‘In elke vrouw schuilt haar moeder': het verdict van Metro's Leesclub

In september hebben de leden van Metro's Leesclub zich gebogen over ‘In elke vrouw schuilt haar moeder' van Marnix Peeters. Dit is hun verdict.
door
Heleen
Leestijd 3 min.

Wat vond je positief aan het boek?

"Marnix Peeters durft al eens een woord te gebruiken dat niet in de mode is, zonder dat het onleesbaar of elitair wordt. Zijn humor, vooral geconcentreerd rond extreem vuilbekkende personages, kietelt je op de gekste plaatsen. Het is allemaal magisch en bevreemdend, en toch vertelt het een paar waarheden over het leven. Je kijkt in het hart van een gebroken, eenzaam vrouwtje en haar onwaarschijnlijke compagnon. Terwijl de wereld een spiegel vol racisme, zurigheid en kleinburgelijke truttigheid voorgehouden krijgt. Marnix Peeters is een rebel, een kwajongen die alles wat naar bourgeoisie ruikt een heerlijk sierlijke neus zet." Tom (MNM-DJ, 34)

"Hoewel de verhaallijn eenvoudig is en het boek het dagelijkse leven van de personages volgt, word je nu en dan wakker geschud door vrouwonvriendelijke passages en racistische reacties die aan het denken zetten." Heidi (onderwijsondersteuner, 43)

"Ik heb wel een paar avonden met het boek in bed kunnen wegzakken. Het is ideaal om de stress van de werkdag te vergeten, want ik moest soms wel grijnzen of lachen met de situaties uit het boek." Bart (bediende, 53)

Wat negatief?

"De voorspelbaarheid van dit grappig bedoeld boek dat bovendien behoorlijk wat ergernis opwekt. Twee woorden: flauw en plat." Bette (bediende, 58)

"Hoewel het boek met een korrel zout genomen moet worden, vind ik het met momenten iets te vrouwonvriendelijk. Zelfs als die vrouwonvriendelijke opmerkingen binnen het verhaal passen, vind ik ze soms nogal hard." Ilse (leerkracht, 48)

"Het boek is héél chaotisch opgebouwd, wat op zich niet erg is, maar door de korte hoofdstukken, is het heel moeilijk om er je aandacht te blijven bijhouden. Het boek is op bepaalde punten echt grof. De motivatie om te blijven volgen, is vaak ver te zoeken." Lucie (bediende, 29)

De ideale locatie om het te lezen?

"De trein. Het boek is toegankelijk en het is niet zo erg als je halverwege een hoofdstuk moet afstappen. Met een boek is pendelen altijd een plezier." Ilse

"Op vakantie met je schoonouders. Of gewoon onder een dekentje bij het haardvuur deze winter. Maar om eerlijk te zijn heb ik hem grotendeels op het toilet gelezen. Dat is de enige plek waar een jonge vader tegenwoordig nog rustig vijf minuten kan verpozen, met de deur op slot." Tom

Zou je het boek aanraden?

"Nee, het duurde echt lang vooraleer ik het min of meer kon pruimen. Het zijn allemaal korte hoofdstukken en in het begin is het heel moeilijk om mee te leven met de karakters. Er is geen enkel personage dat er echt uitspringt of waar je sympathie voor voelt - of net niet." Lucie

"Ik zou ‘In Elke Vrouw' absoluut aanraden. Marnix Peeters doet iets wat bijzonder moeilijk is: hij is een literair schrijver, een auteur zelfs, en toch niet ontoegankelijk of protserig. Ik zou hem zelfs volks durven noemen. Zijn bont allegaartje van personages sluit je direct in je hart. Hun halfrealistische, nu eens grappige, dan weer duistere universum sleept je mee. Hoewel er soms zinnen van een halve bladzijde in voorkomen, leest het boek als een trein. Het is bovendien erg mooi uitgegeven. Je kan het perfect onder de kerstboom leggen. Wel niet aan je echtgenote, zus of schoonmoeder geven." Tom