"Vriendschappen onderhouden is een kunst. En daar is deze plaat het beste bewijs van", zo vat Ben Harper die hectische periode kort samen. Op dit moment vormen Harper en z'n Criminals één hechte front, maar wel eentje dat niet zonder slag of stoot tot stand gekomen is.

"Vriendschap mag je niet als vanzelfsprekend nemen. Daar ben ik in de loop der jaren gaandeweg achter gekomen. Jarenlang vulden we de ene zaal na de anderen en trokken we van stad naar stad, maar onderweg verloren we elkaar beetje bij beetje uit het oog. Het lijkt ironisch, omdat je letterlijk dag en nacht samen bent, maar het drukke leven eiste zijn tol van ons allemaal. Toen lachbuien werden ingeruild voor vermoeide stiltes en zelfs irritaties, wisten we hoe laat het was."

Waren The Innocent Criminals verbaasd toen je ze opnieuw belde om samen een album op te nemen?

"Nee, in tegendeel. Ondanks die pijnlijke breuk zijn we altijd met elkaar in contact gebleven. Af en toe zagen we elkaar nog. Nooit in groep, maar telkens met z'n tweetjes of drieën. Zo zijn we stilaan terug naar elkaar toegegroeid en zijn we beginnen te begrijpen hoe het destijds zover is kunnen komen. We zaten terug op dezelfde golflengte. En dat opende perspectieven voor de toekomst."

Heeft de breuk ook een stempel gedrukt op jullie werkwijze?

"We zijn allemaal een pak volwassener geworden. Vroeger waren er conflicten, nu compromissen. Als je met z'n allen aan een plaat begint, dan weet je dat daar vroeg of laat heibel van komt omdat iedereen overtuigd is van z'n eigen gelijk. Ik was zelf trouwens geen uitzondering: mijn mening was vroeger heilig. Maar ik heb geleerd om dat los te laten. Ik wil niet dat anderen akkoord gaan omdat ik dat hoop of verwacht. En dat geldt ook voor de rest van de groep. Als er nu iemand met een ander idee op de proppen komt, geven we dat voorstel oprecht een kans, ongeacht of dat nu tien minuten of een volledige dag in beslag neemt."

Zorgde die verschuiving van de machtsverhoudingen niet voor chaos in de studio?

"Dat was ook mijn angst in het begin. Als er te veel koks in de keuken staan, loopt het gerecht gegarandeerd in de soep. Maar dat was niet het geval. De rolverdeling verliep verrassend spontaan: niet iedereen eiste zijn rol op in elk nummer. Niemand hoefde op z'n tenen te lopen of op z'n tong te bijten. Ik denk echt dat we eindelijk volwassen geworden zijn (lacht) en daar ben ik heel erg dankbaar voor."

"Hoe vaak krijg je de kans om 'Remember when sex was dirt?' in iemands oor te brullen?"

Deze plaat klinkt nog steeds erg typisch Ben Harper: er valt geen etiket op te plakken.

"Ik slaag er gewoon niet in om tien goede nummers van één genre te maken. Ik schrijf muziek in verschillende genres, en selecteer daar vervolgens het beste uit. Ik vrees ook dat de dagen van een volledige platen met tien nummers geteld zijn, en dat we op termijn zullen evolueren naar ep's met slechts vijf nummers. Uit onderzoek is gebleken dat mensen gemiddeld slechts twintig minuten in een museum willen spenderen. Blijven ze er langer, dan gaan ze zich vervelen. Een gelijkaardig onderzoek in de muziek zou volgens mij dezelfde resultaten opleveren. Daarom heb ik mijn album ook bewust kort gehouden: de elf nummers die erop staan duren in totaal slechts 40 minuten. Too much of a good thing can kill you. Behalve als het over liefde gaat, natuurlijk. (knipoogt)"

Zorgt die verkorte aandachtsspanne er ook voor dat het nu moeilijker is om je muziek tot bij de luisteraar te krijgen?

"Mijn muziek is nooit echt grijsgedraaid op de radio, waardoor ik genoodzaakt was om veel te toeren. De eerste tien jaar van mijn carrière ben ik amper drie maanden thuis geweest. De druk van het management en de angst om vergeten te worden zorgden ervoor dat ik als een gek bleef rondreizen met mijn muziek. Maar mijn prioriteiten zijn verschoven. Ik eet taco's, woon in een bescheiden huis, rijd rond in een kleine Honda en ik skateboard. Daar heb je niet zoveel geld voor nodig. En dat helpt me bij het maken van oprechte, goede platen waar hopelijk naar geluisterd wordt.»"

Met een openingszin als ‘I remember when sex was dirty' weet je het alvast slim te spelen.

"Dat was één van de eerste nummers die ik voor het album geschreven heb en het was voor mij meteen duidelijk dat dat het openingsnummer moest worden. Hoe vaak krijg je de kans om luidkeels ‘Remember when sex was dirty' in iemands oor te brullen?" (lacht)

Mare Hotterbeekx

‘Call it What it is' is uit bij Caroline Benelux.