«Ik denk nog lang niet aan stoppen»
Meest memorabele moment?
«Er zijn wel duizenden memorabele momenten geweest, maar het meest emotionele moment was misschien wel het debat over euthanasie. Dat heeft drie dagen geduurd en was een zeer ontroerende aangelegenheid in de Kamer. De hele discussie was gebaseerd op waarden en principes, en werd gevoerd door mensen, minder door partijleden. Zo'n gespannen debat leiden was een enorme ervaring.»
Grootste verschillen?
«De komst van media en televisie hebben alles complexer gemaakt. Politiek is veel vluchtiger geworden, men moet alles in enkele seconden kunnen uitleggen op televisie. Daarnaast zit zo goed als iedereen voortdurend op zijn iPad, iPhone of tablet. Dat is waanzinnig. Vroeger werden er zitdagen georganiseerd zodat mensen bij mij terecht konden met hun problemen. Nu wordt er enkel nog gesms't of getweet. Men wilt dus nog wel beroep doen op de mensen, maar ze luisteren niet meer echt naar de andere. Echte, driedimensionale menselijke kennis is hierdoor enorm verzwakt.»
Behoefte om te stoppen?
«Absoluut niet. Mijn leven is nog altijd enorm boeiend, dus ik denk niet aan stoppen. Ik werk nog altijd acht dagen op zeven. Tijdens de werkweek ben ik politicus, in het weekend vertegenwoordiger. het voorbije weekend was ik bijvoorbeeld aanwezig op 18 verschillende plaatsen. En met plezier. Zolang ik gezond blijf, ga ik door.»
Tweede kans?
«Moest ik een teletijdmachine kunnen nemen, zou ik opnieuw kiezen voor een politieke carrière, met het enige verschil dat ik misschien nog efficiënter zou werken. Maar voor de rest heb ik nog geen seconde spijt gehad.»
Tips voor jonge politici?
«Werk, blijf nieuwsgierig en probeer meer te denken aan de anderen dan aan jezelf. Daar krijg je veel meer voor terug.»
(Liesbeth De Corte)