Stephen Gaghan regisseert een indrukwekkende Matthew McConaughey in ‘Gold'

Matthew McConaughey in de hoofdrol, vertelt ‘Gold' het verhaal van een omvangrijke financiële zwendel, geïnspireerd op waargebeurde feiten uit 1993. Achter de camera staat Stephen Gaghan, die dit soort industrie maar al te goed kent. Hij schreef het scenario van ‘Traffic' over drugs en regisseerde ‘Syriana' over de olie-industrie.

‘Gold' is gebaseerd op een waargebeurd verhaal (het Canadese schandaal rond de Bre-X goudmijn) en het heeft lang geduurd voor hij er was…

Stephen Gaghan: "Het project heeft in totaal zes of zeven jaar in beslag genomen. Toen CAA (Creative Artists Agency) het me voorstelde, was ik waarschijnlijk al de 39ste regisseur op hun lijstje. (lacht) Ik wist dat Matthew McConaughey erbij betrokken was, dus ik heb het scenario gelezen met hem in het achterhoofd. Op pagina tien wist ik al dat ik de film wou maken. En ik wist dat hij er zou komen, in tegenstelling tot heel wat andere projecten waar ik aan begonnen ben."

Wat was er dan zo moeilijk?

"Je moet weten dat elke film, ongeacht het onderwerp, een moeilijke bevalling is. Als je geen superheld, een schattig kindje of een pratende hond hebt… dan wordt het lastig. (lacht) Elke film is een challenge. Naar verluidt duurt het gemiddeld negen jaar om een film te maken in Hollywood – van het schrijven van het scenario tot de release in de zalen. Wij waren dus nog snel! Als ik een project heb dat me echt interesseert, weet ik automatisch dat ik van meeting naar meeting ga moeten lopen met mensen die schreeuwen: ‘We loved ‘Syriana'! We love this project!' Maar van zodra ik de zaal uit ben, zeggen ze: ‘Thank god dat hij weg is. Besef je wel wat hij probeert te doen met ons geld?'"

Zie je gelijkenissen tussen de goudindustrie in deze film en de oliesector uit ‘Syriana'?

"Goud en olie zijn ondergrondse mineralen. En de business van ondergrondse mineralen is overal ter wereld dezelfde. Van zodra er veel rijkdom op één plek zit, stromen dezelfde aasgieren toe. Klaar om alle regels te overtreden om te winnen. De research die ik voor ‘Syriana' gedaan heb, was heel waardevol want dit is precies hetzelfde verhaal."

Matthew McConaughey onderging een indrukwekkende transformatie voor zijn rol.

"Ik had een voorgevoel dat zo'n transformatie nodig was, dus liet ik een valse buik maken in Engeland. Dat kostte stukken van mensen. Twee weken voor de opnames ontmoette ik Matthew in Thailand. Hij was al volop bezig met zijn dieet van cheeseburgers, milkshakes en bier. Toen hij die buikprothese aantrok, is die meteen gescheurd. Ik zei hem dat we niet genoeg budget hadden voor een nieuwe en dat hij maar beter burgers kon blijven schransen. No problem, zei hij." (lacht)

Het verhaal wordt als voice-over verteld door Kenny Wells. Mogen we hem geloven?

"Absoluut niet! Maar hij gelooft zelf wel alles wat hij vertelt, ook al is het niet waar. Zo misleid je trouwens een leugendetector. Tot en met de laatste scène is alles wat hij vertelt niet wat er gebeurd is, maar hoe hij het zich herinnert. Of wat hij ons wil laten geloven. De camera toont je alle details van zijn geheugen."

Wat is er gebeurd met de echte mensen op wie de personages van Kenny Wells (David Walsh) en Michael Acosta (Michael de Guzman) gebaseerd zijn?

"Guzman is echt uit een helikopter gegooid, zoals in de film. Niemand weet wat er met hem gebeurd is. Een kaderlid dat destijds betrokken was bij de zaak Bre-X vertelt in een boek dat hij Guzman jaren later tegen het lijf liep in een bar in Rome. Hij was rijk en gelukkig. David Walsh installeerde zich op een eiland en zou een jaar later gestorven zijn door het barsten van een aneurysma. Maar met wat opzoekingswerk leer je dat hij op het hoofd zou geslagen zijn met een houtblok en dat dat het aneurysma deed barsten. Het recht in eigen handen nemen, is doodgewoon in de mijnbusiness. En het houtblok was een gangbare methode. Maar zo vergaat het mijn personage niet. Ik heb het gevoel dat bedriegers zoals Walsh er tegenwoordig zonder een schrammetje vanaf komen. Ze herschrijven de geschiedenis en geven zichzelf een mooie rol. Geen haan die ernaar kraait. Deze film ademt dat gevoel van straffeloosheid uit."

Elli Mastorou