«Eenzaamheid moet levenslang preventief aangepakt worden»

VUB-onderzoeker Lise Switsers van de Agogische Wetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel pleit ervoor dat eenzaamheid een concept is dat levenslang aandacht en preventie nodig heeft. Uit haar onderzoek blijkt dat eenzaamheid niet alleen extra aandacht verdient bij ouderen, maar ook bij jongeren: «Voor sommigen kan eenzaamheid chronisch worden doorheen de hele levensloop».

door
Redactie Online
Leestijd 1 min.

Switsers verzamelde twintig levensverhalen bij ouderen met eenzaamheidsgevoelens in Vlaanderen. Daarnaast kreeg ze ook nog inzage in de data van het «BBC Loneliness Experiment», een enquête bij 5.263 Britse 60-plussers met (lichte) eenzaamheidsgevoelens. Daaruit concludeerde de VUB-onderzoekster dat eenzaamheid een concept is met meerdere lagen en betekenissen. Het komt niet enkel voor op latere leeftijd.

«Zelfs al in de kindertijd en tijdens de adolescentie, kunnen mensen geconfronteerd worden met eenzaamheidsgevoelens. Gelukkig is dit voor de meesten tijdelijk van aard. Voor sommigen echter kan eenzaamheid doorheen de levensloop chronisch worden en blijvend zijn», zegt Switsers.

Vroegtijdige detectie nodig

Vroegtijdige detectie van eenzaamheid is nodig, blijkt uit de resultaten. Eenzaamheid is dus geen stereotiep concept dat enkel ouderen treft. Tegelijkertijd pleit ze ervoor dat wetenschappers kritisch zijn over de voorstelling van eenzaamheid.

«Eenzaamheid en de consequenties ervan als positief ervaren kan belangrijke nieuwe inzichten creëren voor het ontwikkelen van interventies en initiatieven om de negatieve ervaringen van eenzaamheid te verminderen», besluit Switsers.