'The Map of Tiny Perfect Things': "Tussen sciencefiction en tienerfilm"

Stel je voor: een held die voor eeuwig en altijd dezelfde dag opnieuw beleeft. Nee, ‘The Map of Tiny Perfect Things' is geen film over de lockdown. Hij mengt het DNA van een ‘teen movie' en dat van een sciencefictionfilm door elkaar, en hij nodigt de kijker uit om stil te staan bij de vluchtige momenten van een mensenleven.
door
aaron.verbrugghe
Leestijd 2 min.

Wanneer heb jij het gevoel dat je het perfecte moment meemaakt? Als je een prop papier pal in de vuilnisbak mikt? Als er een vlinder neerstrijkt op de tafel waar je zit te eten? Als de metro aankomt op de seconde dat jij voet zet op het perron? Elke dag barst van zulke kleine mirakels, maar we hebben er niet altijd aandacht voor. Mark, het hoofdpersonage uit ‘The Map of Tiny Perfect Things', heeft dan weer alle tijd van de wereld. De tiener zit klem in dezelfde zomerdag, die hij telkens opnieuw beleeft. Precies, net zoals in ‘Groundhog Day' met Bill Murray, een film die Mark regelmatig bekijkt.

Elke ochtend gaat zijn moeder werken, praat zijn vader met hem over zijn toekomst, lacht zijn zus hem uit, speelt hij games met zijn beste vriend, zit hij 's namiddags aan het zwembad. En als het middernacht is, begint als van vooraf aan. Mark heeft het al opgegeven om zich uit de tijdlus te bevrijden en kan elke seconde voorspellen… tot hij bij het zwembad een meisje ziet dat hij nooit eerder had opgemerkt. Ze heet Margaret en dankzij haar zal Marks dag eindelijk zin krijgen.

Metafoor voor de adolescentie

Sinds de klassieker met Bill Murray uit 1993 zijn verhalen over tijdlussen een genre op zich. Je vindt ze in de horror (‘Happy Death Day'), de sciencefiction (‘Edge of Tomorrow'), actie (‘Looper') en romantiek (‘About Time'). ‘The Map of Tiny Perfect Things' mag je gerust de Young Adult-variatie op het thema noemen, ergens tussen ‘The Fault in Our Stars' en ‘Before I Fall'. Het idee van een dag die zich eindeloos herhaalt, is een knipoog naar de adolescentie, wanneer alles hetzelfde lijkt, maar alles ook verandert zonder dat je het merkt. De metafoor voelt des te actueler tijdens deze pandemie, want iedereen - ook de volwassenen - lijken telkens dezelfde dag opnieuw te beleven.

Je hoeft ‘The Map of Tiny Perfect Things' niet te bekijken om te raden op welke punten het scenario wat meer originaliteit had kunnen gebruiken (de beste vriend, de mierzoete ontknoping). Die gebreken maakt de film echter goed dankzij een slimme en goed uitgedokterde regie en dankzij het charisma van zijn beide hoofdacteurs. Kyle Allen ken je misschien van ‘American Horror Story' en naast hem zien we Kathryn Newton, een grote belofte die al onder meer ‘Big Little Lies' en ‘The Society' op haar actief heeft en binnenkort ook te zien zal zijn in de nieuwe ‘Ant-Man'.

Elli Mastorou