SOUNDCHECK. Gentse toetsenist Senne Guns ruilt met 'Opus 3' de piano in voor cabaret

Senne Guns is een man van vele gezichten. Toetsenist voor o.a. Admiral Freebee, Zimmerman of Douglas Firs, vader van twee uitstekende platen, deeltijds docent muziekproductie aan het Gentse KASK en nu dus ook cabaretier met ‘Opus 3'.

Dag Senne, ik kan me voorstellen dat een cabaretvoorstelling maken een andere aanpak vereist dan een plaat schrijven?

Senne Guns: “Volgens Raf is het een kwestie van wat je gewoon bent. Kommil Foo heeft al die jaren geleerd hoe je naar de essentie zoekt of een spanningsboog opbouwt en wanneer je ruimte tot lachen laat. Na twee albums was het maken van ‘Opus 3' een stap op onontgonnen terrein en had ik Raf echt wel nodig.”

Is er een soort blauwdrukmoment geweest voor ‘Opus 3'?

“Niet echt, maar ik heb ooit samen met Raf ergens een duovoorstelling gespeeld voor een heleboel vrouwen in het kader van een Valentijnsconcert. (lachend) Eigenlijk hadden ze eerst mij alleen geboekt maar ze zochten toch ook iemand met wat meer testosteron en ‘enter Raf'. We speelden wat nummers en ik lulde er wat tussendoor. Raf zei me achteraf dat mijn bindteksten zeer naturel overkwamen en dat ik me daar dieper op moest focussen.”

Wat in jouw geest blijkbaar een link legde naar je kinderjaren waarin je de ambitie had om de nieuwe Mozart te worden. Qua ‘the sky is the limit' alvast een eerste goede stap...

“Ik was als kind bezeten van klassieke muziek en na het zien van de film ‘Amadeus' zou en moest ik de nieuwe Mozart worden. Ik kocht elke week de krant waarbij een veertien pagina's tellend boekje zat over een klassieke componist, hing een bordje ‘Niet storen, aan het componeren' aan mijn slaapkamerdeur en studeerde of componeerde. Toen schreef ik geheel volgens de klassieke muziektraditie ‘Opus 1' en ‘Opus' 2' tot ik op een gegeven moment een Playstation cadeau kreeg. Voeg daar op mijn veertiende het debuutalbum van Eminem aan toe, het besef twee jaar later dat meisjes eerder warm worden van rock dan van Rachmaninov, bier best lekker smaakt en de ‘Opus-fobie' verdween in de koelkast. Tijd om popsongs te schrijven...”

L. Dirckx

Zilver op de Nekka-nacht en de ‘Goudvis'-ep in 2009, ‘Hoera voor de Eleboe' in 2011 en ‘Zon' in 2014... Daarna werd het relatief stil. Hoe komt dat?

“Mijn debuut werd snel opgepikt door de radio en geschreven pers, maar toen het meer introverte ‘Zon' verscheen werd het me duidelijk dat het allemaal niet zo voor de hand lag. Ik had misschien een ander parcours moeten uittekenen dat me meer in de schijnwerpers had geplaatst, maar ik maakte andere keuzes waar ik geen moment spijt van heb gehad. Ik heb fantastische concerten mogen spelen met Admiral Freebee of Pomrad en mezelf als toetsenman kunnen ontwikkelen. Verder bezit ik nog steeds een gezonde naïviteit...”

... die er toch maar voor zorgde dat je je al vroeg in het productieproces van ‘Opus 3' inschreef voor het prestigieuze Leids Cabaretfestival begin 2019.

(lachend) “Een gouden stap van een onwetend iemand. Nederlanders verklaarden me voor gek omdat het Leids Cabaretfestival als een soort orgelpunt wordt gezien voor een cabaretier. Iets waar hij of zij jarenlang naar toewerkt. Ik sprong gewoon, voelde dat mijn Vlaamse, absurde manier van denken en handelen gesmaakt werd en begon die zaken stelselmatig uit te vergroten. En plots haal ik daar de tweede plaats en was ik verzekerd van zo'n vijftig shows over heel Nederland in het gezelschap van de twee andere finalisten.”

Je voelt je duidelijk goed achter je piano en je schuwt het grote gebaar. Ben je eigenlijk ooit een tafelspringer geweest?

“Nee, want ik straal geen gevaar uit. Alex Agnew of Hans Teeuwen nemen fysiek dat podium in maar dat werkt niet voor mij. Ik ben en blijf een goedgelovig iemand die het beste in de mensen wil opzoeken. Klinkt misschien vreemd maar de achtergrond is mijn perfecte voorgrond. Misschien zal ik mijn volgende show de titel ‘Sorry dat ik hier ben' meegeven.”

Dirk Fryns

Senne Guns staat vanaf 24 januari tot 31 mei in CC Ter Vesten in Beveren.