Mel Gibson doet alles voor zijn dochter in 'Blood Father'

In ‘Blood Father' speel je een man met een zwaar verleden, die de band met zijn dochter weer aanhaalt in een reeks vrij gewelddadige avonturen. Wat sprak je zo aan in dit project?

Mel Gibson: "De band tussen een ouder en zijn kind is heel belangrijk. Het was dat wat me vooral aantrok. De actie en het geweld zijn bijkomstig. De kerel die ik speel, is niet echt een ‘good guy'. Hij heeft een crimineel verleden, zat in de gevangenis en deed drugs… Hij probeert te veranderen, maar krijgt af te rekenen met zijn oude demonen."

Zitten jouw kinderen ook in het filmwereldje?

"Niet echt, maar twee van mijn zonen hebben meegewerkt aan ‘Hacksaw Ridge', mijn volgende regisseursproject (voorzien voor november 2016, red.). De ene speelt een klein rolletje en de andere is steadicammer in Mexico City, maar kwam wat helpen. En dat heeft hij goed gedaan. Mijn andere kinderen hebben niks met film. Een is helikopterpiloot en een ander is glasblazer."

Had je de films van Jean-François Richet gezien voor je aan dit project begon?

"Nee. Toen ik zijn scenario kreeg, vertelden ze me dat hij ‘Mesrine' had geregisseerd. Ik heb die bekeken en vond ze allebei heel goed. Het overtuigde me dat het een goed idee was om aan boord te stappen. Vooral omdat ik het scenario goed vond. Mijn personage bekijkt Amerikanen vanuit een ander, Europees perspectief."

Hoe verliep jullie samenwerking op de set?

"Super. We hadden niet zo'n groot budget en Jean-François is niet het soort regisseur dat zich veel zorgen maakt of vragen stelt. Hij vliegt er gewoon in. Ik hou van die aanpak en van hoe hij de film gedraaid heeft. Hij filmde bijvoorbeeld de hele schietpartij vanuit een caravan. Je ziet alleen enkele inserts van gasten die ons beschieten van buiten, maar al de rest is langs binnen gefilmd. De enige juiste manier, want het benadrukt dat het echte onderwerp van die scène en van de film de twee personages in de caravan zijn."

De actiescènes zijn nogal intens. Ben je niet geblesseerd geraakt?

"Nee, het ging wel. Ik heb mijn nek wat bezeerd, maar da's gewoon de leeftijd." (lacht)

Je hebt zelf enkele grote producties geregisseerd. Is het niet moeilijk om weer voor de camera te gaan staan?

"Helemaal niet. Integendeel. Vooral omdat er niet één juiste manier is om het te doen. Als je het scenario van ‘Blood Father' aan vijf verschillende acteurs geeft, krijg je vijf verschillende films."

Je hebt je dus enkel geconcentreerd op je rol?

"Ja. Ik ben graag een brave soldaat." (lacht)

En toch heb je het scenario wat gewijzigd, vooral op het einde…

"Hier en daar een beetje, ja. Maar dat was in overleg met iedereen. Niemand zei ‘Zo moet het!' We praten erover, wisselen ideeën uit, brainstormen en hakken samen de knoop door. Een echte democratie!"

Wat is er veranderd in je manier van films maken, sinds je regiedebuut ‘The Man Without a Face' uit 1993?

"Oh my god… Misschien dat ik gemener ben geworden. (lacht) Met de tijd krijg je meer ervaring en maak je andere keuzes. Als je terugdenkt aan wat je vroeger gemaakt heb, stel je je de vraag: ‘Waarom heb ik dat zo gedaan?' Je evolueert… of misschien is het eerder devolueren." (lacht)

Leggen de nieuwe technologieën druk op regisseurs om andere dingen te doen?

"Ik volg gewoon mijn instinct. Maar je moet natuurlijk wel op de hoogte blijven van de technologische evoluties en van de andere films die gemaakt worden, om niet iets gelijkaardigs te doen. Je wil zo origineel mogelijk zijn, in de mate van het mogelijke, want alles is eigenlijk al eens gedaan. Maar in de uitvoering is er nog vernieuwing mogelijk. Alles zit hem in de manier waarop je iets vertelt. Ik ben graag degene die vertelt. Een verhaal vorm zien krijgen zoals jij dat in je hoofd hebt, dat is geweldig. Soms ook moeilijk, omdat je je visie moet aanpassen aan je budget. Onafhankelijke films worden nu anders gemaakt, met minder tijd en geld. Ook ‘Hacksaw Ridge'… Maar het blijft interessant, want die beperkingen dwingen je het beste van jezelf te geven en een konijn uit je hoed te toveren. Zelfs al heb je niet eens een hoed!"

Review: twee sterren

Ex-gevangene, ex-junk en ex-crimineel John Link (Mel Gibson) is niet meteen een modelvader. Hij heeft zijn vermiste dochter Lydia al jaren niet meer gezien. Hij werkt nu als tatoeëerder, woont alleen in een caravan en probeert op het rechte pad te blijven. Maar als Lydia weer opduikt, blijkt ze al zijn trekjes te hebben geërfd. Ze is verwikkeld in een vuile drugszaak en wordt op de hielen gezeten door een bende maffiosi. Wie anders dan papa kan haar redden? In deze actiefilm over vaderlijke boetedoening van regisseur Jean-François Richet (‘Mesrine' met Vincent Cassel) neemt Mel Gibson de draad weer op van zijn eerste liefde: vuurgevechten en gevaarlijke, explosieve stunts. Uiteindelijk is ‘Blood Father' niet veel meer dan de zoveelste actiefilm met een voorspelbaar scenario en een vrij banale regie (gefocust op geweld en achtervolgingen). Het is de vertolking van Gibson die het niveau wat optrekt. Alleen voor de fans.

Elli Mastorou@cafesoluble