«Iedereen moet deeltijds werken»

Concreet pleit de Canadese professor van het Institute for Social Justice voor een werkweek van minstens 12 uur en maximum 30 uur. Enige belemmering aan dit utopisch systeem is dat iedereen zich voor hetzelfde aantal uren moet inzetten voor onbezoldigd vrijwilligerswerk ten dienste van de gemeenschap.

Voor haar model ging Nedelsky inspiratie opsnuiven bij werkgevers die vaststellen dat moeders die uit ouderschapsverlof komen heel wat efficiënter werken. Deze vergeleek ze met werkgevers die klagen over personeel met beperkte levenscapaciteiten.

Ze is er bovendien rats van overtuigd dat haar ‘utopie' tot tal van voordelen leidt. De werkgelegenheid zou verzekerd zijn, er zou meer gelijkheid zijn tussen mannen en vrouwen en het gezinsleven zou erop vooruit gaan. Daarbovenop zouden mensen die bepaalde zorgen nodig hebben, kunnen rekenen op een betere dienstverlening. "Mijn voorstel zou niet alleen werken, het is een dringende noodzaak als we willen overleven op deze planeet", zegt ze.

Dankzij het vrijwilligerswerk kunnen mensen ook de nodige ervaring opdoen, beweert ze. Een extra pluspunt voor schoolverlaters die aangeven dat ze niet goed voorbereid zijn op een werkcarrière.

Nedelsky beseft dat haar voorstel niet in één dag kan toegepast worden, maar volgens haar zijn er dringend veranderingen nodig. "Er is steeds meer bewijs dat mensen die lange dagen kloppen, minder productief en efficiënt zijn dan mensen die minder lang werken", zegt Nedelsky aan news.com.au.

Uiteindelijk draait haar plan niet rond extra vrije tijd of een betere dienstverlening, maar rond een betere levenskwaliteit. "Mensen zijn ongelukkig met de huidige gang van zaken op de werkvloer", stelt ze. "Daarom moeten we nadenken over waardevolle alternatieven, over hoe we echt willen leven en welke veranderingen dit mogelijk kunnen maken."