SpotlightNews

Grammaticaregels aangepast: voor deze taalfouten kan niemand je nog berispen

Het is een zwarte dag voor taalpuristen, want voor het eerst in 24 jaar zijn de grammaticaregels van de Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) aangepast. Enkele zaken die vroeger als fout werden beschouwd, kunnen nu wel door de beugel: een overzicht.
door
nina.vandenbroeck
Leestijd 2 min.

Zei er iemand "versoepelingen"? Binnen enkele weken zitten we mogelijk met z'n allen op een horecaterras, maar in de minstens even spannende wereld der grammatica mogen de teugels nu al wat losser. De Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) - dé referentie voor de Nederlandse grammatica - heeft beslist dat enkele veelgemaakte taalfouten voortaan aanvaardbaar zijn, al is de context wel van belang. We lijsten enkele grote veranderingen voor je op.

  • Wie vroeger zei dat "Frouke groter was als Mohamed", kon rekenen op het ongenoegen van taalpuristen. Het was immers grammaticaal correct om "groter dan" te zeggen. Nu niet meer, zegt de ANS, want beide vormen komen in spreektaal even vaak voor. Let wel: enkel in een informele context kan "groter als" door de beugel.

  • De zin "Ik heb hen een boek gegeven" klinkt misschien niet meteen fout in de oren, omdat we die zo vaak horen. Officieel moest het vroeger echter "hun" in plaats van "hen" zijn. In een informele context maakt dat nu niet meer uit, aldus de ANS.

  • Ook dubbele ontkenning mag voortaan, maar enkel in spreektaal. Zeg je "Ik mag hier nooit niets", dan mag je de boze blikken van grammaticadictators vanaf nu negeren.

  • Vroeger was de zin "Ik heb een hele grote mond" not done. "Heel" is namelijk een bijwoord en mocht je niet verbuigen. Nu kan dat wel, luidt het. De aanpassing gaat wel niet op voor alle bijwoorden. "Een erge mooie vaas" blijft nog altijd fout: het moet hier wel degelijk "een erg mooie vaas" zijn.

Taalverandering

Voor sommige mensen zullen deze taalversoepelingen misschien pijn doen, maar professor Nederlandse taalkunde Timothy Colleman (UGent) legt uit dat taal constant verandert. "Voor spelling gelden strikte regels, maar grammatica is veel subtieler", zegt hij in De Standaard. "Heel vaak is het geen kwestie van goed of fout, maar van verschillende constructies in een verschillende context. Als je ervan uitgaat dat het gebruik van een taal de norm bepaalt, dan kun je niet anders dan besluiten dat de norm verschoven is."