Pendelaar Ole: "Ik ga elk jaar bewust in mijn eentje op reis"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Ole Mahieu, een 26-jarige jeugdwerker. 
door
Mare
Leestijd 3 min.

ZICHT

Ik kijk vaak opnieuw naar films die ik goed vind, in plaats van naar nieuwe films waarbij ik achteraf misschien denk: “die tijd had ik beter kunnen spenderen”. Zo heb ik Steve + Sky, het debuut van Felix Van Groeningen al veel gezien. Onlangs stond ik naast hoofdrolspeler Titus De Voogdt met de fiets voor een rood licht. Ik wilde hem aanspreken over die film, maar hem ook niet lastigvallen. We bleven maar wachten en uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Hij bleek zelf ook nog altijd fan te zijn van de film.

GEHOOR

Als Kapitein Calippo treed ik ook op als dj. Het begon als een soort uit de hand gelopen grap op een klein festivalletje van vrienden in Portugal, maar ondertussen ben ik er al een paar jaar mee bezig. Ik vind het vooral leuk om zo mijn eigen passie voor muziek te kunnen delen met anderen. Ik geniet ervan om mensen blij te zien dansen op mijn muziek. Aan het begin van een set denk ik wel vaak “waarom doe ik dit nu ook alweer?”, maar ik ben nog nooit met een slecht gevoel naar huis gegaan na een feest.

SPRAAK

In mijn studententijd had ik veel frustraties over wat er fout liep rond milieubeleid en klimaatopwarming. Via vrienden in mijn studentenvereniging leerde ik de wereldwijde fietsactiegroep Critical Mass kennen. Toen heb ik beslist om in Gent ook een Critical Mass-groep op te richten en regelmatig de straat op te trekken met zoveel mogelijk fietsers. Ik voelde hoe ik mijn frustraties kon omzetten in iets positief door zelf het voortouw te nemen, aan alternatieven te werken en met een positief verhaal te komen.

GEUR

Ik ruik heel scherp. Toen ik vanmorgen opstond en het raam opentrok, rook ik de versgebrande koffiebonen uit een branderij wat verderop. Bij het fietsen door de stad is die gevoelige neus dan weer eerder een nadeel. Op een grijze dag langs de binnenring proef en ruik je echt de vervuiling terwijl je fietst. Daarom zet ik me ook zo hard in voor alles wat met fietsmobiliteit te maken heeft. Op nationaal vlak is Gent niet slecht bezig, maar je moet ook verder kijken en dan zie je dat we nog veel kunnen doen.

TAST

Ik ga elk jaar bewust in mijn eentje op reis en het is boeiend om te merken hoe je met sommige mensen waar je nog geen dag mee optrekt al kan eindigen met een knuffel. Wildvreemde mensen die je daarvoor niet kende en die je daarna misschien ook nooit meer terug zal zien. Je ontmoet zoveel meer mensen als je alleen op reis gaat. Het is altijd een paar dagen wennen, maar op een bepaald moment lijkt het alsof je in een flow komt en je de ene persoon na de andere persoon ontmoet. Heel tof om zo te reizen!

ZESDE ZINTUIG

De laatste vijf jaar heb ik duizenden kilometers gelift door Europa. Daarbij heb ik nooit slechte ervaringen gehad en ik denk dat mijn buikgevoel daar veel mee te maken heeft. Ik voel snel aan of bepaalde plaatsen, situaties of personen oké zijn of niet. Na een dag liften is je geloof in de goedheid van de mens meestal hersteld. Je kan op een dag met zeven compleet verschillende mensen meereizen, met allemaal hun manier van leven en hun eigen kijk op de wereld. Maar in essentie zijn het allemaal mensen die jou op dat moment willen helpen, een stuk met hen laten meereizen en een praatje willen slaan.

Tekst door Pieter Lantsoght, foto Janne Vanhemmens