"Hiphop is popmuziek geworden"
Naast onder meer Roméo Elvis, Damso en Stikstof maakt ook Lefto zijn opwachting in de uitzending van ‘Noisey'. De presentator van Studio Brussel is als alom gerespecteerde dj en producer als geen ander geschikt om zijn licht te laten schijnen over de Brusselse scene.
Wat vind je zelf van de docu?
Lefto: «Het is interessant om terug te zien. De opnames dateren van 2016, maar ondertussen staan jongens als Roméo en Zwangere Guy (rapper van Stikstof, red.) al een serieuze stap verder. Zo heeft Zwangere Guy zeven nominaties voor de Electropedia Awards op zak, terwijl Roméo erin slaagt om de Olympia in Parijs uit te verkopen.»
«Toen de documentaire werd opgenomen, hadden ze net hun eerste, bescheiden succesjes geboekt. Het is bijna angstaanjagend om te zien hoe snel het tegenwoordig gaat, vooral voor de artiesten zelf. Wat doe je als het succes is gaan liggen? Of je slaagt erin om jezelf heruit te vinden, of je belandt in een soort depressie. Zo ken ik er een heleboel.»
Wat is het grootste verschil met pakweg vijf à tien jaar geleden?
«Tien jaar geleden was hiphop in België nog een marginale muzieksoort, het was zelfs een beetje taboe. Vandaag is een groot deel van hiphop mainstream, het is pop geworden. Iedereen springt erop omdat ze zien dat het werkt.»
«Tegenwoordig luisteren ook mensen die met een Porsche rijden en in Sint-Martens-Latem wonen ernaar, of jongens die in de Carré staan te dansen in hemdjes en V-collekes. Er zijn nu ook veel meer mogelijkheden op vlak van distributie.»
Bestaat er eigenlijk zoiets als een Brusselse sound, zoals je het typische New Yorkse geluid uit de jaren 90 hebt?
«Een kenmerkende sound is er niet echt, maar je kan de Brusselaars wel herkennen aan hun teksten en aan hun accenten. Tegenover Franse of Nederlandse hiphopartiesten zijn de Belgen bovendien heel down to earth. Ze doen redelijk normaal, behouden hun identiteit en spelen geen rol. Dat is het mooie eraan. Het menselijke aspect wordt behouden.»
Competitiedrang en rivaliteit horen traditioneel bij hiphop, maar in België merk je daar weinig van.
«De overheersende mentaliteit is: we kunnen elkaar maar beter helpen. In Brussel bijvoorbeeld kent iedereen iedereen en werkt iedereen ook met iedereen.»
Zitten de Franstaligen echt te wachten op Nederlandstalige rappers?
«Kijk maar naar Niveau 4, een project met Nederlands-, Frans- én Engelstalige artiesten. Zeker van Brusselaars durf ik te beweren dat ze heel open zijn. Ze willen de hele Belgische scene naar boven trekken en niet enkel hun buurt of hun stad.»
«Dat past perfect bij het imago dat Brussel vandaag heeft: een heel open jeugd die zowel Franstalige als Nederlandstalige en Engelse muziek aankan.»
'Noisey Brussel', vanavond om 21u30 op VICELAND