MOVIES. Viggo Mortensen over 'Green Book': "Het is heel moeilijk om een film zo moeiteloos te laten lijken"

De naam Viggo Mortensen verbind je doorgaans niet aan geestige toestanden. De Amerikaanse acteur staat het meest bekend om zijn diep dramatische rollen, van de heldhaftige Aragorn in ‘Lord of the Rings' en de wanhopige vader in ‘The Road' tot de Russische gangster in ‘Eastern Promises' en Sigmund Freud in ‘A Dangerous Method'. In zijn nieuwe film, het waargebeurde ‘Green Book', laat hij echter zien dat hij ook een funny bone heeft. Hij speelt er een goedlachse Italo-Amerikaanse familievader die in de jaren 60 als chauffeur/lijfwacht een verfijnde zwarte pianist vergezelt op diens toernee door het racistische Zuiden van de Verenigde Staten.

Viggo Mortensen: "Ik vond het een geweldig verhaal, en een sterk script. Toen ik het voor het eerst las, zat ik luidop te lachen en was ik tegelijk diep ontroerd. Het gebeurt wel vaker dat ik een script lees dat goed begint maar tijdens de tweede helft uitdooft. Veel films laten je met een gevoel van ontgoocheling achter. Met ‘Green Book' had ik dat gevoel absoluut niet."

Hoe komt dat, denk je?

"De film vindt de juiste balans tussen humor en thema's waarover je kunt nadenken — in dit geval racisme en klassenverschillen. Hij geeft de tijdsgeest mooi weer. De personages zijn heel scherp getekend, en niet alleen de twee hoofdfiguren. Ik weet hoe moeilijk het is om dat allemaal in elkaar te doen klikken, want ik heb zelf ook al een paar keer geprobeerd om een script te schrijven. (lacht) ‘Green Book' is entertainend en geestig, maar je beseft niet hoe moeilijk het is om een film zo moeiteloos te laten lijken."

Jouw personage, Tony Lip, is een opmerkelijke figuur, een man zonder veel gêne en met een grote appetijt. Hoe heb je je op de rol voorbereid?

"Door heel veel te eten. (lacht) Ik ben ongeveer 20 kilo bijgekomen. Dat gaat griezelig snel, maar ik ben nog steeds niet op mijn oude gewicht. Voor het begin van de opnames heb ik de hele zomer uitgetrokken om fysiek op punt te staan, en ik heb de hele tijd gegeten. Veel pasta en vet en desserts. Het probleem was dat ik tijdens het weekend zonder nadenken terugviel in mijn oude eetgewoontes. Als ik dan 's maandags weer op de set kwam, zeiden de kostuumverantwoordelijken: ‘Je broek hangt af. Tijd om weer een tandje bij te steken'." (lacht)

Je bent meertalig en je hebt ook al in verschillende talen geacteerd. Kreeg je Tony's specifieke Italo-Amerikaanse accent uit de Bronx gemakkelijk te pakken?

"Het script is mee geschreven door Tony's zoon Nic. Ik heb veel naar hem en zijn familie geluisterd. Hij had ook enkele audio- en video-opnames van zijn vader. Tony heeft bovendien een paar keer een klein rolletje gespeeld in films en tv-series, zoals ‘Goodfellas', ‘Donnie Brasco' en ‘The Sopranos'. Je hoort hem niet vaak aan het woord maar het was een goeie manier om zijn lichaamstaal te observeren."

Behalve over racisme gaat ‘Green Book' ook over klassenverschillen. Is Amerika op dat vlak veel geëvolueerd in de voorbije 60 jaar?

"Minder dan je zou hopen, denk ik. In de jaren 60 en 70 ging het beter en groeide de middenklasse sterk. In Europa is dat toen ook gebeurd. In de jaren 80 hadden de mensen in Amerika het weer lastiger, in de jaren 90 ging het hen weer even voor de wind. Sindsdien is de kloof tussen de enkelingen die de macht en het geld in handen hebben en de rest van land steeds groter geworden. Het is volgens mij een van de redenen waarom ‘Green Book' zo in de smaak valt bij het grote publiek."

Hoe komt het dat er zoveel verdeeldheid heerst in de VS als zoveel mensen eigenlijk in hetzelfde schuitje zitten?

"Dat is de hamvraag. De situatie is zo extreem gepolariseerd dat we geen stap verder komen. Op zich zijn de mensen zich meer bewust van wat er gaande is, maar omdat ze enkel volgen wat er leeft in hun eigen kamp zijn ze veel te slecht geïnformeerd. Ze zijn enkel geïnteresseerd in de dingen die hun mening bevestigen. Er is geen communicatie, ook al beschikken we allemaal over hoogtechnologische communicatiemiddelen. Intussen wordt het echte probleem alleen maar erger."

Maakt die situatie je werk als artiest moeilijker?

"Helemaal niet. Er is een Chinees spreekwoord dat zegt ‘Moge je het geluk hebben om in een interessante tijd te leven'. (lacht) Ik probeer het als iets positiefs te zien. We leven ontegensprekelijk in een interessante tijd."

Heb je hoop dat het goed komt?

"Ja. Ondanks alles."

Ruben Nollet / @rubennollet