SOUNDCHECK. Milo Meskens giet zijn maturiteitsproces in nieuwe EP: «Ik ben niet langer ‘de Jeff Buckley van Deinze’»
Dames en heren, le nouveau Milo Meskens est arrivé. Vijf jaar na zijn debuutsingle ‘Here With Me’ is de singer-songwriter tot volle muzikale wasdom gekomen. Hij bouwde een eigen studio en schreef liefst driehonderd songs bij elkaar voor zijn nieuwe plaat. «De songs op ‘A Letter’ weerspiegelen meer dan ooit wie ik als muzikant wil zijn», aldus Meskens. Metro maakte kennis met de muzikant achter de nieuwe mens, en vice versa.
Dag Milo. De nieuwe EP is wat men noemt een ‘coming-of-age-plaat’. Verklaar nader?
Milo Meskens: «‘A Letter’ is eigenlijk het eerste deel van mijn tweede plaat. Dat tweede album is een ‘coming-of-age-plaat’: je beseft dat het leven niet het sprookje is waar je op hoopt, en dat mensen niet altijd het beste met je voor hebben – hoe hard je dat ook wilt geloven.»
Op ‘A Letter’ schuw je de moeilijkere thema’s niet. Vanwaar komt die behoefte om dieper onder de oppervlakte te snijden?
«Ik heb altijd al geschreven over mijn gevoelswereld, mijn bespiegelingen en wat er in mijn leven gebeurt. Mijn eerste plaat heb ik geschreven tussen pakweg mijn 15de en 21ste. Mijn tweede plaat behelst de periode van mijn 21ste tot nu – ik ben net 26 geworden. Ik zit nu in een andere fase van mijn leven. In de eerste helft van je twintiger jaren besef je pas echt hoe je jeugd je heeft gevormd. Ik ben een groot deel van mijn naïviteit kwijtgespeeld in die periode en sta nu een stuk nuchterder in het leven dan pakweg drie jaar geleden.»
In een interview met Humo uit 2017 zei je dat je songs bent beginnen schrijven uit noodzaak: «Er was een periode dat ik bepaalde zaken heel moeilijk tegen iemand verwoord kreeg, maar wel érgens kwijt moest», klonk het toen. Heb je weer een moeilijke periode doorgemaakt voor je aan ‘A Letter’ begon?
«Het was een heel tegenstrijdige periode: enerzijds heb ik met Regi een monsterhit gescoord, anderzijds waren er mensen in mijn dichte omgeving die worstelden met mentale problemen en een suïcidale problematiek. Bovendien ben ik een aantal keer bedrogen geweest door mensen die ik supergraag gezien en heel erg vertrouwd heb, en dat laat zijn sporen na. Niet alleen mijn hart, maar ook mijn vertrouwen werd gebroken. Ik was toen een tijdje teleurgesteld in het leven.»
Werkt het maken van zo’n album dan therapeutisch voor jou?
«Zeer zeker. Tijdens het schrijfproces kan je kwijt wat je van het hart moet. Als je dat ook nog eens kan delen met mensen, merk je dat je niet alleen staat met die gevoelens. De dingen die ik meemaak zijn universeel. Dat raakvlak vinden doet deugd voor beide partijen, zowel voor mezelf als het publiek.»
Je werd zwaar gepest op de middelbare school. Heb je een soort bewijsdrang gekweekt door dat pestverleden?
«Ik was in mijn jaren op de middelbare school emotioneel en sociaal heel incapabel. In combinatie met het machogedrag van anderen kan dat soms botsen. Op het einde van het middelbaar was dat pesten inderdaad wel een motivatie om te tonen dat ik effectief iets met muziek kan, dat muziek maken niet te hoog gegrepen was. Nu ik wat ouder ben kan ik dat allemaal beter plaatsen. Ik denk er niet meer over na. Ik kom mijn pesters van vroeger één keer om de zoveel jaar tegen, en die ontmoetingen voelen niet raar of zo. Ik koester geen wrok.»
Je sprak ooit de wens uit om in het Sportpaleis te spelen. Twee weken geleden was het eindelijk zover tijdens het ‘soloconcert’ van Regi: hoe was dat?
«Heel cool. Regi en ik hebben in 2019 de grootste Belgische hit gescoord – statistisch gezien toch. Bij het inzetten van dat nummer in het Sportpaleis is hij van het podium gestapt, waardoor ik moederziel alleen met mijn gitaar stond voor een publiek van zo’n 20.000 man.»
«In het Sportpaleis spelen was een kinderdroom, en ik heb intussen heel wat kinderdromen in vervulling zien gaan: op één staan in De Afrekening van Studio Brussel, festivals spelen in Tsjechië voor 10.000 man, op de radio komen met mijn werk...»
Tot slot: word je nog steeds ‘de Jeff Buckley van Deinze’ genoemd?
(
De EP 'A Letter' verscheen op 15 oktober. Op zaterdag 27 november stelt Milo Meskens zijn nieuwe EP voor in de Ancienne Belgique in Brussel.