Pendelaar Mélanie: "Ik zou graag foto's maken door met mijn ogen te knipperen"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Mélanie Point, een 38-jarige architect. 
door
Mare
Leestijd 3 min.

ZICHT

Ik zou graag foto's kunnen maken door met mijn ogen te knipperen. Er zijn zo van die momenten dat je iets ziet en denkt: dat zou een coole foto zijn! Ik zag onlangs een vrouw met blauw haar die een blauwe telefoon vasthad. Met alle drukte rond haar gaf dat een mooi beeld. En ik heb vanuit de trein ook eens een vos in de sneeuw gezien. De zonnestralen verlichtten alleen hem. Hij zag er echt vlammend rood uit. Ik kan me inbeelden dat we ooit in een knipoog foto's nemen met een slimme bril.

GEHOOR

Ik heb al tien jaar tinnitus aan mijn rechteroor. Ik zing sinds mijn 15de in een rockcoverband en rijd met de moto. Misschien ligt het daar wel aan… Maar ik kan niet zonder muziek. Het is tot nu toe de beste therapie die ik kon vinden. Ik kan nog wel

zingen… maar je moet echt je oren beschermen als je naar concerten gaat. Mensen beginnen dat nu pas te beseffen. Het decibelniveau is niet alleen in concertzalen, maar ook in de cinema te hoog. Alleen al die THX-reclame voor de film blaast je omver!

SMAAK

Ik hou meer van hartig dan van zoet. Soms vergeet ik zelfs dessert te maken. Ik heb een tijdje kookles gevolgd in Anderlecht 's avonds. Ik wou zelfstandige in bijberoep worden in de horeca. Na mijn opleiding deed ik een stage in een familierestaurant met een lokale keuken. Toen kreeg ik het in mijn hoofd om een stage in een sterrenrestaurant te volgen.

Dat heeft me echt een afkeer gegeven van de horeca. De druk, de uren, de pijn van altijd recht te staan… Niets voor mij.

REUK

Mijn reukzin is mijn best ontwikkelde zintuig. Kijk maar hoe groot mijn neus is (lacht)! Een goede reukzin is heel handig voor wijn of om te koken, maar heel vervelend in het openbaar vervoer. Mijn lievelingsgeur is nat asfalt na een hevig onweer in de zomer. Of die van nieuwe catalogi of boeken. Ik ruik trouwens altijd aan een boek voor ik het koop.

TAST

Ik hou niet zo van aanrakingen. En al zeker niet van mensen die me aanraken als ze tegen me praten. Dat verwijt heb ik vaak gekregen in mijn liefdesrelaties. Maar ja, ik ben gewoon niet zo knuffelig… Behalve met mijn hond Billie! Ik heb haar genoemd naar Billie Holliday, de jazz-zangeres.

ZESDE ZINTUIG

Ik kan goed het potentieel van een ruimte visualiseren, ook al is die nog gemeubeld of is er veel werk aan. Dat is normaal voor een architecte, maar het is een vaardigheid die je ontwikkelt on the job. Als vrienden een appartement willen kopen, vragen ze dikwijls of ik eens wil komen kijken om mijn mening te geven. De meeste mensen begrijpen bijvoorbeeld niet dat een lege ruimte kleiner lijkt dan ze eigenlijk is.

Tekst en foto Sarah Freres