Mange tes Morts

Stof, woonwagens, een verlaten industrieterrein. Littekens, tattoos, shotguns. Gespannen bicepsen en ontblote bierbuiken in de zon. Met ‘Mange tes Morts' dompelt Jean-Charles Hue (‘La BM du Seigneur') je onder in de wereld van het nomadische Yeniche-volk. Door zijn tastbare manier van filmen voel je de mengeling van benzine, alcohol en zweet bijna in je neus prikken. Zwalpend tussen documentaire en fictie vertelt Hue het verhaal van de achttienjarige Jason (rol van Jason François). Aan de vooravond van zijn doopsel komt grote broer Fred (Fred Dorkel speelt, net als de rest van zijn familie, zichzelf) weer thuis na 15 jaar gevangenis. Veel lessen heeft hij daaruit niet getrokken, want diezelfde avond nog duikt Fred met zijn broers en neef de auto in om een paar ton koper gaan stelen. Het wordt een beklemmende roadtrip doorheen een nachtelijk vagevuur van vechtpartijen, western-achtige confrontaties met de arm der wet, plankgas, drugs en drank. Voor Jason betekent deze nacht een kantelpunt: gaat hij de weg van zijn broer op, of kiest hij voor een minder onbesuisd levenspad? Het verhaal over verloren onschuld boeit 94 minuten lang, maar is daarna snel vergeten. Dat deze misdaadthriller toch blijft nazinderen, heeft alles te maken met de bijna mythische figuren die het scherm bevolken: outlaws zonder paard, maffiosi zonder maatpak.

Aantal sterren: 3/5