Pendelaar Samira: "Spoken word is voor mij een uitlaatklep"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Samira Saleh, een 23-jarige woordkunstenaar. 
door
Mare
Leestijd 2 min.

ZICHT

Toen ik begon met spoken word, was het life saving dat er een felle spot op mij scheen terwijl ik mijn tekst voordroeg op het podium. Zo kon ik heel stoer doen zonder het publiek in de ogen te kijken. Toch is interactie met de toeschouwers belangrijk, want spoken word is een heel directe vorm van voordracht, zoals poëzie in zijn meest basic vorm of rap zonder beat. Ondertussen durf ik mijn publiek steeds meer aan te kijken.

GEHOOR

Het applaus van een Vlaams publiek klinkt heel anders dan dat van Nederlandse toeschouwers. In Vlaanderen wordt er langer gewacht voor de eerste persoon begint te klappen, terwijl Nederlanders veel sneller hun enthousiasme laten horen. Funny toch? Ikzelf ben geboren in Den Haag, maar mijn tienerjaren heb ik doorgebracht in Mechelen. Ik voel me dus een kind van beide culturen.

SMAAK/SPRAAK

Voor mij persoonlijk is spoken word een uitlaatklep om zonder al te veel middelen te kunnen zeggen wat er in mij speelt. In het begin bracht ik mijn teksten in het Engels omdat er dan meer flow in zit. Bovendien was ik geïnspireerd door video's van krachtige voordrachten over maatschappijkritische onderwerpen zoals queerness, seksisme en discriminatie. Sinds kort waag ik mij ook aan het Nederlands.  

TAST

De eerste zes maanden heb ik tijdens mijn spoken word performances echt vastgehouden aan mijn schriftje, omdat ik als de dood was om mijn tekst te vergeten. Toch voelt dat papier als een barrière tussen jou en het publiek. Sinds ik met lege handen op het podium durf te staan, kan ik ze veel meer gebruiken voor een overtuigende lichaamstaal. Dat voelt veel vrijer.

REUK

Elk parfum dat mijn rekje passeert, verbind ik aan een bepaalde periode in mijn leven. De goedkope geur die ik op negentienjarige leeftijd aanbracht, heb ik weggegeven omdat die onlosmakelijk verbonden is met een stomme werkperiode in een callcenter. Momenteel draag ik Escada, een parfum dat ik associeer met de jaarwisseling, wonen in Brussel en mijn sabbatjaar. Die pauze in mijn studie psychologie gebruik ik om te focussen op mijzelf en mijn artistieke bezigheid.

ZESDE ZINTUIG

Ik hoor vaak dat ik mensen op hun gemak kan stellen. Als mijn energie rustig is, dan worden mensen rondom mij ook kalm. Dat werkt ook in de omgekeerde richting. Ik hou van alleen zijn, maar als ik te veel ga piekeren dan begeef ik mij onder het volk. Het is dus een uitwisseling. Mijn ontdekking van de sociale spoken word scene was in dat opzicht ook een heel bevrijdende ervaring.

Tekst en foto Charlotte De Cort