Richard Kruspe van Rammstein: "Voor ik op het podium stap doe ik nog enkele yoga-oefeningen"

Rammstein was vrijdagavond de mustsee-act op de Desselse vlakte. Het is de eerste keer dat de Duitsers de Graspop Meetal Meeting aandoen. We grepen de kans om Richard Kruspe, de supersympathieke gitarist van deze legendarische band, te interviewen.
door
robotredactie
Leestijd 4 min.

Dit is jullie eerste concert op Graspop, dat toch wel een van de grootste metal events in Europa is. Waarom duurde het zo lang?

"Omdat je soms lang moet wachten op het juiste moment om zoiets moois te kunnen aanschouwen als Rammstein. (lacht) Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. We bepalen niet altijd zelf waar we spelen. Maar, zo zie je: voor alles komt een tijd. En vandaag is het onze dag."

Is het voor jullie inmiddels de normaalste zaak om voor zo'n massaal publiek te spelen?

"Na al die jaren ben ik eigenlijk minder gestrest wanneer ik voor zo veel mensen moet optreden dan als ik voor vijf personen zou moeten spelen. Ik ben nu heel rustig als ik voor een menigte sta, want ik beleef het als een uitwisseling van energie. Wij geven iets aan het publiek en in ruil daarvoor geeft het publiek ons iets terug. En wanneer we op festivals of in stadions spelen is die wisselwerking alleen maar sterker. Er is altijd een zeer krachtige uitwisseling van energie die alle kanten op barst."

Maar je ziet de gezichten van de fans niet.

"Natuurlijk dat ik die zie. Ik kan de gezichten van de mensen op de laatste rij niet zien, maar de eerste rij zie ik heel duidelijk."

Rammstein is een van de spectaculairste live bands ter wereld. Hoe bereiden jullie je voor op een show?

"Wel, net als iedereen. Een uur voor aanvang warm ik me op, breng ik mezelf in de sfeer van het optreden. Soms doe ik yoga-oefeningen, maar soms sluit ik me af van alle lawaai. Ik hou er echt van voor het opgaan de stilte te ervaren. Op festivals is dat niet altijd even makkelijk, want er zijn andere bands die heel hard spelen. En net voordat we op het podium verschijnen, motiveren we elkaar. We kijken elkaar in de ogen en zeggen dat we gaan spelen zoals de beste band aller tijden hoort te spelen."

Op andere festivals spelen jullie vaak voor rock- en popfans. Hoe anders is het om voor metal diehards op te treden?

"Daar is geen simpel antwoord op te geven. Ik denk namelijk niet dat iedereen in het publiek hier alleen maar van metal houdt. En een metalfan houdt niet per se van ons. Eigenlijk kun je niet echt zeggen dat Rammstein een metalband is. Er zit zoveel meer in onze muziek. Ik denk dat we een heel eigen stijl hebben gecreëerd. Je vindt in onze muziek rock- en popelementen terug."

Sommigen noemen het industrial metal.

"Ja, ik heb dat ook al gehoord, maar ik vind dat een beetje simplistisch. En ik heb het er altijd al lastig mee gehad dat men ons in een bepaald stijlhokje wilde duwen. Eigenlijk speelt Rammstein pure Rammstein..."

Onlangs brachten jullie de live-opname 'Rammstein: Paris' uit. Is het niet lastig om de energie van jullie concerten vast te leggen?

"Het is vaak onmogelijk. Maar voor de eerste keer hebben we iemand gevonden die het kon en dat is Jonas Akerlund. Hij had een duidelijk beeld voor ogen: een nogal bizarre film maken met een stevig tempo. Uiteindelijk waren wij niet meer dan acteurs in zíjn film. Het was de eerste keer dat we de controle volledig loslieten. Ik ben erg blij met het resultaat. Het is echt iets heel aparts geworden."

Waarom hebben jullie Parijs uitgekozen?

"Omdat de Fransen ons vanaf het prille begin van Rammstein begrepen hebben. Er is echt een heel sterke band. Het eerste concert in Bercy was voor mij een van onze markantste optredens. Er heerste toen echt een unieke energie. En die energie wilden we vastleggen."

Jullie laatste albumrelease dateert van 2009. Waarom duurt het zo lang om nieuwe nummers te schrijven?

"Ten eerste, omdat de muziekindustrie sterk veranderd is. We zitten niet meer in het vaste schema van afwisselend in de studio zitten en op tournee gaan. Daarnaast zijn we niet meer gebonden door een contract dat ons allerlei nieuwe dingen oplegt. Dus als we de studio induiken, is dat omdat we er echt zin in hebben, niet omdat het van het label moet. En, weet je, een Rammstein-album uitbrengen is best een pijnlijke onderneming. De bevalling kan soms vier jaar op zich laten wachten. Het is echt hard werken. En het vraagt altijd wel een behoorlijke periode om ervan te bekomen. Misschien komt er volgend jaar een nieuw album. We moeten er echt voor in de stemming zijn."

Ik heb Till Lindemann geïnterviewd voor zijn side project Skills in Pills. Heb jij je eigen side project? Is het belangrijk naast Rammstein aan iets anders te werken?

"Ja, voor mij is dat heel belangrijk. Het is een waar genot. Muziek maken, liedjes schrijven, het studiowerk... Het helpt me echt om in mezelf te geloven." (lacht)

 

Pierre Jacobs