MOVIES. Daar is-ie dan eindelijk: 'Yummy', de eerste Vlaamse zombiefilm

Weet je welk genre altijd een internationale afzetmarkt vindt? Horror! Het is ons dan ook een raadsel waarom ons landje er zo weinig maakt. Misschien kan ‘Yummy' een stroomversnelling op gang brengen. Regisseur Lars Damoiseaux zou het alvast toejuichen.
door
quentin.soenens
Leestijd 4 min.

Wat is de eerste zombie die je ooit hebt gezien?

Lars Damoiseaux: «Bombie de Zombie! Dat was in een strip van Donald Duck, een verhaal waarin een jonge Dagobert vervloekt wordt door een Afrikaanse medicijnman en een zombie achter zich aan krijgt. Vele jaren later komt dat monster Donald Duck tegen en denkt het dat hij Dagobert is. Dat is de eerste zombie die ik me kan herinneren. Een heel goed verhaal trouwens.» (lacht)

We worden tegenwoordig overrompeld door zombies. Hoe onderscheidt ‘Yummy' zich volgens jou?

«Omdat de film zich afspeelt in een kliniek voor plastische chirurgie. Dat heb je nog niet eerder gezien. Op die manier brengen we ook hulde aan George A. Romero (met ‘Night of the Living Dead' de uitvinder van de moderne zombie, nvdr.). Hij maakte exploitation maar injecteerde ook altijd een stukje maatschappijkritiek. Met die kliniek knipogen we naar onze selfie- en botoxcultuur. Het ergste wat ons kan overkomen, is dat we in een afzichtelijk monster veranderen. Er is een personage in de film dat het veel erger vindt dat ze er dood zal uitzien dan dat ze zal doodgaan. Maar het is ook niet meer dan een soort inside joke. ‘Yummy' heeft niet de pretentie om diepere betekenis te hebben. Dit is makkelijk wegslikbare hamburgercinema waarbij je vooral niet hoeft na te denken. We hebben ook een goeie balans gezocht tussen humor en horror.»

Heb je je verdiept in de wereld van de plastische chirurgie?

«Ik heb even overwogen om mee te gaan met een vriendin die om de zoveel tijd een botoxspuit laat zetten. Het idee was dat ik dat zelf ook zou doen. Uiteindelijk heb ik toch gepast omdat ik te laf ben. (lacht) Een spuit in je kop is me te gruwelijk. Ik moet er niet aan denken. Dus heb ik veel documentaires en realityreeksen over plastische chirurgie bekeken. Die leverden me ook inspiratie op voor speciale effecten. Het ‘Tel Aviv-masker' was bijvoorbeeld een heel interessante ontdekking. Dat is een zuurmasker voor je gezicht. Het brandt de oppervlakte weg, je loopt een tijdje rond met een roze varkenshuidje en daarna heb je een frisse jonge huid. Ik dacht meteen ‘Wat als de verpleegster tijdens de paniek in het ziekenhuis vergeet om dat masker af te wassen bij een patiënt?'. Als je een film als deze schrijft, verander je spontaan in een soort sadist.»

Hoe heb je je zombies ontworpen?

«Ik heb eerst een hele dag testopnames gemaakt met een bevriende acteur om verschillende manieren van wandelen en eten uit te proberen. We hebben toen beseft dat de zombies af en toe moesten kruipen. Onze cameraman kwam op een bepaald moment af met YouTube-filmpjes van mensen die ‘flakka' gebruikt hadden, een synthetische drug. Als je daar een overdosis van neemt, begin je ongecontroleerd zombieachtig te doen. We hebben even overwogen om die bewegingen over te nemen maar uiteindelijk hebben we het niet gedaan. Je zou al een danser of een bewegingskunstenaar moeten zijn om dat te doen zonder dat het publiek het dwaas zou vinden.»

Hoe regisseer je zombies?

«Dat was moeilijker dan gedacht. De acteurs droegen witte lenzen van melkglas en waren dus praktisch blind. Ik moest ze hun bewegingen en gelaatsuitdrukkingen verbaal uitleggen. Soms moest ik ze ook aansturen als een robot als ze door een gang of een donkere riool strompelden, omdat ze niks zagen. (lacht) Er zijn gelukkig geen ongelukken gebeurd. Het strafste was Louise Bergez, die de eerste zombie speelt. Zij moest halfnaakt door een koude en natte gang strompelen. Niks dan respect voor die zombies!»

‘Yummy' heeft ongeveer een half miljoen euro gekost, wat een peulschil is. Hoe krijg je zoiets voor elkaar?

«Iedereen heeft meegewerkt uit liefde voor de film. Zo hebben we ook Maaike Neuville kunnen krijgen voor de hoofdrol. Ik had haar al vroeg geopperd, maar een van mijn producenten antwoordde dat ze het nooit zou doen. ‘Maaike is arty', zei hij. Ik kende echter iemand die haar nummer had. Omdat ook hij zei dat ze het nooit zou doen, heb ik haar niet gebeld. Maar de volgende dag kreeg ik een mailtje van haar: ‘Ik hoor dat je me probeert te bereiken. Is dat voor die zombiefilm? Dan wil ik supergraag meedoen!' Zo zie je maar. Zelf heb ik een spaarpotje ingezet dat ik bij elkaar gespaard had door commercials te draaien. Ik heb thuis ook gezegd dat ik twee jaar lang alles op ‘Yummy' wou zetten. Nu is de film af en ben ik eindelijk de badkamer aan het stuccen.» (lacht)

Ruben Nollet / @rubennollet