Tamino: "Iedereen heeft donkerte, verdriet en pijn in zich"

De vele vergelijkingen met Jeff Buckley vliegen hem misschien al iets te vroeg om de oren, maar het is wel waar dat Tamino iets heel beloftevols in zich heeft. Zijn eigenwijze, sentimentele pop slaat zonder twijfel aan. Getuige daarvan zijn zijn winst in De Nieuwe Lichting, de grijsgedraaide single ‘Habibi' en een nieuwe EP die zijn fanbasis enkel maar zal uitbreiden.
door
Xavier
Leestijd 4 min.

Er hangt een ingetogen aura rond Tamino. De rijzige 20-jarige Antwerpenaar stapt niet door de koffiezaak waar we elkaar ontmoeten, maar laat zijn voeten zachtjes op de vloer landen. Niets lijkt overhaast, ook niet de keuze van de zinnen die hij uitspreekt. Het is alsof het beetje roem dat hij plots vergaarde met zijn overwinning in De Nieuwe Lichting en het succes van ‘Habibi' nog niet tot hem zijn doorgedrongen.

Tamino: "Ik zet eigenlijk nooit de radio aan en wordt op straat maar heel af en toe aangesproken. That's it. Voor de rest werk ik gewoon heel hard. Het is pas wanneer ik op een podium sta en zie dat mensen de muziek herkennen, dat ik het besef."

Toch is het niet verrassend dat de Vlaamse spotlights op hem gericht staan. Of je het kan smaken of niet, zijn muziek en tengere falsetstem grijpen je vast en nemen je mee naar een wereld die herkenbaar aanvoelt, maar in een oord ver weg lijkt opgebouwd.

"Mijn grootvader was een bekende Egyptische zanger. Van hem kreeg ik de zin voor romantiek en ook een beetje de manier van zingen mee. De intensiteit in mijn nummers komt ook van daar. Mijn eerste muzikale herinneringen zijn mensen die over hun eigen leed zingen. Ik verstond de taal niet, maar je voelt dat aan."

Niet alleen ‘Habibi', maar al de nummers op je EP gaan over diepgewortelde, droevige emoties.

"Die thema's komen vanzelf bij mij op. Het is niet zo dat ik een eenzame, donkere persoon ben, maar ik heb wel donkere momenten meegemaakt. Iedereen heeft donkerte, verdriet en pijn in zich. Ik ga daar bewust mee om en geef dat een plek. Misschien is het wel daarom dat ik in het dagelijks leven helemaal niet zo ben."

"We laten met onze smartphones steeds zien hoe mooi alles wel niet is, terwijl ik ervoor kies om een andere kant te laten zien. Niet per se een negatieve kant, want in elk nummer zit wel een beetje hoop en een lichtpunt."

Zie je dan schoonheid als je naar ellende kijkt?

"Er is op zich niets moois aan ellende. Dat is gewoon ellende. Maar wat er uit voortkomt, dat kan mooi zijn. Er zit bijvoorbeeld schoonheid in eenzaamheid. Daar kan vanalles uit groeien. Om een vol leven te leiden, moet je alles kennen."

Kan je op 20-jarige leeftijd al veel uit eigen ervaringen putten?

"In elk nummer zit er iets van mij. Ik ben op mijn 17de naar Amsterdam getrokken om er te studeren en dat was best wel heftig. Ineens ben je in een vreemde stad, alleen, en je verliest je identiteit. Je hebt geen referenties meer. Ik heb daar genoeg tijd gehad om na te denken over wie ik was en wat ik wou."

Heb je het gevoel dat je nu al je muzikale richting gevonden hebt?

"Ik denk dat dat constant zal veranderen. Het zou wat saai zijn om je aan één ding vast te klampen en dat voor altijd te blijven doen. Ik ga daarin altijd mijn gevoel volgen."

Wat bepaalt dat gevoel? Je verdiept je naar eigen zeggen graag in literatuur en poëzie.

"Echt een goed boek kan je veranderen. Het kan je gedachten of je leven een draai geven. Uit het werk van Khalil Gibran haal ik bijvoorbeeld heel wat wijsheid. Bij hem is bijna elke zin een levensles. Soms stoot ik op poëtische bewoordingen die je anders doen kijken naar bijvoorbeeld een zonnige dag. Soms lees ik ook gewoon een heel mooi verhaal dat me ontroert. Dat heb ik ook met muziek. Dat zijn de twee kunstvormen die voor mij bepalend zijn."

Moeten we je nummers beluisteren als gedichten op muziek?

"Ik denk dat als je een tekst van mij leest, dat je weet dat het gezongen moet worden. Meestal begin ik eerst met de muziek, omdat ik dan al een zekere richting uitgeduwd wordt. Ik weet dan dat ik me in dat kader of in die melodie zal moeten uitdrukken."

"Af en toe start ik voor een nummer bij de tekst, dat hoor je dan ook wel, maar liedjes zijn liedjes en gedichten zijn gedichten. Tenzij je Leonard Cohen bent."

Welke richting heb je op dit moment voor jezelf uitgestippeld?

"Ik heb geen plannetje in mijn hoofd, maar wel een aantal dromen. Ik wil eerst en vooral een plaat maken waar ik zelf heel tevreden van ben. Voor de rest is het simpel: doen wat ik nu doe en daarvan leven. Daar zou ik al heel blij mee zijn."

Xavier Vuylsteke de Laps

Tamino speelt op 25/06 op Genk on Stage, op 30/06 op Rock Werchter en op 07/07 op het Cactus Festival in Brugge.