Samenwonen tijdens de coronacrisis: "Plots heb je tijd om samen te mijmeren op het balkon"

Dat de coronacrisis de geschiedenisboeken zal ingaan als één van de meest impactvolle pandemieën die de mens ooit heeft gekend, kent geen twijfel. Geen enkel onderdeel van ons bestaan blijft gespaard. Onze persoonlijke vrijheid botst op haar grenzen, het kapitalistische systeem geeft zijn zwakheden prijs en de mentale impact valt niet te onderschatten.
door
camille.van.puymbroeck
Leestijd 4 min.

Toch creeërt het gevreesde COVID-19 ook ruimte voor schoonheid. Nu onze leefwereld aan het wankelen wordt gebracht, gaan we massaal op zoek naar nieuwe zekerheden. Want ja, de coronacrisis zou zomaar eens de ideale gelegenheid kunnen zijn om de dingen beter aan te pakken dan voordien. Elke week zetten we daarom iemand in de kijker die van deze pandemie gebruik heeft gemaakt om zijn of haar leven te veranderen. Vandaag is het de beurt aan grafisch vormgeefster Inne Goossens. Zij ging tijdens de coronacrisis samenwonen met haar vriend.

Inne, jij ging samenwonen met je vriend tijdens de coronacrisis. Hoelang waren jullie toen samen? En bestonden er al plannen om bij elkaar in te trekken?

"We zijn nu bijna twee jaar samen en waren van plan om begin juli bij elkaar in te trekken. Mijn vriend Torben woonde in een co-housing in Antwerpen en ik heb enkele jaren geleden een appartement in Mechelen gekocht. Na een tijdje werd het vermoeiend om niet in dezelfde stad te wonen, het is dan toch meer gedoe om af te spreken."

Inne en Torben

Waarom besloten jullie om die plannen te versnellen?

"Door de lockdown werd het plots bijna onmogelijk om elkaar nog te zien en toen hebben we de knoop snel doorgehakt. Mijn vriend heeft een paar van zijn spullen bij elkaar geraapt en is bij mij ingetrokken."

Verhuizen tijdens corona: hoe moet ik mij dat voorstellen?

"Aanvankelijk was het vrij makkelijk. Mijn vriend nam alleen de essentials mee (waaronder uiteraard zijn planten) en meer niet. In mei was zijn huurcontract echter afgelopen en moest hij eruit, waardoor een verhuis onvermijdelijk was. Door de social distancing en het hele bubbel-principe was dat niet bepaald vanzelfsprekend. Uiteindelijk zijn er twee vrienden komen helpen. Afstand houden terwijl je een zetel verhuist, makkelijk is het niet. Verhuizen tijdens de lockdown heeft voor- en nadelen. Enerzijds ben je thuis en heb je tijd om 'Marie Kondo'-gewijs alles te organiseren. Anderzijds kan je niet snel even langs het containerpark om spullen weg te doen en ook nieuwe meubels kopen is moeilijk. Zeker als je drukke winkels liever vermijdt."

Hoe valt het mee om net samen te wonen en al meteen constant samen te zijn? Zijn er dingen die jullie missen aan alleen wonen?

"Ik keek er al lang naar uit om samen te wonen en vind het dan ook vooral erg tof dat we elkaar nu meer zien. Uiteraard is het wel wat puzzelen om op elkaar afgestemd te geraken, zeker omdat we op een gegeven moment beiden thuiswerkten en dat in een duplex zonder afscheidingen. Wanneer de één dan een telefoontje moet plegen, vergt dat wat extra inspanning van de ander. Tegenwoordig werkt hij op sommige dagen vanop zijn bureau en dat loopt eerlijk gezegd toch wat vlotter. Ik heb altijd op mezelf gewoond, wat betekent dat ik gewend ben om heel wat me-time te hebben. Tegenwoordig is die tijd voor mezelf erg beperkt en koester ik elk moment. Wat wel geweldig is aan samenwonen in lockdown is dat we nu veel tijd hebben voor gezamenlijke interesses zoals tekenen, lezen, plantjes onderhouden, oude films kijken of gewoon een beetje mijmeren op het balkon. Je kan meer in het moment leven."

Heb je tips voor anderen?

"Volgens mij is het vooral belangrijk om te blijven praten en om te beseffen dat je dingen nu eenmaal anders aanpakt. En dat dat helemaal oké is. Mijn vriend en ik hebben bijvoorbeeld een heel andere manier van koken, waardoor we nu met een soort beurtrol werken. Blijven bijleren van elkaar en verwonderd zijn, dat is volgens mij de sleutel tot succes."

Hoe denk je dat we met z'n allen verder moeten na corona?

"Er zijn zoveel dingen die we in vraag zouden kunnen stellen, maar ik weet niet of dat ook gaat gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan het hele luchtvaartgegeven of de manier waarop en hoeveel we werken. Ik hoop gewoon dat we niet in een soort van kramp gaan schieten en ons zullen blindstaren op de economie, want dit is de kans bij uitstek om beter te doen dan hiervoor."

Tekst Camille Van Puymbroeck