Vrouwen boven in 'Ghostbusters'-reboot

Risico's nemen, Hollywood heeft er een bloedhekel aan. Een reboot van het geliefde ‘Ghostbusters' leek dan ook een veilige optie. Alleen: de hoofdpersonages zijn deze keer vier vrouwen, en dat schoot bij een groep seksistische “fans” in het verkeerde keelgat. De ranzige commentaren op social media deden regisseur Paul Feig (‘Bridesmaids') – zowat de properst geklede filmmaker ter wereld – ongemakkelijk aan zijn das trekken.
door
Matthias
Leestijd 5 min.

Was het uw idee om Bill Murray, Dan Aykroyd en co in deze reboot te vervangen door een volledig vrouwelijk team?

Paul Feig: "Ja. Ivan Reitman, de regisseur van de oorspronkelijke ‘Ghostbusters'-films, had me opgebeld met de vraag of ik een vervolg wilde maken. Er was zelfs al een script, maar dat sprak me niet zo aan. Ik wou het op mijn manier doen. En mijn manier, zo besefte ik na een tijd, dat betekent: met grappige vrouwen in de hoofdrol. Ik heb dus aan Amy Pascal, het toenmalige hoofd van Sony Pictures, voorgesteld om een volledig vrouwelijk Ghostbusters-team samen te stellen, en zij zei meteen: ‘Doen!'"

Nochtans heerst bij veel filmstudio's het idee dat vrouwen niet grappig genoeg zijn om een komedie te trekken. En dat ze geen mannen naar de bioscoop kunnen lokken.

"Die vooroordelen probeer ik al jaren te ontkrachten. Natúúrlijk zijn vrouwen wel grappig. Alleen krijgen ze niet de rollen die ze verdienen. En zo wordt ook het vrouwelijke bioscooppubliek veel te weinig bediend, én krijgen mannen veel te weinig te zien hoe grappig vrouwen zijn. Heel frustrerend en onrechtvaardig."

Toen u de vrouwelijke reboot aankondigde, regende het online giftige reacties. Had u dat zien aankomen?

"Nee. In al mijn onschuld dacht ik: ‘Wie wil er nu geen nieuwe ‘Ghostbusters' zien?' (lacht). Kijk, er waren twee soorten negatieve reacties: aan de ene kant waren er fans die ongerust waren over wat ik met hun geliefde klassieker zou aanvangen. Daar kan ik nog wel begrip voor opbrengen, maar die mensen mogen op twee oren slapen: we hebben deze film met ongelooflijk veel liefde voor het origineel gemaakt. Maar aan de andere kant was er ook een regelrechte haatgolf van tweets en YouTube-commentaren die enkel en alleen tegen vrouwen gericht waren. ‘Hoe durf je deze film met vier vrouwen te maken!' Mensen die dat soort dingen schrijven, zitten misschien met onverwerkte jeugdtrauma's, maar die moeten ze dan maar met hun therapeut zien op te lossen. Het heeft me alleszins verrast: mijn andere films lokten ook wel eens seksistische commentaren uit, maar dit niveau van venijn had ik nog nooit meegemaakt."

In de film wordt er zelfs rechtstreeks gealludeerd op de controverse. Dat betekent toch dat het diep zat bij jullie?

"We moesten toch een beetje van ons afbijten? (lacht) De commentaren lieten ons inderdaad niet koud. Vooral actrice Leslie Jones en ik zijn erg actief op social media, en we hadden daar altijd een heel goed gevoel bij. Tot we aan dit project begonnen. Toen kwamen er plots bijzonder gemene, en zelfs obscene tweets op ons af. Dat raakt je heel persoonlijk, al was het maar omdat elk bericht rechtstreeks in je telefoon terechtkomt. Dan zat ik bijvoorbeeld te ontbijten met mijn vrouw, en kwam er plots zo'n hatelijke tweet binnen, van iemand die ik normaal in geen duizend jaar zou ontmoeten. Tja, dat raakt je. Zeker als je comedy maakt: ik wil mensen blij maken. Als iemand je dan zegt dat hij je haat, is het moeilijk om dat los te laten, ook al zijn er honderd die het tegenovergestelde zeggen."

De oorspronkelijke cast duikt op in een paar kleine bijrolletjes. Hoe hebt u Bill Murray overtuigd om mee te doen? Hij staat erom bekend dat hij extreem moeilijk te bereiken is.

"Dat klopt! Hij heeft geen gsm of e-mail, alleen een oud antwoordapparaat waarop je een boodschap kan nalaten. (lacht) Nu, Bill had wel al heel vroeg laten blijken dat hij volledig achter deze film stond. Hij had zelfs publiekelijk gesuggereerd dat ik Melissa McCarthy en Kristen Wiig moest casten, lang voor daar iets over beslist was. Ik wist dus dat hij wel geïnteresseerd was in de film, en toen ik hem op een feestje tegenkwam, hadden we een fijne babbel. Maar toen ik hem uiteindelijk een rolletje aanbood, is hij er snel van onder gemuisd. (lacht) Hij heeft ook nooit op mijn voicemailbericht geantwoord. Melissa en nog een paar andere mensen die hem goed kennen, hebben dan ook nog wekenlang zitten aandringen, maar we kregen nooit een officiële bevestiging van zijn kant. Op de set was de grote vraag dan ook: ‘Komt-ie of komt-ie niet?' (lacht) Ik stond al klaar om indien nodig zelf zijn rol over te nemen, maar dat was uiteindelijk niet nodig. Gelukkig maar. (lacht) Toen Bill de set kwam opgewandeld: dat was een machtig gevoel. Dat betekende heel veel voor me."

Welke herinnering bewaart u aan de eerste ‘Ghostbusters'-film uit 1984?

"Ik was 22 toen ik hem voor het eerst zag. Ik zat op de filmschool, waar iedereen Jean-Luc Godard wilde zijn. (lacht) Maar ik was een outsider: ik wilde komedies maken. Toen ik ‘Ghostbusters' zag, en het publiek helemaal wild werd, was dat voor mij een vorm van bevestiging. Dat soort film wilde ik ooit zelf maken, besefte ik toen: een komedie van die omvang. Die droom heb ik nu eindelijk waargemaakt. (lacht)"

Recensie

De seksistische controverse rond de nieuwe ‘Ghostbusters' mag je gerust negeren: ze zegt veel over onze maatschappij, maar weinig over het komisch talent van actrices Melissa McCarthy, Kristen Wiig, Leslie Jones en Kate McKinnon. Regisseur Paul Feig en scenariste Katie Dippold (‘The Heat') geven de dames alle ruimte om te improviseren, en af en toe levert dat vuurwerk op. Niet dat de humor bepaald verfijnd is, maar hey, je ziet vrouwen niet elke dag vuile moppen tappen in een peperdure Hollywoodfilm. Ook Chris Hemsworth is bij momenten hilarisch als de stompzinnige assistent – een leuke omkering van het dommeblondjescliché. Maar er moet ook een “franchise” (lees: een onuitputtelijke bron van merchandise-inkomsten) heropgestart worden, en daar loopt het mis. Feig maakt naar eigen zeggen een reboot van de eerste ‘Ghostbusters'-film uit 1984, maar wij zagen eerder een ongeïnspireerde remake. Op wat irritant postmodern geknipoog na wordt het verhaal van het origineel grotendeels gerecycleerd, en zelfs voor een ietwat verschillende titel hadden de makers blijkbaar geen ideeën. De spokenjacht van het nieuwe viertal kan nooit boeien, en de langgerekte finale verdrinkt in lelijke special effects. Wat hebben vrouwen nu eigenlijk gewonnen met deze ‘Ghostbusters'? Het recht om oninteressante en oppervlakkige hoofdpersonages te vertolken in luie doorslagjes van geliefde klassiekers? Leve de gelijkheid! (SCORE: 2 op 5)

Lieven Trio

Foto's: Sony Pictures