PORTRET. Buschauffeur Jim Vaes: "Uit solidariteit met de passagiers draag ik ook een mondmasker"

Het coronavirus blijft ons dagelijkse leven in haar greep houden, maar ondertussen tuffen de bussen en trams van De Lijn wel gewoon verder. Jim Vaes, die als buschauffeur verbonden is aan de stelplaats in Hasselt, deelt zijn ervaringen met ons. "Uit solidariteit met de passagiers draag ik ook een mondmasker."
door
Janne
Leestijd 3 min.

"Ik heb nooit schrik gehad om tijdens de coronacrisis met de bus te rijden", begint buschauffeur Jim Vaes. "Uiteraard was er in het begin nog veel onduidelijk, maar De Lijn heeft snel gereageerd en maatregelen genomen." Die maatregelen vroegen toch om enkele aanpassingen: "Voor de coronacrisis uitbrak, had ik veel contact met mijn collega's en de passagiers, maar dat viel nu allemaal weg uit veiligheidsoverwegingen. Op de werkvloer plakken allemaal stickers zodat je een parcours moet volgen en de afstand kan bewaren, en zelfs de koffieautomaten zijn op zo'n manier afgebakend dat je er geen praatje kan slaan met anderen. Veel buschauffeurs blijven nu zelfs tijdens hun pauze in hun bus zitten omdat ze het contact willen vermijden. Een koffietje drinken met collega's, of een snoepje krijgen van passagiers, nee, dat zit er nu niet meer in. Dat mis ik wel."

Wie via het openbaar vervoer tegenwoordig een tripje wil maken, is van overheidswege verplicht om een mondmasker te dragen, ook op de bus. "De chauffeurs hoeven geen mondmaskers meer te dragen, aangezien een plastic folie en een ketting ervoor zorgen dat we voldoende afstand kunnen bewaren van de passagiers", legt Jim uit. "Maar ik doe het toch, uit solidariteit. Ik vind het persoonlijk een beetje hypocriet om geen masker aan te doen als alle anderen dat wél moeten. Vrijwel alle passagiers houden zich eraan, het is tijdens mijn dienst nog niet gebeurd dat ik de dispatching heb moeten oproepen omdat er echt een probleem was."

Applaus voor de buschauffeur

Ondanks het gebrek aan sociaal contact, ziet de Limburger toch ook enkele positieve elementen. "Het verkeer is véél rustiger", lacht hij. "We moeten nu zelfs vaak aan haltes wachten omdat we anders overal te vroeg komen." Jim en zijn collega's winnen ook tijd doordat passagiers niet meer met cash geld mogen betalen. "Vooral als het druk is op de bus, merken we dat dat cashloos betalen een groot voordeel is. De meeste mensen hebben tegenwoordig hun kaartje al gekocht bij een automaat of betalen via een sms-ticket. Dat laten ze ook altijd zien wanneer ze achteraan in de bus opstappen, want de voorste deur mag niet meer gebruikt worden voor onze veiligheid. Al doe ik die nog wel eens open als iemand een vraag heeft, maar ook dan blijven de mensen buiten op veilige afstand staan. Onze passagiers hebben echt begrepen wat ze moeten doen op de bus."

"De vriendelijkheid van de mensen is echt ongelooflijk, we kunnen niets fout doen op dit moment", gaat Jim verder. "Er is zelfs een keer geapplaudisseerd voor mij! Zo bleven mensen, die wisten dat mijn bus om 20u10 zou passeren, eens buiten staan na hun applaus voor de zorgkundigen om mij vervolgens te voorzien van een applaus. Het is ongelooflijk hoeveel waardering er is, al vrees ik dat dat ook weer snel kan omslaan. Tot nu toe worden we nog altijd gezien als ‘helden', maar uiteindelijk doen we gewoon onze job."

Jim twijfelde er geen seconde aan om verder te werken toen het coronavirus genadeloos toesloeg. "De bus moet gewoon blijven rijden, punt. Het is zo'n essentieel vervoersmiddel, sommige mensen kunnen er zelfs niet zonder. En dankzij de maatregelen van De Lijn werden we niet aan ons lot overgelaten. Uiteindelijk zal alles wel weer zijn plooi vallen», benadrukt de buschauffeur. «Ik denk dat mensen de komende tijd wel voorzichtiger op het openbaar vervoer zullen blijven, maar daardoor ook afstand van elkaar zullen houden. Het volk zal heus wel terugkomen, we merken nu al dat het opnieuw drukker wordt. Al zal het nog even duren vooraleer alles zijn normale gangetje weer zal gaan, maar ik heb er een goed oog in."

Silke Vandenbroeck