"Veel tijd verloren, maar nu wordt vooruitgang geboekt"

"Er is veel tijd verloren gegaan waarin slachtoffers aan hun lot werden overgelaten, maar de laatste tijd is er toch vooruitgang geboekt en doet de overheid inspanningen om de slachtoffers hun rechten te geven." Dat zegt Johan Van Volsom, de Nederlandstalige woordvoerder van de slachtoffervereniging Life4Brussels. De organisatie ontstond na de terreuraanslagen op de luchthaven van Zaventem en in het metrostation Maalbeek, op 22 maart 2016, en telt intussen zowat 150 leden. "Het eerste jaar na de aanslagen hebben de slachtoffers zichzelf moeten behelpen", zegt Van Volsom. "Het ontbrak hen dikwijls aan correcte informatie over wat ze te doen stond, over waar ze terecht konden, wat de procedures waren, hoe ze psychologische en administratieve hulp konden krijgen, hoe ze konden vergoed worden... Al die zaken op punt krijgen heeft heel veel kostbare tijd in beslag genomen, en sommige slachtoffers zijn tot op de dag van vandaag niet op de hoogte van alle procedures en hulpdiensten."

Van Volsom en Jamila Ada, voorzitster van Life4Brussels, voeren de meeste problemen terug op een probleem van onvoldoende of gebrekkige communicatie van de overheid naar de slachtoffers. "De overheid is pas rond Kerstmis 2016, dus negen maanden na de feiten, beginnen communiceren met de slachtoffers. Maar op dat moment zaten velen onder hen al in de miserie, psychologisch of financieel. Dat leidde tot frustraties. Wij hebben als slachtoffervereniging bij de premier zelf aangedrongen op betere communicatie en ook stroomlijning van de communicatie met de slachtoffers."

"We willen als Life4Brussels niet blijven stilstaan bij wat misgelopen is in het verleden, we willen dat de slachtoffers de hulp krijgen waar ze recht op hebben. We zijn dan ook blij dat er een taskforce is opgezet die de mensen moet bijstaan. Het is alleen jammer dat er niet vroeger proactief is gewerkt, zoals de commissie voor financiële hulp aan de slachtoffers nu doet.

"We zullen ook in de toekomst kritisch blijven. Zo vinden we dat de adolescenten moeten behandeld en begeleid worden door mensen die opgeleid zijn om met hen te werken, en dus niet artsen voor volwassenen. We dringen er ook op aan dat er uniforme regelingen komen op terreinen die nu op niveau van gewest en gemeenschap anders geregeld zijn, zoals voor de successierechten. We zien het ook ons als onze plicht om na te gaan of de regering de verschillende beloftes die ze recent gemaakt heeft, ook zal nakomen. "

bron: Belga