MOVIES. De driehoeksverhouding van Keira Knightley: "Johnny Depp was mijn mentor"
In ‘The Aftermath' speel je een vrouw die haar man terugziet in Hamburg, net na het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Keira Knightley: "Het is een erg volwassen liefdesverhaal. Jason Clarke en ik zijn een koppel dat een tragedie geleden heeft. Ze vinden elkaar terug na de oorlog, maar zijn allebei veranderd. Hoe communiceer je met een partner die een vreemde geworden is? Toen ik het scenario las, dacht ik: Fuck, weer een film over de Tweede Wereldoorlog. Zit daar iemand op te wachten? (lacht) Maar het is origineel om de etappe van de ontmoeting te overstijgen en twee personages te zien die hun oude vlam proberen te doen herleven.'
Idem voor het portretteren van de Engelse bezetting na de Duitse nederlaag. Dat zie je ook niet vaak…
"Inderdaad. Ik had er nooit bij stilgestaan hoeveel moeite het moet gekost hebben om een heel continent herop te bouwen na zo'n catastrofe. Al die mensen die elkaar gedood hebben, moeten elkaar plots erkennen als medeburgers. Een vredespact bouwen dat al meer dan 70 jaar standhoudt… Dát is de echte triomf van die generatie. Nog meer dan de overwinning in 1945."
Jouw personage heeft haar kind verloren. Hoe bereid je zo'n rol voor?
"Ik heb een dochtertje van drie en ik mag er niet aan denken dat ik haar zou verliezen. Ik ben dus vertrokken vanuit het oogpunt van het personage, niet het mijne. Ja, ik heb ook een kind op de wereld gezet, maar dat is niet genoeg om je een rol eigen te maken. Daar moet je wat harder voor werken. (lacht) Ik ben er zeker van dat een actrice zonder kinderen het even goed had gekund."
De film is opgenomen voor het begin van de #metoo-beweging. Is er sindsdien veel veranderd?
"Er wordt gepraat over het inzetten van consultants bij intieme scènes. Kwestie van de acteurs en de regisseur te begeleiden in hun dialoog. Ik vind dat een goed idee. Ik zit eerlijk gezegd in een bevoorrechte positie, waarin ik kan bepalen wat comfortabel is voor mij. Ik kan 'ja' en 'nee' zeggen. Mijn contract is heel gedetailleerd en ik heb inzagerecht bij de montage van seksscènes. Maar voor jonge actrices is dat niet het geval. De vraag is hoe je hen beschermt. Deze keer hebben we een stand-in gebruikt. Vóór de geboorte van mijn dochter had ik geen enkel probleem met naakt. Maar mijn lichaam heeft gedaan wat het moest doen: een mensje gemaakt, het gevoed… Ik ben intussen de dertig voorbij en heb eigenlijk geen zin meer om uit de kleren te gaan in een ruimte vol mannen achter een camera. En nog minder voor het grote publiek." (lacht)
Wat heeft je de macht gegeven om ‘nee' te kunnen zeggen?
"Ik had het geluk dat ik al voor mijn 18de enkele blockbusters op mijn naam had. Maar ik besef dat dat uitzonderlijk is. Dat heeft niets te maken met de jonge actrice die een vieze seksscène moet spelen, zonder dat iemand zich afvraagt hoe het met haar gaat. En geloof me, dat gebeurt vaak."
Wie zijn je mentors en inspiratiebronnen?
"Mijn speelpartners in het theater. Als we een toneelstuk voorbereiden, repeteren we echt. Repeteren in de cinema betekent elkaar één keer zien en samen een koffie gaan drinken. (lacht) Maar als ik er een paar moet noemen... Ralph Fiennes (haar partner in 'The Duchess'), Sam Rockwell ('Laggies'), Mark Ruffalo ('Begin Again'), Carey Mulligan ('Never Let Me Go'). En natuurlijk Johnny Depp. Hij heeft Jack Sparrow letterlijk uit zijn mouw geschud. Er stond niets op papier! Veel Amerikaanse acteurs zijn relaxter. Wij Britten zijn stijver." (lacht)
Stanislas Ide