"Ik wil serieus genomen worden"
Voor deze plaat heeft Hans Teeuwen voor de eerste keer gekozen voor het Nederlands. Geen evidente keuze. Onze taal laat zich niet zo gemakkelijk in het strenge keurslijf van de rijmvorm persen waar Teeuwen zo aan verknocht is. «Teksten schrijven vind ik hondsmoeilijk. Dat is puzzel- en precisiewerk. En wanneer je dan tot je grote vreugde in één keer een geniale zin uit je mouw weet te schudden, blijkt die achteraf één lettergreep te lang te zijn. Dan kun je de boel weggooien en opnieuw beginnen. Frustrerend.
«Het moeilijkste was deze keer om de liedjes cool genoeg te laten klinken. Ik ben echt op zoek gegaan naar woorden die lekker bekken zonder geforceerd te klinken. In het Engels zijn er veel clichés en een heel idioom aan popmuziek waar je je aan kunt spiegelen. Maar dat heb je bij ons niet. Er bestaat bijna geen muziek met gelijkaardige teksten. Met deze cd betreed ik een onontgonnen gebied. Wie weet vul ik met deze cd het gat in de markt.»
Je hebt samengewerkt met muzikanten op topniveau. Is het voor jou belangrijk dat dit project serieus genomen wordt?
Hans Teeuwen: «Ik wil überhaupt serieus genomen worden. Als cabaretier, als mimekunstenaar, als dameskapper… (lacht). In het begin was ik lichtjes geïntimideerd door mijn entourage, omdat ze technischer veel beter onderlegd zijn. Ik heb originele ideeën en een zeker gevoel voor muziek, maar ik heb er weinig verstand van. In het begin durfde ik niet goed met m'n eigen ideeën te komen. Niet alles wat ik bedenk, slaat aan. Maar gelukkig zat er af en toe wel wat goeds tussen.»
Met je comedyshows heb je onmiddellijk succes gekend. Dit project moet nog groeien. Boezemt dat angst in?
«Ik weet inmiddels hoe het werkt. Mensen worden vaak woedend als ik eens iets anders doe dan waar ze mij van kennen. Niemand zit daarop te wachten. Het moet bijgevolg heel goed zijn als ik mensen aan mijn kant wil krijgen. Maar er zijn heel veel mensen die het niet pikken als ik eens iets anders doe. Bovendien heb ik me intussen al verschillende keren uitgesproken in een publiek debat, dus ik heb sowieso veel mensen in het harnas gejaagd. Die zitten bij wijze van spreken te wachten tot ze nog eens iets negatiefs over me kunnen zeggen. Een project als dit voelt alsof ik mijn hoofd op het hakblok leg, alsof ik ze de mogelijkheid geef om iets negatiefs over me te zeggen.»
Wat doet dat met jouw ego?
«Dat raakt me zeer diep, maar ik ben er intussen wel aan gewoon geraakt. Toen ik pas begon was dat wel even anders. Iedereen bejubelde toen alles wat ik deed. Ik dacht dat ik gewoon vrijelijk allemaal dogma's in het belachelijke kon trekken en de politieke correctheid aanvallen, maar realiseerde me niet helemaal dat je zo natuurlijk ook vijanden maakt. Toen die eerste golf van stevige, harde, nare en soms ronduit oneerlijke afrekeningen over me heen spoelde, ben ik daar wel even niet goed van geweest. Nu snap ik dat dat erbij hoort. Als je geen vijanden hebt, betekent dat meestal dat je ook nergens voor staat.»
De titel van de plaat is ‘Popstukken'. Wilde je daarmee iets duidelijk maken aan de luisteraar?
«Ik vond het in de eerste plaats een leuk woord, maar ik wilde ook aan de luisteraar duidelijk maken dat het niet die croonerige jazz is van vroeger. Het gaat hier wel degelijk om popmuziek, maar dan niet in de commerciële zin van het woord. De radio's gaan mijn muziek niet draaien. Die hebben allemaal hun eigen muzikale concept: kutmuziek. En onder die noemer valt mijn plaat dan weer niet.» (lacht)
Je zingt op heel veel verschillende manieren en ook qua genre laat de plaat zich niet in één hokje stoppen. Op wat voor publiek mik je met dit project?
«Dikke wijven van rond de zestig die moeilijk ter been zijn. Zo van die mensen die in een rolstoel zitten en te beroerd zijn om nog een poot te verzetten. (lacht) Nee, op mensen die het kunnen waarderen. Ik ben eerlijk gezegd al blij als er iemand komt opdagen. Ik probeer daar ook zo weinig mogelijk bij stil te staan, ik heb gewoon muziek gemaakt die ik mooi vind. Als anderen dat ook mooi vinden: prima. Vinden ze deze muziek helemaal niets? Dan kunnen ze de pot op.»
In welke mate zijn je teksten autobiografisch?
«Mijn nummers komen uit de grabbelton van mijn eigen hoofd. Veel teksten zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, maar ik verzin er altijd wat bij voor het dramatisch effect. Het gevoel aan de basis van een idee is natuurlijk belangrijk, maar het uiteindelijke lied is veel belangrijker. Dat moet zo goed mogelijk zijn en dan kan het me niet meer schelen of de teksten nu waarheidsgetrouw zijn of niet.»
Mare Hotterbeekx
De dvd ‘Popstukken' komt uit op 28/09, Hans Teeuwen speelt live in de AB in Brussel op 10/09.