V?laanderens meest bekende dandy is zoals altijd modieus uitgedost. Met een diepblauw ribfluwelen kostuum, felgroene kousen, een okergele das, gekruiste benen en de vingertoppen zachtjes tegen elkaar geduwd slaagt hij er met bravoure in om er zowel speels als serieus uit te zien. Als ik hem vraag naar het verschil tussen zijn eerste solo­album en ‘Pyjama Days' verandert hij in een spraakwaterval.

"Bij ‘Round The Bend' wist ik perfect hoe ik alle nummers wou opnemen, op één uitzondering na. Eén nummer heb ik ter plekke uitgevonden en dat was zo opwindend dat ik de volgende plaat op die manier wou fabriceren. Daarom ben ik deze keer zonder demo's naar de studio getrokken. Dat heeft naar mijn gevoel een album opgeleverd waarbij je hoort hoe de nummers geboren worden. Het resultaat klinkt een stuk vrijer en levenslustiger.”

Op je nieuwe geesteskind spreek je vaak over wegvluchten en alles achterlaten. Heb jij daar af en toe nood aan?

“Ik ben iemand die op tijd en stond behoefte heeft aan een nieuw decor. Op mijn zestiende ben ik met de staart tussen de benen van Antwerpen naar Gent vertrokken. Ik had alles verknoeid op school en in mijn vriendengroep, en wou mezelf elders heruitvinden. Dat heeft mijn leven veranderd: daar ben ik muziek beginnen maken en heb ik Das Pop opgericht. Maar na 14 jaar was Gent een dwangbuis geworden en als je interessante dingen wil maken, moet je je bevrijden uit dat comfortabele nest. Voor mij was Parijs dan een welkome afwisseling.”

“Nu woon ik sinds enkele maanden in Antwerpen en is een nieuwe periode aangebroken waar ik voor het eerst sinds jaren veel minder onderweg ben. Ik durf zelfs te zeggen dat ik stillaan ben thuisgekomen.”

Zie je de koekenstad als een soort eindbestemming?

“Nee! Dat zou ik heel deprimerend vinden. (lacht) Ik wil nog op zoveel plaatsen leven en zoveel nieuwe plekken ontdekken, maar op dit moment is 't stad een goede keuze.”

In ‘Sink or Swim' zing je “I will guide you, we're in this (mess, red.) together”. Ben jij iemand waar vrienden bij terecht kunnen voor een troostende schouder?

“Eén van de dingen die ik met zekerheid durf zeggen over mezelf is dat ik een goede vriend ben. Vriendschappen zijn ook een van de mooiste dingen op de wereld, dus die wil ik echt onderhouden. Eerlijk toegegeven: evident is het niet, maar ik probeer er zoveel mogelijk tijd voor vrij te maken.”

Je ben dan ook echt een creatieve duizendpoot. In een tijd waarin van de daken geschreeuwd wordt dat multitasken onmogelijk is, hoe slaag jij erin om al die projecten te combineren?

“Het is niet alleen mogelijk, het is vooral verrijkend. Als ik elke dag wakker zou worden om aan hetzelfde werk te beginnen, zou ik mezelf vastrijden en klem geraken in een tunnelvisie. Meerdere dingen tegelijk doen zorgt voor een kleine shock to the system. Het houdt mijn blik fris en omdat alle verschillende disciplines elkaar bevruchten, blijf ik mijn werk graag doen. Het is mijn ideale recept tegen een burn-out.”

Een van je recente projecten was een verfcollectie bij Boss paints. Hoe is dat meegevallen?

“De collectie was een gigantische uitdaging, want er zijn miljarden kleuren waar ik tussen moest kiezen. Daarom heb ik tinten gezocht die voor mij persoonlijk bijzonder zijn. Net als een geur, kan ook een kleur je meevoeren naar een bepaalde herinnering. Zo heb ik voor mezelf een aantal nostalgische kleuren uitgezocht.”

En zit er ook een lievelingskleur tussen?

“Jazeker. In de collectie zit een soort geel dat exact dezelfde kleur is als het luifeltje van het terras van mijn eerste appartement in Parijs. Ik heb mijn hele eetkamer in dat geel geschilderd. Zelfs op een grijze dag straalt die kleur een warme gloed uit als er een streep zonlicht op valt.”

"Ik ben best ijdel"

Je outfits lijken immer en altijd piekfijn in orde. Is dat bewust?

“Ik ben best ijdel en vind het leuk om met kledij en allerlei details te spelen. Het is mooi om je nergens iets van aan te trekken en met een verwilderde haardos door de velden te zwerven, maar zo ver ben ik nog niet. (lacht). Wel kan je me soms betrappen op het dragen van een jogging. Als ik bijvoorbeeld naar de gym ga, of zelfs daarna, durf ik rond te slenteren in een sweatpants. Maar dat gebeurt niet zo vaak.” (lacht opnieuw)

Vanwaar komt die interesse in mode?

“Als ik een bepaald kledingstuk zie – bijvoorbeeld een broek - gaat bij mij hetzelfde wieltje draaien als wanneer ik een meeslepend boek lees. Mijn hersenmolen komt op gang en verzint een verhaal bij die broek. Als ik die broek draag, verandert die mij en wandel ik een tikkeltje anders door de straten. Voorwerpen die zo'n gestalte kunnen aannemen en je leven beïnvloeden vind ik geweldig.”

Heel wat Vlamingen kennen je natuurlijk van The Voice. Dat programma is voor veel mensen een guilty pleasure. Wat zijn jouw stiekeme pleziertjes?

“In Nederland bestaat er een wonderlijk ding: een broodje kroket. Het is in feite niets meer dan een klef broodje met een kroket. Ik heb het meer dan 35 jaar aan mezelf laten passeren omdat het walgelijk klinkt, maar je moet het echt eens proberen. De combinatie van dat zachte, zompige broodje met die harde korst is écht geniaal. Er zal een hele nieuwe wereld voor je open gaan.” (lacht)

Wie is Bent Van Looy ?

In 1998 wint zanger Bent Van Looy met zijn band Das Pop Humo's Rock Rally en geeft hij zijn duivel-doet-al-carrière een vliegende start. In 2005 verhuist hij naar Parijs en schrijft daar songs die terecht zullen komen op zijn eerste soloplaat ‘Round The Bend' (20 13). Nu brengt hij zijn tweede worp ‘Pyjama Days' uit.

Door Liesbeth De Corte