Een verblijf in ecohotel Les Sorbiers: driesterrencomfort in een groen jasje
Ecologie draait al lang niet meer enkel rond wollen sokken, hyperisolerende lange baarden en dikke truien om de thermostaat wat lager te kunnen zetten. In een veranderende samenleving zijn zelfs de meest luxueuze merken gewonnen voor duurzaamheid en bestaat er argwaan tegenover producten die minder dan 90% natuurlijke ingrediënten bevatten. Wie een verblijf boekt bij het ecologische hotel Les Sorbiers, moet zich in die trant ook niet verwachten aan strobedden, een douche die na twee minuten automatisch uitschakelt en een composttoilet, maar krijgt wel aangenaam driesterrencomfort in een groen jasje. Metro ging een kijkje nemen.
Hotel Les Sorbiers vind je aan de oevers van de Maas, in een deelgemeente van Hastière - een plek die zichzelf ‘parel van de Bovenmaas’ noemt. In dezelfde collectie ‘lichtjes holle slogans’ lijkt Les Sorbiers er ook een te hebben gevonden: ‘Meer dan een hotel’. Maar al snel wordt duidelijk dat er veel meer waarheid dan leugen in die frase zit. In de letterlijke zin vind je, voldoende verspreid over het 17 hectare grote domein, naast een hotel ook een gîte, een plek voor (bedrijfs)evenementen, een schattige orangerie waar verliefde stellen intiem in het huwelijksbootje kunnen stappen, twee glampingtenten en een restaurant. Daarnaast spotten we tevens een moestuin, een boomgaard, bijenkasten en verschillende struiken om bessen te plukken. Die zijn er niet enkel ter versiering, maar passen helemaal in het duurzame plaatje van ecohotel Les Sorbiers.
Stap in de groene toekomst
Even - héél even - dachten we dat het ecologische aspect van Les Sorbiers zich beperkte tot de aanmaningen in de hotelbadkamer om het water niet te laten lopen tijdens het tandenpoetsen en de verwarming af te zetten als je niet op de kamer bent. Tijdens een uitgebreide rondleiding worden we echter al snel met de neus op de groene feiten gedrukt. Toen in 2018 de groep Nouvelle Hôtellerie, ontstaan vanuit vijf Brusselse vrienden, het domein in slechte staat aankocht, maakte ze van de grondige renovatie gebruik om er een plek van te maken die aangepast was aan de toekomst. Op het domein rees zo een biomassainstallatie, die met restafval van houtsnippers van lokaal groenonderhoud alles verwarmt. De kleurrijke stoeltjes in de bar en op de kamers zien eruit alsof ze en masse bij dezelfde leverancier zijn aangekocht, maar zijn in werkelijkheid tweedehandsmeubels die na een herstoffering een nieuw leven hebben gekregen. Ook kiest het hotel er resoluut voor om geen Coca Cola aan te bieden, want waarom internationale multinationals steunen als we met Ritchie ook een Belgische colaproducent hebben? Hetzelfde geldt voor je glaasje sinaasappelsap bij het ontbijt: beter appelsap drinken dat rechtstreeks van de appelbomen op het domein komt, dan een hoop sinaasappelen importeren. En hoewel het hotel een beetje aan het einde van de beschaving ligt, is niet enkel de wagen een geschikt vervoersmiddel om er te geraken. Voor de sportievelingen die met hun stalen ros willen komen, is er een overdekte fietsenstalling voorzien. Neem je liever de trein naar het dichtstbijzijnde station, dan komt het hotel je op verzoek ophalen met hun shuttle. Moet er nog service zijn?
Geen zapper maar een bladwijzer
Welk vervoersmiddel je ook verkiest, eens aangekomen op het domein van Les Sorbiers waan je je in een oase van groen en rust. Midden op de Maas ligt een dichtbegroeid eiland dat zich toevallig uitstrekt over de lengte van het domein; het zorgt niet alleen voor een fantastisch uitzicht, maar is ook een ideale geluidsbuffer voor de autoweg aan de overkant van de rivier. Het eiland Androssart, het grootste van de Maas, is bovendien geklasseerd als natuurgebied. Bezoeken met een gids is mogelijk, en wie weet kom je dan wel een bever, een fuut, een reiger of een aalscholver tegen.
Het hotel zelf bestaat uit twee gebouwen: het Castel, een 19e eeuwse villa die grandeur uitademt en ooit nog fungeerde als vakantiewoning van de familie Boël, en het Palladio, een ietwat plomp bouwwerk van de socialistische mutualiteiten. Hoewel de buitenkant verschilt in uitstraling, heeft het hotel haar best gedaan om dat langs de binnenkant te beperken. In het Castel heeft elke kamer een eigen stijl en in het Palladio zijn de kamers meer uniform, maar zeker qua net- en verzorgdheid hoeft het Palladio niet veel onder te doen tegenover het Castel. De bedden zijn comfortabel, het sanitair is piekfijn, de houten vloer is een verademing tegenover de muffe tapis plein die zoveel hotels typeert … kortom: alles is aanwezig om van een driesterrenhotel te spreken. Behalve één ding dan, want een opvallende afwezige op elke kamer is de televisie. Geen vergetelheid, maar een bewuste keuze, verklaart Les Sorbiers. «Wie naar hier komt om tv te kijken, is niet aan het juiste adres», luidt de achterliggende gedachte. Een redenering die we kunnen volgen, want de groene omgeving heeft zoveel te bieden dat je vergapen aan een beeldbuis echt zonde zou zijn. In plaats daarvan kan je in het hotel wel literair ontsnappen voor het slapengaan: elke kamer is standaard voorzien van twee boeken. En als je niet aan lezen toekomt, maar het boek je toch interesseert, dan mag je het gewoon mee naar huis nemen.
Bescheiden luxe aan democratische prijzen
Aan Les Sorbiers is ook een restaurant verbonden, dat de toepasselijke naam En face de l’île (tegenover het eiland) kreeg. Achter de potten staat een chef die ook al in glamourstad Parijs werkzaam was, Nicolas Valanchon. En dat merk je. Valanchon knutselt met de kraakverse seizoensgroenten uit de moestuin en andere lokale bio-ingrediënten verfijnde gerechtjes in elkaar. Die zijn minstens even aantrekkelijk als het restaurantdecor, dat ontworpen werd door een designer die ook meewerkte aan de laatste James Bond-film, zo lieten we ons vertellen. De kaart is niet uitgebreid, maar er is voor ieder wat wils - ook voor de vegetariërs. Na de behoorlijk hoogstaande cuisine verwachtten we ons aan een gepeperde rekening, maar die bleek reuze mee te vallen.
Het hotel heeft naast een hart voor ecologie immers ook een sociale doelstelling: ze mikken op een aanbod voor elk budget. De kamerprijzen variëren van democratisch laag tot iets hoger, maar elke kamer biedt voldoende comfort, uitgebreid ontbijt inbegrepen. Wie water bestelt, krijgt standaard gefilterd kraantjeswater en hoeft daar - zoals het hoort - helemaal niets voor te betalen. Daarnaast is de bedrijfsstructuur atypisch: van de 240 aandeelhouders van Les Sorbiers bezit niemand meer dan 2% van de aandelen, en winst wordt geïnvesteerd in nieuwe projecten. En die zijn legio: het hotel wil draaien op 100% hernieuwbare energie, laadpalen installeren voor elektrische fietsen, haar afval terugbrengen tot nul, een atelier bouwen om eigen confituur van de pluktuin te kunnen maken, een microbrouwerij ontwikkelen… Een nachtje in Les Sorbiers is dus niet alleen goed om helemaal tot rust te komen in de Belgische Ardennen, maar is tevens een investering in een plek van welke er veel meer zouden moeten zijn. Les Sorbiers: écht meer dan een hotel.