Thurston Moore: "Muziek is het minst boeiende aspect van een plaat"
Wanneer we de intussen bijna 60-jarige gitaargod treffen in het Pullman Hotel in Brussel oogt hij opvallend kalm, relaxt en doorsnee. Met zijn casual blauwe hemd en een jeansbroek in dezelfde kleur doet hij qua uitstraling eerder denken aan een brave huisvader dan aan de briljante improvisatiekunstenaar die hij op het podium ontketent.
Je oogt behoorlijk relaxt. En als we op de verschijningsdatum van deze plaat mogen afgaan, dan laat je je moeilijk opjagen in het leven.
Thurston Moore: (foto tweede rechts) "Deze plaat heeft inderdaad heel lang in de pijplijn gezeten. Een aantal opnames dateren al van in 2015, maar ik kreeg de puzzel niet gelegd. Ik bleef maar nummers maken en vervolgens weer weggooien. Oorspronkelijk wilde ik zeven songs, omdat zeven een magisch getal is. Maar daar stond tegenover dat het album absoluut niet te lang mocht worden. Ik wil ook niet te veel vragen van mijn fans: 45 minuten geconcentreerd muziek luisteren is een hele opgave. Dat is zelfs voor mij als muzikant moeilijk."
Suggereer je nu dat je het zelf de moeite niet vindt om platen in hun geheel te beluisteren?
"Op dit moment is de muziek zelf voor mij het minst interessante aspect van een plaat. Muziek is voor mij erg voorspelbaar geworden. Ik vind de visuele en fysieke elementen veel interessanter. Zo kan ik urenlang in een platenzaak rondlopen om aan de albums te ruiken bijvoorbeeld."
Houd je er wel nog van om zelf muziek te creëren?
"Ik ben zeker niet het type muzikant dat elke dag een gitaar ter hand neemt. Ook al ben ik me er wel degelijk van bewust dat je beter wordt in dingen door ze op dagelijkse basis te oefenen, toch kan ik mezelf daar niet toe aanzetten. In plaats daarvan wacht ik geduldig af tot ik de inspiratie echt ‘nodig' heb. Wanneer ik aan een album begin, trek ik de kast met inspiratie in mijn hoofd open en begin ik aan de nummers te werken. Vergelijk het met een shoppingtrip: je gaat enkel kleding kopen wanneer je iets nieuws nodig hebt."
Ben je altijd al zo laid-back geweest? Of ben je in de loop der jaren zo geëvolueerd als muzikant?
"Als ik oude nummers opnieuw beluister, verbaas ik me over de eenvoud ervan. De aard van de muziek die ik maak is nooit echt veranderd, al pas ik me wel aan aan de groep waarin ik speel. Op dat vlak ben ik momenteel een enorme bofkont. Ik hoef geen enkele muzikant waarmee ik werk te zeggen wat ie moet spelen. Het zijn vakmannen, ze weten waar ze mee bezig zijn. Als groep zitten we ook volledig op dezelfde golflengte op het vlak van promo voor onze muziek. Niemand heeft zin om gekke sprongen te maken om aandacht te krijgen."
In het album zitten ook behoorlijk wat religieuze referenties. Is religie iets wat jou bezighoudt?
"Ik ben erdoor gefascineerd. Zelf geef ik al vijf jaar les op een boeddhistische school die Allen Ginsburg in het leven geroepen heeft. Elke religie benadrukt dat we met z'n allen moeten proberen om er het beste van te maken op deze aardbol, terwijl de wereld er de afgelopen maanden niet bepaald mooier op geworden is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar welke creep we tegenwoordig president moeten noemen…"
Je ongenoegen met de verkiezing van Trump steek je inderdaad niet onder stoelen of banken. Is politiek engagement voor jou belangrijk?
"Ik pleit inderdaad voor verzet, maar dan op een vredevolle manier. Zo ben ik grote fan van de roze hoedjes die uitgroeiden tot het symbool van de Women's March. Ze werden gehekeld omdat ze zo lollig en onnozel zijn, maar daarin schuilt volgens mij net de kracht ervan. We moeten laten zien dat we vechten voor geluk en voor het recht om onnozel te doen. Dat is een heel krachtig wapen tegen de ongebreidelde machtswellust van mensen als Trump."
Mare Hotterbeekx
Thurston Moore Group speelt op zondag 02/07 op Rock Werchter.