SpotlightNewsSport

Road to New York - Meet Camille

De marathon in New York begon in 1970 als een kleinschalige loopwedstrijd met slechts 55 deelnemers, maar is intussen uitgegroeid tot één van de grootste en populairste marathons ter wereld. Samen met 50.530 andere sportievelingen is Metro dit jaar van de partij. De komende vijf weken zullen we niet alleen tips en tricks, maar ook hoogte- en dieptepunten delen in een reportagereeks. Deze week spreken we open en bloot over onze startconditie, onze doelstellingen en de mogelijke struikelblokken.
door
marketing
Leestijd 3 min.

Mijn motivatie

Een marathon uitlopen terwijl je nooit meer dan 10 kilometer aan één stuk gelopen hebt... Het lijkt misschien een onmogelijke opdracht, maar om New York en zijn wolkenkrabbers te ontdekken is het absoluut de inspanning waard. De finish bereiken zou een wonder zijn, vooral omdat ik jaren lang veel tijd heb doorgebracht in cafés en op de dansvloer in verschillende studentensteden in Europa. Maar met veel goesting is alles mogelijk, voor iedereen.

Startconditie

Ik ben geen sportief type en mijn lichaam is niet gewend aan dit soort inspanningen. Ik heb wel een aantal troeven achter de hand. Zo eet ik gezond en evenwichtig, het is iets waar mijn collega's op kantoor jaloers op zijn. Mijn maaltijden bestaan vooral uit peulvruchten, groenten en allerlei soorten fruit. Daardoor is mijn dokter bij elke bloedafname tevreden. Bovendien rook ik niet en heb ik de gewoonte mij te voet te verplaatsen, wat neerkomt op een dagelijkse wandeling van 45 à 60 minuten.

Het ultieme doel

De marathon uitlopen in minder dan 4 uur, dat zou mooi zijn. Maar ik moet realistisch zijn en mijn status van amateuratleet in acht nemen. Met 50.000 joggers in de straten van Manhattan en het hoogteverschil is de marathon van New York niet echt bevorderlijk voor grootse prestaties. Mijn doel is vooral de finish bereiken. Gelukkig kan ik daarbij genieten van de herfstkleuren van Central Park en het uitzicht bij het oversteken van de Verrazano Bridge en de lange straten van Manhattan.

De opofferingen 

 

Zes weken voor het vertrek begint het zwaarste deel al: het opgeven van een aantal wekelijkse activiteiten om te trainen. De frequente loopsessies maken een druk sociaal leven onmogelijk. Mijn familie belt me zelfs niet meer, omdat ze weten dat ik toch geen tijd heb om hen te zien. Maar het ergste moet nog komen: ik heb een decadent feestweekend gepland in Barcelona, en dat twee weken voor de wedstrijd. Ik moet absoluut in vorm blijven en mag de voorbereiding niet onderbreken. Lastig...

De reacties uit mijn omgeving 

Door me tijdelijk terug te trekken uit het sociaal leven en door de opgelegde ontberingen vermijd ik een fiasco op 1 november. In mijn vriendenkring zijn er weinigen die het me nadoen. Misschien juist omdat al deze niet-sporters geen idee hebben van de inspanning die 42 kilometer vraagt. Hun reactie wordt samengevat in één vraag: «Maar waarom ga je in godsnaam 42 kilometer lopen?». Ook ik stel mezelf die vraag regelmatig. Vooral na een training van 25 kilometer, waarbij mijn benen het bij elke bijkomende stap bijna begeven.

Meer weten? Volg ons via Twitter (@Road2Nymare - @Road2Nycamille) en op http://metrotime.be/road2ny/,  via Facebook-pagina's of Instagram-feed (@metrobelgie - @metrobelgique)