Niets gaat verloren, alles wordt hergebruikt
circulair zijn.
Circulair, wat is dat?
Circulaire economie werkt als een lus: als een product in zijn laatste levensfase zit, wordt het hergebruikt, hersteld, herwerkt of gerecycleerd en krijgt het een tweede leven. Op die manier worden er voor hetzelfde aantal producten minder grondstoff en gebruikt en ontstaat er minder afval. Voor IKEA verloopt dat proces naar circulair ondernemen in drie
fasen.
Het begin
Ten eerste is er het ontwerp van het product zelf. Tegen 2030 wil het bedrijf alleen nog producten uit gerecycleerd of hernieuwbaar materiaal op de markt brengen. Daarom is
IKEA reeds gestopt met het aanbieden van plastieken wegwerpproducten, zoals bijvoorbeeld plastieken rietjes.
Meegroeien
Daarnaast moet het hele assortiment een lange levensduur hebben. Sommige IKEA-producten zijn daar speciaal voor gemaakt. Zoals het MINNEN-kinderbed, dat tot 200 cm verlengd kan worden en zo meegroeit met je kind. Of de PLATSA-kasten, die je zelf - volgens je eigen veranderende wensen en noden - aanpast. Maar IKEA heeft ook wisselstukken om producten te herstellen. Bovendien krijg je van het bedrijf de nodige
bijkomende garanties in het geval van gebreken en slecht functioneren van een product (5 jaar voor elektrische apparaten en 25 jaar voor matrassen).
De cirkel is rond
Als de levensduur van een IKEA-product niet meer verlengd kan worden, dan doet het bedrijf er alles aan om de consument te motiveren het product te recycleren. Een gebruikte
matras of een oude zetel kan als je wil door IKEA teruggenomen worden om een optimale
recyclage te garanderen. Verder kun je in de winkel kapotte lampen, gebruikte batterijen
of theelichthoudertjes inleveren. Je vindt bij IKEA ook veel producten van gerecycleerd
materiaal, zoals de MUSSELBLOMMAkussenslopen gemaakt van gerecycleerd plastiek opgevist uit de Middellandse Zee. In totaal gaf IKEA in 2019 aan maar liefst 47 miljoen producten een tweede leven (hersteld, doorverkocht of gerecycleerd). Het idee dat niets verloren gaat en dat alles tot iets nieuws verwerkt kan worden is dus niet langer een utopie, maar een realiteit.