MOVIES. Jacques Audiard over ‘Les Olympiades’: «Parijs is geen gemakkelijke stad om te filmen»

‘Un Prophète’, ‘Dheepan’ (Gouden Palm in 2015), ‘The Sisters Brothers’, ‘De Rouille et d’Os’: de Franse regisseur Jacques Audiard staat bekend om zijn stevige historische en politieke fresco’s. In ‘Les Olympiades’ verandert hij het geweer van schouder en pakt hij uit met een modern en intimistisch stadsverhaal.

door
Elli Mastorou @cafesoluble
Leestijd 3 min.

‘Les Olympiades’ is een portret van het 13de Arrondissement in Parijs. Wat trok je aan in die wijk?

Jacques Audiard: «Ik heb er lang gewoond. Het is een heel mooie plek, met name de flatgebouwen van Les Olympiades. Ik had er meer van willen tonen, maar omdat we tijdens de lockdown gedraaid hebben, waren de straten leeg. Dat was ingewikkeld. Ik had een soort valentijnskaart aan het 13de Arrondissement in gedachten. Het was de bedoeling dat de geliefden ’s nachts over straat zouden wandelen en iets gaan drinken, maar alles was dicht. Een deel van die wijk ontbreekt dus in de film.»

Vanwaar de keuze voor zwart-wit?

«Ik heb al veel in Parijs gewerkt, en het is geen gemakkelijke stad om te filmen. Parijs heeft iets van een historisch centrum, een soort openluchtmuseum. Ik wou de stad tonen alsof het ergens anders is, alsof je tegelijk wel en niet in Parijs bent. Het 13de Arrondissement is daarvoor perfect, van Tolbiac tot de campus Denis Diderot.»

Hoe heb je met de acteurs gewerkt?

«Als je een acteur inhuurt, kies je de persoon, maar daarmee heb je nog niet het personage. Om die bijkomende stap te zetten, moet je werken. We hebben veel geëxperimenteerd met houding, uitstraling, postuur, enz. Een film die op dat vlak een diepe indruk op me gemaakt heeft, is ‘Sex, Lies and Videotape’ van Steven Soderbergh. Daar zit een verleiding in zonder aanraking. In de relatie tussen Nora en Amber zie je daar een overblijfsel van. De grootste intimiteit is er virtueel, via beeldschermen.»

‘Les Olympiades’ maakte deel uit van de competitie in Cannes. Hoeveel belang hecht je daar nog aan, nu toch al een Gouden Palm op zak hebt?

«Het is heel belangrijk, want je toont je film daar aan de hele wereld. Kopers, buitenlandse journalisten,… En dat geldt nog meer als je in competitie zit. Je film voorstellen in Cannes is altijd een beetje beangstigend. Die zaal is zo groot, dat scherm zo reusachtig, het geluid zo hard. Ik strompel daar altijd kapot naar buiten, maar dat geeft niet. Ik ben niet blasé.»

Wat is de meest recente film die je is opgevallen?

«‘Titane’, de film waarvoor Julia Ducournau dit jaar de Gouden Palm heeft gekregen. Dat is tenminste cinema die je wakker schudt. Ik weet niet of het een sympathieke film is maar dat hoeft ook niet per se. En ik vind hem qua vorm buitengewoon. Ze is een waanzinnig talent.»

Review

In Les Olympiades, een wijk in het 13de arrondissement van Parijs, ontmoeten, zoeken en ontvluchten verdoolde zielen elkaar. De film begint bij de Frans-Chinese Emilie, een slim en levendig meisje dat van de ene job naar de andere fladdert. Ze maakt kennis met Camille, een blasé leraar die haar verleidt en later in de film iets begint met Nora, een nerveuze dertiger. Zij is op haar beurt weer aangetrokken door Amber, een cam-girl. Levens en lichamen raken met elkaar verstrengeld in dit moderne relatiedrama in zwart-wit. Na zijn Gouden Palm ‘Dheepan’ en zijn western ‘The Sisters Brothers’ kiest regisseur Jacques Audiard voor een radicaal andere stijl. Maar zijn obsessies gaan nog steeds over de complexe menselijke relaties. Een praatgrage wirwar van scènes waarop je je met plezier laat meedrijven.