Faces on TV: "Soms schrik ik van mijn eigen openheid"
Zo'n uitspraak typeert de muzikale duivel-doet-al. Klinkende namen als Baltazar, Bazart, Tsar B en Warhola deden al beroep op zijn diensten als producer, terwijl hij als gastgitarist een podium deelde met Maarten Devoldere van Warhaus. Het is ook daar dat kiemen voor deze plaat gelegd werden.
«Ik heb ‘Night Funeral' geschreven terwijl ik aan het toeren was met Warhaus. Het grootste deel van de nummers is ontstaan in onze mobilhome, ergens onderweg en bij voorkeur 's nachts. Dat zijn de ideale omstandigheden om mijn eigen wereld te creëren. Ik heb heel lang niet geweten waar de plaat over zou gaan, totdat ie eindelijk klaar was.»
De rode draad is een stukgelopen liefde, de prijs die je hebt betaald door zo vaak onderweg te zijn. Staat je passie voor muziek je geluk in de liefde in de weg?
«Het is sowieso moeilijk om de twee te combineren. Tijdens het toeren ben je lange periodes weg van huis en leef je volledig in je eigen bubbel. Wanneer je dan terug thuiskomt, ontbreekt de vreugde die je als buitenstaander zou verwachten: ik heb meestal een paar weken nodig om me opnieuw aan te passen aan het normale leven. Het is voor mij onmogelijk om meteen zo'n switch te maken. En je vriendin meenemen op tour is ook niet evident. Het is slopend om hele dagen onderweg te zijn zonder dat je 's avonds de euforie van een optreden als ‘beloning' ervaart. De tijd zal moeten uitwijzen hoe ik de muze en de liefde met elkaar moet verzoenen.»
De titeltrack is bedoeld als een verontschuldiging aan je ex-vriendin. Kijk je terug met spijt?
«Nee, spijt is een compleet nutteloos gevoel waar je beter niet al te veel energie aan verspilt. Je kan je wel verontschuldigen, maar daar stopt het ook. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik soms verschoten ben van mijn eigen openheid in de nummers. Als ik schrijf zit ik vaak in een soort stream of consciousness, waardoor ik achteraf pas besef waarover ik eigenlijk geschreven heb. En dan merk ik dat er vaak thema's terugkomen die onderhuids aan het broeden waren. Los daarvan wil ik er ook wel even op hameren dat dit zeker geen triestige plaat is. Er zit ook veel hoop in.»
Is het niet moeilijk om elke keer aan die emoties herinnerd te worden wanneer je de nummers live gaat spelen?
«Live brengen we sowieso een andere versie van de nummers. Maar soms komt het inderdaad voor dat je even in een duistere mood belandt. Daar is ook niets mis mee: diepe gevoelens zijn menselijk. En in het ergste geval sluit ik gewoon even mijn ogen.» (lacht)
Dit is je eerste soloplaat, maar als producer heb je al een indrukwekkend muzikaal CV uitgebouwd. Wat is het verschil tussen Jasper de frontman en Jasper de producer?
«Jasper de producer heeft een heel duidelijke visie en kan heel gemakkelijk knopen doorhakken. Terwijl Jasper de frontman totaal verloren is, hij zwemt een beetje doelloos rond. Ik kan eindeloos blijven sleutelen aan mijn nummers zonder ook maar één beslissing te nemen. Enkel wanneer de deadline nadert neemt mijn daadkracht toe. Daarom was het wel handig dat er af en toe mensen naast me zaten die me op de schouder klopten en zeiden: ‘Het is goed, laat dit nummer maar zoals het is'.»
Je hebt nagenoeg alles zelf ingespeeld, ingezongen en geproducet. Zit er hier een controlefreak tegenover mij?
«Dat heb ik weleens te horen gekregen ja. Zelf voel ik dat absoluut niet zo aan, maar wellicht ben ik niet de gepaste persoon om daarover te oordelen. In verhouding met andere mensen heb ik misschien wel graag controle over veel dingen. Niet omdat alles voor mij per se perfect moet zijn, maar omdat ik heel goed weet wat ik wil.»
Ben je onderweg niet op je eigen beperkingen gebotst?
«Ik heb het grote geluk dat ik hou van simpele dingen. (lacht) Het klopt wel dat ik geen enkel instrument echt goed speel. Maar ik kan wel goed doen alsof, en dat volstaat. Op de plaat heb ik wel af en toe hulp ingeroepen voor bepaalde nummers, het is zeker niet zo dat ik alles zelf heb gedaan.»
De titel van deze plaat is ‘Night Funeral', wat me doet vermoeden dat je nogal verknocht bent aan de nacht en het nachtleven. Wat trekt jou daarin zo aan?
«Ik ben een heel slechte slaper en mijn bioritme wijkt nogal af van dat van de rest van de wereld. Rond vijf uur in de namiddag word ik pas echt wakker, tegen twee uur ‘s nachts heb ik mijn productiefste moment. ‘s Nachts kom je gewoon in een andere state of mind, alles voelt veel vrijer aan omdat de rest van de wereld in een diepe slaap verzonken is. En dat vind ik ontzettend fascinerend.»
Mare Hotterbeekx
‘Night Funeral' is uit bij Unday Records.Faces On TV speelt op 27/04 in De Kreun in Kortrijk.