MOVIES. Metro sprak met de cast en bedenker van ‘Downton Abbey’ over de nieuwe film: «Het ‘Downton Abbey’-universum was van bij het prille begin uitgesproken filmisch»

‘A New Era’ luidt de ondertitel van de nieuwe film. Is verandering het sleutelwoord?

Julian Fellowes: «Alle personages zitten in een nieuwe fase van hun leven, ja. Dat is het meest zichtbaar bij Mary. Ze neemt de tegels over van haar vader, zonder dat het een confrontatie wordt. De film laat aanvoelen hoe belangrijk het is om je op tijd terug te trekken uit een familie-onderneming, en dat heeft haar vader, de Graaf, goed begrepen. In dit verhaal ontdekt Mary dus haar nieuwe rol. Ze zet de deuren van het kasteel open voor de opnames van een film en ze moet omgaan met het wisselende humeur van de filmsterren en het personeel.»

Dat is slechts de helft van de film. De rest speelt zich af in Frankrijk... zonder Mary. Vond je dat niet erg, Michelle?

Michelle Dockery: «O nee, ik vond het net heel fijn om te zien hoe Mary de filmwereld tegemoet treedt. In de jaren 30 stond de aristocratie nog heel argwanend tegenover nieuwe media. Het betekende bovendien dat ik op het kasteel bleef met Lady Violet [de matriarch van de familie, gespeeld door Maggie Smith, nvdr]. Maggie is tenslotte een van de beste actrices van Engeland. We hebben elkaar twaalf jaar geleden voor het eerst ontmoet, en ik kan vaak nog altijd niet geloven dat ik met haar mag acteren.»

Hugh Bonneville: «Maggie Smith is een natuurfenomeen. Ik was ook enorm onder de indruk toen we in 2010 onze eerste scènes speelden. Eerlijk gezegd ben ik dat nog altijd.» (lacht)

Een landgoed leiden is niet simpel. Vindt Mary gemakkelijk haar weg?

Dockery: «Zij is voortaan de baas, daar kan geen twijfel over bestaan. Ze heeft echter nog altijd dat aristocratische fatsoen, en ze zit vol twijfels als er weer eens een probleem opduikt. Maar ik denk dat ze diep vanbinnen heel graag aan het roer staat, en ze houdt ervan om de handen vuil te maken. Bovendien brengt ze het er goed vanaf.»

Waarom kijkt de familie Crawley eigenlijk zo neer op de filmindustrie, die op dat moment in haar kinderschoenen staat?

Bonneville: «De Graaf vindt het idee afschuwelijk vulgair, maar hij moet er zich om financiële redenen bij neerleggen. Het idee van bewegende beelden spreekt hem totaal niet aan, laat staan dat hij een groep gepassioneerde kunstenaars over de vloer krijgt. Dus maakt hij zich zo snel mogelijk uit de voeten!» (lacht)

Humor is altijd een onderdeel geweest van ‘Downton Abbey’. Waar komt dat vandaan?

Fellowes: «We kennen allemaal mensen die geestiger zijn dan anderen. Zo is het nu eenmaal. Zulke mensen leveren het soort humor waar ik van hou. Ze hangen niet de clown uit en voelen niet de drang om de aandacht naar zich toe te trekken. Ze voegen hun humor spontaan en harmonisch toe aan een gesprek of een situatie, zonder de boel te forceren. Dat probeer ik ook te bereiken in mijn scenario’s. De humor is een extra toets aan het familieverhaal, en niet omgekeerd.»

‘Downton Abbey’ heeft al een heel parcours achter de rug. Raken jullie nooit uitgekeken op elkaar?

Bonneville: «Volgens mij zijn we er nog steeds omdat we het geluk hadden dat we elkaars gezelschap van bij het begin konden smaken. Ik vind het niettemin een verbluffende prestatie dat de producenten erin slagen ons allemaal te overtuigen om jaar na jaar terug te keren naar ‘Downton Abbey’. We schieten enorm goed met elkaar op, en we voelen hoezeer het publiek de serie koestert.»

‘Downton Abbey’ is in de eerste plaats een serie voor het kleine scherm. Wat vind je zelf de meerwaarde van een film?

Dockery: «Als je erbij stilstaat, moet je erkennen dat het universum van ‘Downton Abbey’ van bij het prille begin uitgesproken filmisch was. Denk maar aan al die personages en de weidse decors om al die karakters in te passen. De films zijn voor de makers een gelegenheid om het canvas dat ze al meer dan tien jaar in gedachten hebben in al zijn schoonheid te realiseren. Ik ben er ook van overtuigd dat de kijkers er nog meer van genieten als ze tussen andere fans zitten. Zo kunnen ze op hetzelfde moment lachen of een traantje wegpinken. De films zijn als een mooie kers op onze prachtige taart.»

‘A New Era’ speelt vanaf woensdag in de zalen.