Christine and the Queens vervelt tot Chris: "Ik wil me niet langer verantwoorden voor wie ik ben"

Christine And The Queens is niet meer. Voortaan staat het muzikale alter ego van Héloïse Létissier op het podium als Chris. Simpel maar sterk: exact zoals de 30-jarige popster zich op dit moment voelt. «Na mijn eerste plaat heb ik alle ballast overboord gegooid.»
door
Mare
Leestijd 2 min.

De plaats van het interview is het prachtige boetiekhotel The Dominican in hartje Brussel. Het interieur is er groots en chique, de thee vers en de moelleuxs superieur. Het is een plaats waar je regelmatig zowel politici als wereldsterren kan spotten. Met haar nonchalante look en haar aangeboren je m'en foutisme valt Létissier hier enigszins uit de toon, maar vermoedelijk is net dat de reden waarom ze deze plek heeft uitgekozen. Het past perfect bij het dwarse karakter van haar nieuwe plaat, haar nieuwe alter ego en haar nieuwe missie: verwarring zaaien.

4500+

Na je eerste plaat heb je zowel je naam als je look compleet veranderd. Waarom?

Héloïse Létissier: «Deze korte coupe en korte naam passen veel beter bij wie ik ben op dit moment. Na mijn eerste plaat is er veel veranderd. Ik heb de wereld rond gereisd en stond zowat elke dag op het podium. Dat heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven: ik sta nu veel sterker in mijn schoenen. Ik durf te vertrouwen op mezelf en mijn talent. En dat niet alleen, ook op fysiek vlak ben ik veranderd. Ik ben nu veel gespierder dan vroeger. Dat alles zorgt ervoor dat ik veel beter kan omarmen wie ik ben. Om dat te illustreren heb ik mijn naam veranderd. Zo weten mensen dat ik vanuit een heel ander perspectief leef, schrijf en zing.»

Hoe kijk je terug op je vroegere zelf?

«Vroeger was ik ervan overtuigd dat boeken beter zijn dan het echte leven omdat ik me nergens veilig voelde. Emotioneel was ik op dat moment een puinhoop. Vanuit die puinhoop ontstond de noodzaak om liedjes te schrijven. Muziek als een soort survivaltechniek. Alsof het maken van een nummer op zich genoeg was om mezelf op te knappen. Vroeger schreef ik over mijn dromen en mijn verlangens, nu schrijf ik over mijn huidige leven. Een leven waarin ik probeer om alles uit de kan te halen en te vechten voor mijn vrijheid.»

Een van die vrijheden gaat over de seksuele expressie van de vrouw. Een onderwerp dat je regelmatig ter sprake brengt in je songs. Hebben we nog een lange weg af te leggen op dat vlak?

«Iedereen is ervan overtuigd dat de positie van de vrouw veranderd is, maar de realiteit bewijst het tegendeel. In mijn ogen zijn vrouwen nog altijd bang van hun eigen verlangens. Daar wil ik verandering in brengen. Ik vergelijk mezelf een beetje met een heks uit de middeleeuwen. Dat waren steevast vrouwen die op de een of andere manier ‘te' waren. Te onafhankelijk, te slim, te veel op seks belust. En de maatschappij zocht een manier om hen af te straffen en te stigmatiseren. En dat is mij ook al overkomen. Misschien ben ik wel te gevat, te hongerig, te geil en te gulzig voor sommige mensen. Maar ik wil dat die complexiteit aanvaard wordt. Zodat ik me niet meer moet verantwoorden voor mijn voorkeuren.»

4500_3.tif

In je album spreek je over jezelf in de mannelijke en de vrouwelijke vorm. Waarom is dat?

«Ik laat mezelf én mijn seksuele verlangens niet sturen door een bepaald gender. Dat is verwarrend voor mensen, maar die verwarring is net interessant. Soms worden mensen kwaad als ik zeg dat ik zowel schrijver, producer als popster ben. Dat is voor hen te ingewikkeld: ze willen me dwingen om tussen één van die rollen te kiezen. Vooral in de popmuziek heerst er een grote afkeer van alles wat ruikt naar complexiteit. Er bestaan veel sterke vrouwen in de popmuziek, maar het merendeel van hen heeft voor één bepaalde rol gekozen. Dat verkoopt nu eenmaal gemakkelijker. Madonna is misschien de grote uitzondering op die regel. Maar zij heeft dan ook ontzettend veel mensen tegen zich in het harnas gejaagd.»

Je eerste album was een onverwachte voltreffer. Was je niet bang dat je met deze imagoshift mensen voor het hoofd zou stoten?

«Nee, ik stond te trappelen om aan dit nieuwe hoofdstuk te beginnen. Bij de eerste plaat had ik me niet echt verwacht aan succes. En dat is eigenlijk niet veranderd: ik heb geen idee hoe de buitenwereld op deze muziek zal reageren. Het is niet zo dat succes zich automatisch herhaalt. Met muziek is het zoals met de liefde: je kan het niet forceren bij je publiek. Sommige nummers zullen meteen in de smaak vallen, terwijl andere nummers genegeerd zullen worden. Als artiest heb ik daar geen enkel vat op. Daarom focus ik me liever op wat ik zelf wil vertellen.»

Mare Hotterbeekx

‘CHRIS' is uit bij Caroline. Chris speelt op 12/10 in Vorst Nationaal te Brussel.