Pendelaar van de week: Mathieu Stevens

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Mathieu Stevens, de 25-jarige jeugdwerker en fictieregisseur.
door
Mare
Leestijd 2 min.

ZICHT

Als kind had ik een lui oog, waardoor ik de eerste jaren met een piratensticker heb rondgelopen. Toch heb ik geleerd om van schoonheid te genieten. Zo ben ik verslaafd aan films en series, en probeer ik voortdurend met mijn ogen inspiratie op te doen. Samen met vrienden heb ik het productiehuis ‘Flapdop' uit de grond gestampt. Binnenkort komt onze tweede kortfilm ‘Twist' op het grote doek.

GEHOOR

Ondanks de slechte prognose – ja hoor, doorheid zit in de familie - kan ik urenlang met mijn hoofdtelefoon naar allerlei soorten muziek luisteren. Alle muziek met veel gevoel of met dansbare deuntjes passeert de revue. Ooit heb ik getwijfeld om een oor te laten piercen.

SMAAK

Ik ben een culinaire jongen. Op restaurant gaan is een van de dingen die ik het liefste doe. In Café Parti dichtbij het station van Gent is het heerlijk dineren. Als hobbykok houd ik ervan om zelf te koken met verse groenten en kruiden uit de tuin. Voor de rest gebruik ik mijn mond om verhalen te vertellen en hoop ik daar veel mensen mee te fascineren.

REUK

De geuren die herinneringen oproepen vind ik het meest bijzonder. Zo laat de ochtenddauw mij wegdromen naar mijn kindertijd. De geur van verse friet doet mij aan mijn woensdagmiddagen bij mijn oma denken en bepaalde parfums associeer ik vaak met mensen die ik heel graag heb.

TAST

Mijn lievelingsgevoel is warmte. De zon! De sauna! De jacuzzi! In de winter doe ik niets liever dan een heet bad nemen. Jammer dat je de rimpelhandjes er dan moet bijnemen.

Ik denk een goede portie mensenkennis te hebben. Als jeugdwerker voel ik heel goed aan wie voor mij zit, en weet ik mijn gedrag daarop af te stemmen. Tegelijkertijd ben ik een grote dagdromer. Veel van de verhalen die ik schrijf komen voort uit wat mensen vaak ‘niet aanwezig zijn' noemen.

ZESDE ZINTUIG

Ik denk een goede portie mensenkennis te hebben. Als jeugdwerker voel ik heel goed aan wie voor mij zit, en weet ik mijn gedrag daarop af te stemmen. Tegelijkertijd ben ik een grote dagdromer. Veel van de verhalen die ik schrijf komen voort uit wat mensen vaak ‘niet aanwezig zijn' noemen.

Test en foto Charlotte De Cort