Pendelaar Nadège Tansia: "Iedereen heeft wel iets te vertellen"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Nadège Tansia, een 22-jarige student Toerisme- & Recreatiemanagement.

ZICHT

Mijn hele gezin draagt een bril, behalve ik. Ironisch genoeg zou ik gráág een bril willen. Onlangs heb ik toch een oogtest gevraagd bij Ace&Tate omdat daar zo'n mooie montuurtjes verkocht worden, maar jammer genoeg bleken mijn ogen perfect. (lacht) Ik vind een bril echt een heel mooi accessoire dat een gezicht helemaal kan opfleuren. Bij de eerste zonnestraal staat er dan ook meteen een zonnebril op mijn neus.

GEHOOR

Sinds ik vloeiend Spaans spreek, heb ik het gevoel dat ik veel meer hoor op straat, op café en in de metro. Je beseft niet hoeveel een bepaalde taal gesproken wordt in Brussel tot je ze verstaat. Onlangs hoorde ik Spaanstalige meisjes in de trein zoeken naar een zitplaats, en antwoordde ik zonder nadenken in het Spaans dat er naast mij nog plek was. Ik voelde mij even betrapt op afluisteren, maar ze apprecieerden het wel. (lacht)

SPRAAK / SMAAK

Ik spreek vijf talen - Nederlands, Frans, Engels, Spaans en Lingala - en wil graag nog Portugees, Arabisch en misschien zelfs Chinees leren. Mijn aanleg voor talen heb ik ontdekt toen ik na de middelbare school een jaar naar Bolivia ben getrokken. Mijn gastgezin schakelde na twee weken over van Engels op Spaans, en niet veel later zat ik mee te praten aan tafel.

REUK

Ik mis de zaterdagochtenden waarop mijn moeder de keuken indook en het hele huis lekker liet ruiken. Toen ik nog thuis woonde, probeerde ik zoveel mogelijk van haar te leren. Onlangs heb ik zelf haar kip Moambe, een Congolees recept met pindasaus, proberen te bereiden op kot. Bij elk ingrediënt dat ik eraan toevoegde, hoopte ik dat de typische, herkenbare geur van het gerecht zou opstijgen. Tevergeefs, mijn mama's kunsten zijn niet te overtreffen.

TAST

Ik kan niet stilzitten. Toen ik vijf jaar was, heeft mijn mama de turnleerkracht gesmeekt om mij in te schrijven ondanks mijn te jonge leeftijd. (lacht) Daarna heb ik mij gewaagd aan kunstschaatsen, dans en volleybal, en vanaf mijn derde middelbaar heb ik sportschool gedaan. Momenteel speel ik zaalvoetbal voor vrouwen om mij te amuseren. En onlangs heb ik mijn eerste boksles gehad: de max!

ZESDE ZINTUIG

Ik hoor vaak van mijn ouders en vrienden dat ik over-sociaal ben. ‘Jij kent iedereen', zeggen ze dan. Als ik bijvoorbeeld met mijn vaste vriendengroep op een pleintje zit, dan kan ik het niet laten om het groepje naast ons aan te spreken. Ook wanneer ik werk in Café Walvis in Brussel hou ik ervan om een babbeltje te slaan met de klanten. Iedereen heeft wel iets te vertellen, en bovendien kom ik zo in contact met allerlei culturen.

Tekst en foto Charlotte De Cort