Pendelaar Véronique: "Als ik in mijn cocon zit, kan niets mij raken"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Véronique, een 52-jarige decaanassistente. 
door
Maarten
Leestijd 2 min.

ZICHT 

Mijn zicht is mijn belangrijkste zintuig. Alles wat ik graag doe, heeft hiermee te maken. Ik lees veel. Alles en op elk moment. Zelfs als ik in de auto zit, lees ik nummerplaten, etiketten op vrachtwagens, reclameborden... Ik mag er niet aan denken dat ik ooit blind word! Omdat ik overal lees, heb ik ook overal een bril liggen. Op mijn bureau, in mijn handtas, in mijn jas...

GEHOOR

Ik zet niet graag een koptelefoon op. Dan voel ik me geïsoleerd en afgesloten van de wereld. Idem met oordopjes. Ik luister eigenlijk niet veel naar muziek. Door mijn jarenlange ervaring in een open space stoort het me totaal niet dat mensen rondom me praten, lachen of zingen. Als ik in mijn cocon zit, kan niks me raken.

SMAAK

Ik sta open voor alle smaken! Behalve als het niet mooi is (lacht). Op een dag vierden mijn man en ik Halloween bij vrienden. Alles was in thema, ook het eten. Ze hadden pompoenen met guacamole gemaakt, maar ook afgehakte Zwan-vingers met amandelnagels en ketchupbloed... Daar had ik het moeilijk mee, ook al was het lekker.

REUK

Door een polyallergie ben ik mijn reukzin volledig kwijtgeraakt tussen 1980 en 2012. Destijds werd dat behandeld door de kussentjes aan de binnenkant van je neus dicht te schroeien. Resultaat: geen sinusitis of verkoudheid meer... maar ook geen reukzin! Die behandeling werkt al een paar jaar niet meer. Ik heb opnieuw geuren moeten leren herkennen. Vreemd genoeg verdraag ik geen vrouwenparfum meer. Ik word daar ziek van, al ligt dat misschien ook aan de menopauze. Hoe dan ook, ik denk dat ik voortaan mannenparfum ga kopen.

TAST

Ik moet alles aanraken, het is sterker dan mezelf. Nu ja, alles, behalve mensen. Ik hou niet zo van lichamelijke aanrakingen. Die aversie dateert uit mijn kindertijd. Op een dag wou ik op een expo over Chagall een schilderij betasten om het werk beter te ‘voelen'. De gids heeft me natuurlijk stevig op de vingers getikt. Die kon niet geloven dat een dame van mijn leeftijd zoiets durfde te doen (lacht).

ZESDE ZINTUIG

Ik analyseer constant alles. Ik decodeer, ik controleer, ik onderzoek en vergelijk... Mijn dochter zegt altijd dat het vermoeiend moet zijn om in mijn hoofd te zitten (lacht). Ik wil weten vanwaar dingen en uitdrukkingen komen. Waarom iets zo is, wie dat beslist heeft... Toen ik in de jaren 80 iets wou checken, moest ik Erin Brockovich gaan uithangen in de bib. Nu is mijn smartphone mijn beste vriend. Een onuitputtelijke bron van informatie!

Tekst en foto Sarah Freres