PES: zo dichtbij en tegelijk zo ver weg van de perfectie

Om met PES 2018 kennis te maken, besloten we maar meteen met het serieuze werk te beginnen en een Champions League-campagne te lanceren. Sinds enkele jaren bezit PES de rechten op de beker met de grote oren en dan is het toch zonde om er niet van te profiteren. Het blijft leuk om de visuele aankleding terug te vinden en je favoriete club het veld te zien oplopen, met die mythische hymne op de achtergond. Maar de ploegkeuze confronteert je algauw weer met de werkelijkheid. PES beschikt namelijk niet over licenties voor alle ploegen die meedoen aan de Champions League. Verre van... Zo ontbreken op het appèl de twee finalisten van de vorige editie, Juventus en Real Madrid. Net als het overgrote deel van de Engelse, Duitse en Spaanse clubs. Verrassend is wel dat in de categorie 'andere clubs' twee Belgische ploegen beschikbaar zijn: Anderlecht en Club Brugge.

Spelplezier

Om het realistisch te houden, spelen we dit jaar dus de Champions League in de paarse kleuren. De loting valt reuze mee, want ze belanden in een groep met AEK Athene, Londen FC (beter bekend als Chelsea) en AN White Red (die is moeilijker te raden, het gaat om Sevilla FC). Na een opwarmingsrondje op de bèta- en de demoversie, kiezen we de 'hoge' moeilijkheidsgraad. Bij het samenstellen van het team is PES 2018 nog altijd even volledig en gebruiksvriendelijk. Liefhebbers van die bezigheid kunnen ruim de tijd nemen om de spelers en de opstelling te kiezen. De pre-match sfeer is zeer geslaagd. Daarentegen is tijdens de wedstrijd tussen AEK en Anderlecht bijna geen enkele speler herkenbaar. De ontwikkelaars hebben alles op alles gezet om de gezichten van de voetbalsterren zo realistisch mogelijk te maken, maar de kleinere teams hebben ze daarbij overgeslagen. Ondanks de eindoverwinning en een duidelijk overwicht (2-1), blijkt de tegenpartij over sterke aanvallers te beschikken: een gericht schot en meteen doelpunt.

Nog steeds hetzelfde manco

Op joystick-niveau voel je het spel uitstekend aan. Het tempo is perfect: niet te langzaam en niet te snel. Hetzelfde geldt voor de balans tussen aanval en verdediging. Zoals in de eerdere afleveringen vindt PES 2018 de opbouw belangrijker dan een overdaad aan techniciteit. De joystick reageert echt uitstekend: je hebt echt het gevoel dat je de speler in balbezit alles kan laten doen wat je maar wil. Nadat we als eerste van onze groep eindigden, hebben we daarna Anderlecht zelfs tot in de finale van de Champions League gebracht. Maar, het onmiskenbare spelplezier ten spijt, het zwakke punt van PES blijft het gebrek aan licenties. Want, al schuilen achter de shirts dezelfde spelers, een finale met 3-0 winnen tegen MD White geeft toch niet dezelfde kick als dezelfde score tegen het prestigieuze Real Madrid. Dat blijft dus het grote manco van PES. Gelukkig kunnen spelers die een beetje handig zijn op het internet na enig zoekwerk de nodige patches vinden om die leemte op te vullen en van PES 2018 een zo goed als perfecte game maken.

(tw)