Pendelaar Jorrit: “Ik heb dit jaar een vijftal kwart- en halve triatlons gedaan”

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Jorrit Barbry, een 27-jarige stedenbouwkundig ontwerper. 
door
Janne
Leestijd 3 min.

ZICHT

Een paar jaar geleden ben ik met de Transsiberië Express naar Mongolië gereisd. Daar zag ik de meest uitgestrekte landschappen ooit, zonder huizen, wegen, elektriciteitsmasten of ook maar enig teken van beschaving zover je kon kijken. Doordat er geen lichtpollutie is, waren de sterrenhemels echt prachtig. Ik ga graag met de trein op reis. In het laatste middelbaar trok ik met een Interrail-ticket naar Athene, daarna naar Helsinki en toen wilde ik echt iets zot doen: dat werd de Transsiberië Express.

GEHOOR

Ik was als kind gefascineerd door doedelzakken en wilde heel graag zelf zo'n instrument leren spelen. Het oefenen was niet voor de hand liggend, vooral omdat doedelzakken zo luid zijn. (lacht) Vroeger luisterde ik heel veel naar muziek. Ik was ook actief bezig met het ontdekken van nieuwe albums en artiesten via sites als Last.fm, waar je dan gelijkaardige groepen kon opzoeken. Dat is met Spotify wel wat veranderd. Tegenwoordig zet ik meestal mijn Discover Weekly-lijst op en Spotify doet de rest.

SMAAK/SPRAAK

In mijn job probeer ik zoveel mogelijk om mensen te betrekken in het ontwerpproces van stedenbouwkundige projecten. Dat is niet altijd makkelijk. Ik begrijp het wel dat mensen die al hun hele leven op een plek wonen vragen hebben als er plots een 27-jarige komt vertellen wat er gaat veranderen naast hun deur. Door de mensen te betrekken krijgen ze meer inzicht en krijgen wij nuttige feedback over hoe het leven er op een plaats echt aan toe gaat. Dingen die moeilijk te zien zijn op een plan of foto's.

REUK

Ik kan me niet voorstellen dat ik niet meer zou kunnen ruiken. Dat zou ook betekenen dat ik mijn smaak verlies, terwijl ik echt kan genieten van lekker eten. Al zou ik me geen bourgondiër noemen, dat associeer ik vooral met overmaat en veel vlees en drank. Het mag voor mij wat meer geproportioneerd. Vroeger kookte ik vaak, maar dat is de laatste tijd geminderd. Ik sport veel. Eten vooraf is meestal geen goed idee en na het sporten heb ik vaak te veel honger en ben ik te moe om nog uitgebreid te koken.

TAST

Toen ik in Brussel stage liep gaven alle collega's elkaar iedere morgen een kus als ze aankwamen. Dat had wel iets, maar voor mij hoeft dat niet per sé. Ik ben vrij afstandelijk, toch zeker bij een eerste contact en ik heb wel nood aan mijn persoonlijke bubbel. Als ik met een groep vrienden afspreek ga ik die niet om de nek vliegen of iedereen een voor een afgaan en een knuffel geven. Met vrienden uit mijn geboortestreek gaat het er meestal ook wat droger aan toe. Misschien is dat iets West-Vlaams?

ZESDE ZINTUIG

Ik kan echt niet stilzitten. Ik moet altijd bezig zijn, daarom sport ik ook zoveel. Omdat ik vroeger vooral liep, kreeg ik last van mijn knieën. Een vriend stelde toen triatlon voor. Als ik me ergens voor engageer, dan heb ik een doel nodig. Ik had mezelf een jaar gegeven om naar een halve triatlon toe te werken. Nu doe ik het voor het derde jaar. Dit jaar heb ik aan zo'n vijftal kwart- en halve triatlons meegedaan. Een volledige triatlon is een beetje gekkenwerk, dat is voorlopig nog niet mijn ambitie.

Tekst Pieter Lantsoght, Foto Janne Vanhemmens