgeroeste klassenmaatschappij had Groot-Brittannië in elk geval iets als de Sex Pistols nodig. Ze gingen stevig schudden aan de poorten van de macht. Dat weet ik nog heel goed. We hadden echt het gevoel dat we bevrijd werden. We hadden plots mogelijkheden die voordien ondenkbaar waren. Dat was een openbaring voor mij. Daarom ben ik ook zo blij dat ik deze serie heb mogen maken. Al was ik eerlijk gezegd meer een fan van The Clash dan van de Sex Pistols. Maar dat zijn details.» (lacht)

Waarom zijn de Sex Pistols vandaag nog relevant?

«De kern van de visie en filosofie van Malcolm McLaren en Vivienne Westwood, de bedenkers van de beweging, is dat je altijd chaos moet stichten. Want uit de chaos komt creativiteit. Dat idee is nog steeds heel waardevol. We moeten de traditionele manier om dingen aan te pakken blijven uitdagen. Niemand weet wanneer, maar er zullen zeker nog artiesten opstaan zoals de Sex Pistols. Het is een menselijk instinct om de gevestigde waarden aan te vallen. Daar heb je geen opleiding of diploma’s of goeie afkomst voor nodig. Een perfect voorbeeld is John Lydon, de voormalige frontman van de Sex Pistols. We wisten van bij het begin dat hij deze serie onder vuur zou nemen. En daar zijn we heel blij mee. We houden van hoe tegendraads hij is.»

Lydon heeft niet meegewerkt aan de serie. Heb je hem überhaupt uitgenodigd?

«Ik heb John in het verleden ontmoet toen we muziek van de Sex Pistols en van Public Image Ltd gebruikten voor de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen. Ik heb het toen ook met hem over onze plannen voor deze serie gehad. Ik vond hem heel aangenaam. In januari vorig jaar, twee maanden voor we begonnen te draaien, hebben we opnieuw geprobeerd om hem te bereiken, maar toen geraakten we niet voorbij zijn manager. Ik hoop dat hij ‘Pistol’ zal bekijken, want dan zal hij merken hoeveel we hem bewonderen. Hij is zoals Oscar Wilde of [de Ierse dichter, nvdr.] Brendan Behan.»

Hoe heb je ‘Pistol’ visueel aangepakt?

«We hebben geprobeerd om vast te houden aan de chaos waar punk uit voortvloeit. Bijvoorbeeld door de scènes over te laten aan de acteurs. In plaats van hen te zeggen waar ze moesten gaan staan, hebben we hen gevolgd met de camera. Als we daardoor een close-up misten, dan was dat maar zo. Uiteindelijk telde de energie van elke scène. Hetzelfde voor de songs. Die spelen de acteurs echt, en ze bepaalden zelf hoe ze het wilden doen.»

Pistol ***

Als je ziet welke enorme impact de Sex Pistols gehad hebben, lijkt het onwaarschijnlijk dat ze welgeteld één plaat hebben gemaakt. Dit was dan ook veel meer dan enkel een muziekgroep. Ze waren het vuilbekkende en spuwende uithangbord van een hele beweging, een generatie die wou losbarsten uit de starre uitzichtloosheid van hun ouders en grootouders. De miniserie ‘Pistol’ probeert dat allemaal te vatten in zes energieke afleveringen die historisch beeldmateriaal mengen met pakkende drama en een bijtend gevoel voor humor. Die immense opdracht lukt — hoe kan het anders? — niet altijd even goed. De manier waarop de makers de filosofische motivatie van de punkbeweging en alle andere sociale thema’s letterlijk uitspellen, is bij momenten zelfs hilarisch onbeholpen. Maar de serie heeft ook enorme troeven in huis, waaronder de zeer enthousiaste en overtuigende acteurs, en uiteraard ook de ijzersterke muziek. Op zijn best knalt ‘Pistol’ je heerlijk overhoop, en je hoeft niet eens een punkfan te zijn om het te appreciëren.

‘Pistol’ is vanaf 6 juli volledig beschikbaar op Disney+.